Τη σιωπή μου χάρισα μέρες πολλές και μήνες δυό……σε κοίταγα,σε παρατηρούσα……
Εμενες ο ίδιος παγωμένος,σχεδόν αδιάφορος,με τον κλαυσίγελο να περιτριγυρίζει μια ύπαρξη που βολοδέρνει σε σοκάκια γκρίζα….
Αλήθεια,αναρωτιέμαι ακόμη….τα δόντια των νεκρών σου για να ζήσεις,σου μαλάκωσαν τη ψυχή;
Η σιωπή σου ως αντάλλαγμα του βιασμού σου,άραγε ευχαρίστησε περισσότερο τους βιαστές σου;
H παράδοση του μέλλοντος των παιδιών σου στα χέρια Εθνικών ολετήρων,σε έκανε να παραμιλάς λιγότερο;
Ζωντανός-νεκρός να ζητιανεύεις μια πνοή…..
Κλουβί φοράς και νοιώθεις πως ακόμα αντέχεις……
Κερνάς ψέμματα το νου και πάγο την καρδιά σου…..
Σερνεις τις αλυσίδες που σου φόρεσαν…..μην τολμήσεις να μου πεις πως δεν κατάλαβες…..τα γόνατά σου είναι ακόμη σκονισμένα….
Φοβήθηκες πως θα σου κόψουν το ρεύμα κι έτρεξες…..
Τρόμαξες γιατί θα σε διαπόμπευαν κι έβγαλες χρυσάφια που χαρίστηκαν σε σένα ως ανάμνηση εκείνων που σε γέννησαν και τα δωσες ενέχυρο στην απληστία τους…….
Και γιόρτασες το νέο έτος,γιόρτασες τα χριστούγεννα……με τι ψυχή ρε αδελφέ;
Με τι καρδιά φώναζες “χρόνια πολλά”…….πως μετρούνται άραγε τα χρόνια στα κλουβιά……
Πως ξέπεσες έτσι;
Τι άλλο πρέπει να σου κάνουν για να σηκώσεις το βλέμμα και να κοιτάξεις πίσω;
ΝΑΙ,ΠΙΣΩ!…όχι μπροστά!
Πίσω για να δεις ποιοι σε κοιτούν βλοσυρά από τους αιώνες…..Πίσω για να δεις το δάκρυ και τον πόνο που προκαλεί η απάθειά σου…………
Ξέρω πως δεν είσαι δειλός…..ξέρω πως δε φοβάσαι….
ΓΙΑΤΙ,σκορπίζεσαι στα ανούσια όμως,ποτέ δε θα καταλάβω……………..
Αν σου βιάζαν τη γυναίκα μπροστά σου,τι θα έκανες;
Αν σου σκότωναν μπροστά σου τα παιδιά σου,ποιος θα μπορούσε να σε κρατήσει;
Kαι γιατί δεν μπόρεσες ακόμα να σκοτώσεις μέσα σου τη σκιά που σε πλακώνει…..;
ΣΗΚΩΣΟΥ ΟΡΘΙΟΣ……..ΠΑΡΕ ΞΑΝΑ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ……….ΤΙΜΗΣΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΚΑΝΕ ΥΠΕΡΗΦΑΝΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ….
ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΑΛΛΟ……….ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ ΚΙ ΕΣΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ Ο ΕΜΠΡΗΣΤΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ!
ΚΑΨΕ ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΜΑΖΙ ΑΛΛΑ ΣΗΚΩΣΟΥ ΑΔΕΛΦΕ……….ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙΣ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΤΟΥΤΗ………..ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ!!
Τις νύχτες περιμένω να σε δω στη γωνια,απέναντι από τους μαυραγορίτες της γειτονιάς σου…..
Τις ημέρες κοιτάζω μήπως φανείς εκεί που το μεροκάματο έχει γίνει θησαυρός…..
Και τα απογεύματα που κλαίει ο ουρανός περιμένω να μπερδέψουμε τα δάκρυα και την οργή μας……
ΣΗΚΩ……ΕΛΑ……ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΟΣ…..ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΥΟ!…..ΟΛΑΚΕΡΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΛΛΗΝΑ!!!
Λακεδαίμων Αππελαίος
https://triepsilites.wordpress.com/
