Γράφει η Θεοδοσία Εύχομαι το χάλι των πολιτικών ανδρών και γυναικών του τόπου, να μην αντιπροσωπεύει την εικόνα των ψηφοφόρων και των απλών ανθρώπων!
Πολύ φοβάμαι όμως πως οι ευχές μου δεν θα εισακουστούν.
Πάλι μας δουλεύουν ασύστολα, αλλά τολμώ να ομολογήσω, πολύ καλά, πειστικά.
Η αγωνία έχει ανέβει, το έργο κορυφώνεται, και…
Καλλίτερο και από έργο του Shakespeare αυτό που διαδραματίζεται!
Και όχι μόνο!
Τα παιδιά κατέβασαν όλη την ιστορία του διεθνούς ρεπερτορίου!!!
Νομίζω πως μπορούμε να τους αναγνωρίσουμε την προσπάθεια και να πούμε επιτέλους ένα μπράβο σε όλους και ιδιαίτερα στον κάθε μικρό βουλευτή, εκείνο τον άγνωστο, που ποτέ δεν τον έμαθαν τα κανάλια αλλά τον ξέρει η εκλογική του περιφέρεια.
Και ας μην ξεχάσουμε και όλους εκείνους τους επίδοξους ηθοποιούς-βουλευτές που περιμένουν υπομονετικά να φύγουν οι προκάτοχοι τους για να παίξουν κι αυτοί στο έργο, έστω ως απλοί κομπάρσοι, ή ακόμη και σε δεύτερους ή τρίτους ή ….δέκατους ρόλους.
Θα ήθελα από καρδιάς λοιπόν να εκφράσω εκτός από τα θερμά μου ΣΥΓΧΑΡΗΤΉΡΙΑ και στους τριακόσιους, αλλά και σε όλους τους παρατρεχάμενους θιασώτες και παράγοντες, ένα μεγάλο Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω.
Και αναλυτικότερα:
Ευχαριστώ, που με ναρκώνετε με τις βλακώδεις ανησυχίες και προβληματισμούς σας.
Ευχαριστώ, γιατί μου δίνετε τόσο απλόχερα τη δυνατότητα να συμμετέχω ως δούλος στις γαλέρες της Ευρώπης για άλλη μια φορά.
Ευχαριστώ, γιατί δεν ξέρω πως είναι να είσαι σκλάβος, ούτε να σου παίρνουν το σπίτι, ούτε πως είναι η πείνα και η ανέχεια κι εσείς μου δίνεται την ευκαιρία να το μάθω.
Ευχαριστώ, γιατί επιτέλους θα βιώσω αυτό που βίωσαν οι Έλληνες για αιώνες πριν.
Ευχαριστώ, γιατί με βοηθάτε δηλαδή να συνδεθώ βιωματικά με τις ρίζες και το παρελθόν μου.
Ευχαριστώ, που με βοηθήσατε να καταλάβω πως η Ελλάδα είναι ιδέα και όχι τόπος.
Ευχαριστώ, γιατί κρατήσατε και ίσως να κρατήσετε για ακόμα λίγο τη γλώσσα μας ζωντανή.
Ευχαριστώ, που φροντίζετε για το μέλλον της σκλαβιάς μας και των παιδιών μας.
Ευχαριστώ και τους τριακόσιους, για τις προσπάθειές σας για ενική (και όχι εθνική) κυβέρνηση, κάτω από τις ευλογίες της κάθε Μέρκελ και του κάθε Σαρκοζί. Αυτό λέγεται ελευθερία και εθνική υπερηφάνεια.
Ευχαριστώ, γιατί ενώ το σπίτι μας καίγεται, εσείς κοιτάτε να επιβιώσετε ως δήθεν άριστοι, ενώ ταυτόχρονα μας δίνετε απλόχερα την ευκαιρία να το ξαναχτίσουν άλλοι για πάρτη τους.
Ευχαριστώ , γιατί τώρα πια θα μάθουμε όλοι από πρώτο χέρι πως ζουν οι άνθρωποι στην Αφρική, κι αυτό θα βελτιώσει την ενσυναίσθησή μας.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΤΕΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ.
ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΕΝΑΓΩΝΙΩΣ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΛΥΤΡΩΣΗ.
Μπράβο παιδιά και στο Χόλιγουντ και με Όσκαρ.
Θα ζηλεύει σίγουρα ο Σκορτσέζε.
Θεοδοσία
