-Όχι, Κυρά μου, δεν είναι έτσι τα πράματα! Όχι, αγαπητή κυρία Δ.Ν.Τ,
δεν μπορείς να νιώσεις τον πόνο μας. Για να νιώσεις ένα πόνο πρέπει να
τον ζεις και συ ο ίδιος. Να τον βιώσεις, να ξημεροβραδιάζεσαι μαζί του.
Διαφορετικά απλά παρευρίσκεσαι σε μια κοινωνική υποχρέωση παρηγοριάς,
και άντε γεια! Πώς μπορείς να νιώσεις τον καθένα ξεχωριστά, πως ζει αυτή
την εποχή σε αυτή τη χώρα; Θα μου πεις δεν φταις εσύ, εμείς φταίμε. Ναι
φταίμε, αλλά για δες ποιοι πληρώνουν! Θα μου πεις ακόμα, δεν μπορείς να
μπεις στα εντελώς οικογενειακά μας. Καλά κάνεις! Αλλά βαράς όμως τον
τοίχο για ν’ ακούσουν...
τα ποντίκια! Γιατί ποντίκια μας βλέπεις μωρή ξεφτιλισμένη, που μια τα λες έτσι και μια αλλιώς.
- Αχααα! συνήρθες βλέπω. Πίνεις τον άμπακο και μετά σου φταίνε όλοι. Με ποιόν τα έχεις τώρα Χριστιανέ μου.
- Τι να πιώ μωρέ! Με τι να πιώ. Το ’κοψε κι αυτό η τρόικα με το μαχαίρι.
Μ’ εκείνη τη δημόσια κουφάλα τ’ Γαλλίδα απ’ το Δουνουτου τα ’χω που
πήρε σβάρνα τα κανάλια λες κι ανακάλυψε τώρα ότι ο παράδεισός μας ήταν
ψεύτικος και γκρεμοτσακιστήκαμε από τα σύννεφα, και πέφτουμε. αβέρτα. Εμ
βέβαια, δεν ήταν λογικό να υπάρχει μια φτωχή χώρα με εύπορους πολίτες…
Και το λέει δημόσια η «Αλπού» να τ’ ακούσουμε κι εμείς . Που να της πει ο
«Πάστορας» ο Αμερικάνος στ’αυτί.
- Αυτό λες εσύ μωρέ. Δεν τ’ άκουσες το άλλο που είπε; Αν καταργήσουμε τη φοροδιαφυγή θα καταφέρουμε ακόμη περισσότερα και θα αποφύγουμε νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων. Οι μειώσεις δηλαδή δεν τελείωσαν.
- Αυτά να τα ακούσουν τα «κνάβια» οι από πάνω! Καιρός είναι να πληρώσουν κι άλλοι, και όχι αυτοί που πάντα πληρώνουν…
- Είπε όμως ότι μειώσαμε και το έλλειμμα σε πρωτοφανές σημείο σε τόσο χρονικό διάστημα…
- Ναι και αυξήθηκε το δικό μας. Κοίτα να δεις η αλήθεια είναι ότι από
την μια μέρα στην άλλη δεν πρόκειται να αλλάξει η κατάσταση! Τι θα γίνει
όμως με τον πληθυσμό που τρέχει και δεν φτάνει; Πώς θα επιβιώσουμε; Με
τις παρηγοριές και τα ευχολόγια δεν βλέπουμε φως! Δηλαδή να ελπίζουμε
ότι όλα θα πάνε καλά; Και μέχρι να έρθει αυτή η άγια ώρα πώς θα τη
βγάζουμε;
- Για να αλλάξει η χώρα, πρέπει να αλλάξουμε κι εμείς!
-Εμείς οι ξεβράκωτοι τι άλλο ν’ αλλάξουμε εμείς; Ούτε βρακί δεν έχουμε ν’αλλάξουμε.
-Ν’ αλλάξουμε συμπεριφορά ρε άνθρωπε. Μου ’κανες ένα σπίτι άνω –κάτω μεχρι να βρείς που έκρυψα το τσίπουρο.
-Α εκεί το πας. Και μετά μου λες εμένα γιατί βρίζω! Αϊ στο διάολο από κει κι εσύ Μέρκελ ε Μέρκελ.
