Μας έδωσε μια πολεμική εικόνα, νικών, μαχών ιστορικών συμφωνιών και επιτευγμάτων. Εμένα λοιπόν μου θύμισε έναν αρχαίο βασιλιά από την πατρίδα του κ. Παπούλια, την Ήπειρο. Εκείνος ο βασιλιάς ήταν ο Πύρρος. Εκείνου του βασιλιά λοιπόν του είχε καρφωθεί να εκστρατεύσει στη χώρα του Μπερλουσκόνι, την Ιταλία. Έβαλε το στρατό του στα πλοία και τους πέρασε στη Δύση. Έξυπνος, μορφόπαιδο, γαλαζοαίματος, συγγενής του Μεγαλέξανδρου, δεν τον εμπόδισε τίποτα. Και όντως δεν τα πήγε άσχημα, έσφαζε Ρωμαίους από μάχη σε μάχη σε Σικελία και Νότια Ιταλία. Μα σταμάτησε, όχι επειδή ηττήθηκε αλλά επειδή είχε πολλές… απώλειες!
Ο κ. Παπανδρέου δεν διαφέρει φαίνεται από εκείνο τον βασιλιά. Τουλάχιστον από το διάγγελμά του είναι αναμφίλεκτο κάτι τέτοιο. Για δύο χρόνια η «εκστρατεία» του στη Δύση στέφθηκε από «επιτυχία». Μα βλέπω και μια άλλη ομοιότητα με τον Πύρρο. Φαίνεται ότι και οι δύο έπεσαν θύματα της επιτυχίας τους. Νικούσαν αλλά με απώλειες, πολλές πολλές πολλές απώλειες σε χρήμα και αίμα.
Έτσι λοιπόν αν ερχόταν στο όνειρο του κ. Παπανδρέου, ο Πύρρος θα επαναλάμβανε εκείνη τη μαγκιόρικη ατάκα στον κ. Παπανδρέου: «Αν έτι μίαν μάχην Ρωμαίους νικήσωμεν, απολούμεθα παντελώς». (αν νικήσουμε σε ακόμη μια μάχη τους Ρωμαίους, χαθήκαμε εντελώς). Οπότε μια καλή αρχή για την πολιτική εξυγίανση είναι να διαχωρίσουμε τις πραγματικές επιτυχίες από τις διαγγελματικές. Η στρατιωτική ομοιότητα μας βοηθάει να αντιληφθούμε την πολιτική πρωτοτυπία Παπανδρέου. Είναι ίσως ο πρώτος πολιτικός που του λέμε “σταμάτα να νικάς!”.
του Βαγγέλη Γεωργίου
(αναδημοσίευση απο www.protagon.gr)
