Αποσπάσματα
από το άρθρο του Αμερικανού καθηγητή οικονομολόγου James K.Galbraith
«Τhe crisis in the Eurozone». (Πρόκειται για τον γυιό του φημισμένου
John Galbreith που εχει όμως τις δικές του καθόλου ασήμαντες
διακρίσεις)«Η κρίση στην Ευρωζώνη είναι μια κρίση τραπεζική που ποζάρει ως σήριαλ εθνικών κρίσεων χρεών, μπερδεμένη από αντιδραστικές ιδέες για την οικονομια, ελαττωματτική οικονομική αρχιτεκτονική και το τοξικο πολιτικό περιβαλλον ειδικά σε Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και Ελλάδα»
Οπως και η δική μας (στις ΗΠΑ) οφείλεται στον υπερδανεισμό αδύναμων δανειζόμενων (σπίτια στην Ισπανία, εμπορικό REAL ESTATE στην Ιρλανδία, δανεισμό του Δημοσίου(για υποδομές) στην Ελλάδα.»
«Οι Ευρωπαικές τράπεζες μόχλευσαν για να αγοράσουν (τζογάρουν) οικιστικά δάνεια στις ΗΠΑ και όταν αυτά κατέρρευσαν άρχισαν να ξεφορτώνονται αδύναμα ομόλογα για να αγοράσουν ισχυρότερα …σπρώχνοντας όλη την Ευρωπαική περιφέρεια σε κριση. Η Ελλάδα ήταν απλά το πρωτο ντόμινο στη γραμμή»
«Η δομή της Ευρωζωνης χειροτερευει τα πράγματα. Ενώ η ΕΕ έχει δώσει κάποιες αποζημιώσεις στις φτωχότερες χώρες, τα κεφάλαια αυτα δεν ήταν ποτέ αρκετά και τωρα προσκρούουν πάνω σε μη εξυπηρετήσιμες απαιτήσεις πληρωμων. Η Ευρώπη δεν διαθέτει εσωτερικά κανάλια αναδιανομής πρός τα νοικοκυριά όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ… οι Γερμανοί συνταξιούχοι δεν πηγαίνουν σε μεγάλους αριθμούς σε Πορτογαλία, Ελλάδα όπως οι Νεουορκέζοι στην Φλόριντα.»
«Οσο όλο αυτό ξετυλίγεται οι Γερμανοί καρπώνονται τα κέρδη και δασκαλεύουν τους νεους χρεώστες τους να κόψουν συντάξεις, σχολεία, να ξεπουλήσουν περιουσίες, Παν/μια, υγεία…Προσφατα οι διαλέξεις έγιναν διαταγές από το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, δειχνοντας στους Ευρωπαίους σκλάβους του χρέους ότι δεν ζούν πια σε Δημοκρατίες!»
«Οι Βόρειοι Ευρωπαίοι ξέχασαν πως η οικονομική ενοποίηση οδηγεί σε συγκέντρωση της βιομηχανίας(και της Γεωργίας) στις πλούσιες περιοχές.»
Ο καθηγητής Galbraith αναφερεται στη συνεχεια σε τεχνικές προτάσεις που θεωρεί καλές για το ξεπέρασμα της κρίσης ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζει αυτήν των Γ.Βαρουφάκη – Σ.Χόλαντ.
Μιλάει πολυ αρνητικά για την απόφαση του Οκτωβρίου λέγοντας οτι μετατρεπει το EFSF σς ένα γιγάντιο τοξικο CDO(τοξικά επενδυτικά προιόντα που προκάλεσαν την κρίση του 2008) και στη συνέχεια σε ενα γιγάντιο τοξικό CDS(αφου «εγγυάται» τα ομόλογα που θα εκδοθούν).
«Από τις καλές προτάσεις που υπάρχουν καμιά δεν θα ακολουθηθεί…Η Τραπεζική κρίση υπάρχει άρνηση στο να αντιμετωπισθεί. Η τυχη των αδυνάτων είναι στην καλύτερη περίπτωση αφημένη στην τύχη.»
Μιλώντας για το μετά την ιδέα Παπανδρεου για Δημοψήφισμα σκηνικό, λεει πως «Η Ελλάδα θα μετατραπεί σε μια χούντα υπαλλήλων πιστωτων αν βρεθεί κα΄ποιος για να αναλάβει τη δουλειά»
«Δεν θα υπάρχει κανείς που να θέλει να ζήσει στην Ελλάδα μετά από αυτό» λεει ο Galbraith!!
Aν υπήρχε εύκολη έξοδος από το Ευρώ η Ελλάδα θα είχε ήδη φύγει. Η Ελλάδα όμως δεν είναι Αργεντινή με σόγια και πετρελαιο για την Κινέζικη αγορά…Αυτή είναι μια επιλογή που μόνο η Γερμανία μπορεί να κάνει. Οι άλλοι εχουν να διαλέξουν ανάμεσα σε καρκίνο και καρδιακή προσβολή, βαζοντας εμποδια σε ενα μετασχηματισμό της Βόρειας Ευρώπης που ούτε οι πιθανες νίκες σοσιαλιστων σε Γερμανία, Γαλλια μπορούν να δώσουν.
«Ετσι το καζάνι βράζει» λεει ο Αμερικανός οικονομολόγος.
«Παρ όλα αυτά- κι αυτή είναι μια διαφορά σε σχεση με την Αμερική- ο λαός εκεί δεν έχει ξεχασει να παλεύει. Πορείες, διαδηλώσεις, απεργίες, Γενικές Απεργιες ξεσηκώνονται. Ειμαστε στο σημείο όπου οι πολιτικές δομές δεν δίνουν ελπίδα και η σκυτάλη περνάει σύντομα στα χέρια της Αντίστασης…»
