 |
Αλλά ξέρεις τι σκέφτομαι; Ότι αφού έτσι κι αλλιώς δε φαίνεται από πουθενά μια διέξοδος, να ανατρέψουμε τα προγνωστικά. Να βάλουμε ρε παιδί μου έναν αστάθμητο παράγοντα στις εξισώσεις και στα μοντέλα των αγορών, των οίκων και των λοιπών λαμογίων, εγχώριων και αλλοδαπών. Ας γίνω λίγο πιο σαφής.
Όλοι αυτοί οι πονηροί λοιπόν, προκειμένου να προχωρήσουν στις προβλέψεις και στις εκτιμήσεις τους κάθονται και τα λογαριάζουν τα πράγματα. Με λεπτομέρεια. «Τι μπορούν να κάνουν οι Έλληνες;» σκέφτονται. Τα βάζουν κάτω δηλαδή και μετράνε. Τρεις το λάδι, τόσο από δω το έλλειμμα τοσο ο προϋπολογισμός, τόσο το «κούρεμα», τόσο το «ξύρισμα», τ’ ανακατεύουν λίγο και νάσου μετά το συμπέρασμα:»πάρτε τόσο δάνειο και αρπάξτε και ένα selective default». Το βάζουν και σε τίποτα μυστήριους αλγορίθμους για να το δέσουν καλύτερα το πράγμα. Και το προχωράνε και λίγο παραπέρα, γιατί σου λέει «και τι άλλο θα κάνουν οι Έλληνες;». Άντε να υποστούν καμιά φορολογία, άντε να γκρινιάξουν, ίσως να έχουμε κι επεισόδια και αντιδράσεις αυτού ή εκείνου του τύπου ή της έντασης, αυτό μπορεί ο Παπανδρέου και κείνο θα κάνει ο Σαμαράς. Πάνω-κάτω προσδιορίζουν δηλαδή τα πιθανά σενάρια και βγάζουν τα συμπεράσματά τους.
Σκέφτεστε αυτό που σκέφτομαι; Να εισάγουμε ένα παράγοντα που δεν μπορεί να προϋπολογισθεί. Που δεν μπορεί να μετρηθεί και να εισαχθεί στο δικό τους τρόπο σκέψης. Να λειτουργήσουμε δηλαδή ως κοινωνία συνολικά με τρόπο που δεν θα μπορούσε να σκεφτεί κι ο πιο ευφάνταστος κι ευρηματικός αναλυτής του πιο σοβαρού χρηματωπιστωτικού ιδρύματος. Τον παράγοντα της πλάκας! Της ελληνικής έκδοσης του χιούμορ, αλλά στα δικά μας μέτρα και σταθμά. Αφού δεν μπορούμε να περπατήσουμε στο δρόμο που μας δείχνουν, ας φτιάξουμε τη δική μας μοναδικά ελληνική πατέντα: να απαντήσουμε στην κρίση κάνοντας πλάκα!
Δεν αναφέρομαι σε επίπεδο παρέας ή στο επίπεδο ενός εσωτερικού αστείου σε γραφεία ή φορείς ή υπηρεσίες του δημοσίου ή των επιχειρήσεων, αλλά σε μια γενικότερη στάση του πληθυσμού. Αναφέρομαι σε μια γενικότερη φιλοσοφία ζωής για όσο καιρό διαρκεί αυτό το μαραφέτι της κρίσης κι αν μας αρέσει το υιοθετούμε και μετά.
Να το κάνω πιο λιανά:
- Πως θα σου φαινόταν ας πούμε, αφού έτσι κι αλλιώς δεν φαίνεται η Ευρώπη ή όποιος άλλος οργανισμός εμπλέκεται στο δικό μας πρόβλημα να συγκατατίθεται σε μια πραγματική λύση, εμείς να καθιερώσουμε ένα πιο σπορ τρόπο εμφάνισης, συμπεριφοράς και γενικώς αλληλεπίδρασης με όλους αυτούς τους δήθεν σοβαρούς; Ποιος μας αναγκάζει να φοράμε κουστούμια και γραβάτες; Δεν μπορούν κάλλιστα οι Έλληνες πολιτικοί, τεχνοκράτες και λοιποί παρατρεχάμενοι να φορούν βερμούδα, σαγιονάρα, μαύρο γυαλί και μπαντάνα όταν συνδιαλέγονται τουλάχιστον επί ελληνικού εδάφους με τους εκπροσώπους της Τρόικας; Το απαγορεύει κανείς αυτό; Νομίζω πως όχι. Δεν προσθέτει όμως ένα στοιχείο έκπληξης και αισθήματος απορίας στην συνολική εικόνα; Εκτιμώ πως ναι! Φαντάσου μόνο τις αναμνηστικές φωτογραφίες και την αμηχανία των εκπροσώπων της Τρόικας! Ας το πάμε όμως λίγο παραπέρα.. Θα δεις ότι όχι μόνο έχει ενδιαφέρον αλλά μπορεί να γίνει και χρήσιμο!
- Ποιος απαγορεύει το λεκτικό μας στα έγγραφα που ανταλλάσσει το ελληνικό κράτος με τους φίλους μας να γίνει λίγο πιο «χαλαρό»; Δεν αναφέρομαι βεβαίως στα νομικά ή στα τεχνικά κείμενα, μολονότι κι εκεί θα μπορούσαν να γίνουν κάποιες παρεμβάσεις, αλλά ας ξεκινήσουμε από τα απλά. Θέλει να στείλει μια επιστολή ο Γιώργος στο Γιούνκερ; Απαγορεύεται να του γράψει μέσα κι ένα ανεκδοτάκι για να σπάσει ο πάγος; «Σεβαστέ κύριε Γιούνκερ, μπλα-μπλα (τα «υπηρεσιακά» τους κλπ) και θα ήθελα να σου κοινοποιήσω και το τελευταίο ανέκδοτο που μου είπε ο Βενιζέλος για καλόγριες». Που είναι το κακό; Θα γραφτούμε στην Ιστορία γιατί θα χρεωκοπήσουμε ή γιατί προσθέταμε ανέκδοτα στα κείμενα; Το δεύτερο τουλάχιστον δεν είναι συνηθισμένο! Τώρα για τα επίσημα κείμενα, έχω πρόταση: Να αλλάξουμε τις επίσημες σφραγίδες μας με άλλες – νόμιμα λέω, με νόμο κανονικά! – που θα απεικονίζουν φιγούρες του Καραγκιόζη, χαμογελάκια, χείλια, ό,τι θέλεις. Φαντάσου λοιπόν στο κείμενο του Μνημονίου-2 να μπουν οι επίσημες σφραγίδες των άλλων κρατών με αητούς, σταυρούς, οικόσημα και άλλες υπερπαραγωγές, και κάπου κάτω από εκεί που θα λέει Ελλάς, η σφραγίδα να έχει έναν ωραιότατο Μπαρμπα-Γιώργο! Δεν μπορεί κάθε κράτος να βάζει στη σφραγίδα του ό,τι θέλει, στα πλαίσια της κοσμιότητας και των χρηστών ηθών; Δεν είναι κόσμιος ο Μπαρμπα-Γιώργος; Θα με τρελλάνεις; Και δε σε σοκάρει η απειλή του Σόιμπλε περί ανάγκης παράδοσης της εθνικής μας κυριαρχίας; Πλάκα μου κάνεις;
Να μπει και ευρύτερα η κοινωνία στο παιχνίδι της πλάκας. Εννοείται ότι σέβομαι απόλυτα – άσχετα αν διαφωνώ με τις μεθόδους – το άγχος και τον πόνο που ζει κάθε εργαζόμενος ή θιγόμενος γενικά από τα μέτρα και βγαίνει στο δρόμο να διεκδικήσει χωρίς βία ένα καλύτερο αύριο. Σκέψου όμως πως θα μας αντιμετώπιζαν αν με την ίδια ζέση, με την ίδια ένταση αποφάσιζε η κάθε κοινωνική τάξη να αλλάξει τη μεθοδολογία και τη φιλοσοφία στη διεκδίκηση. Με πλάκα ρε παιδί μου! Έτσι για να μη μαυρίζει η ψυχή τους και η ψυχή μας. Με χοντρή πλάκα όμως. Αριστοφανική. Λυσιμελή!
- Και τι θα έλεγες αν και τα κόμματα και οι φορείς και όλοι όσοι έχουν δημόσιο λόγο τέλος πάντων να υιοθετήσουν έτσι, ως μια άτυπη συμφωνία αυτό το χαλαρό, ανεκδοτολογικό, πλακατζίδικο λόγο. -Τι έχετε να δηλώσετε κύριε εκπρόσωπε του τάδε κόμματος για την πρόσφατη συμφωνία της Ευρωζώνης; -Ναι…βεβαίως. Ακούστε. Λείπει ένας σημαντικός όρος από τη συμφωνία που το κόμμα μας θεωρεί απαράβατο: τη διασφάλιση της συμμετοχής του Εδεσσαϊκού στο Τσάμπιονς Λιγκ. -Μα σοβαρολογείτε -Όχι! Η Ευρώπη; Έτσι λοιπόν σιγά-σιγά θα προκαλέσουμε έκπληξη. Είναι δύσκολο να αντιμετωπίσεις κάποιον που δεν συμπεριφέρεται με το αναμενόμενο ας πούμε «πρωτόκολλο». Μπορούμε όμως να το πάμε και πιο πέρα το θέμα.
- Να θέτουν ας πούμε οι εργαζόμενοι του τάδε κλάδου ως απαράβατο όρο για να σταματήσουν κάποια κινητοποίηση – μαζί με τα αιτήματά τους - τη διοργάνωση αγώνα μπιτσ-βόλεϋ μεταξύ μελών Τρόικας και κυβερνητικής επιτροπής! Ένα παράδειγμα σου φέρνω έτσι;
Να πουν ρε παιδί μου, έτσι και γίνει αυτό – βάλε εσύ και λίγη σάλτσα, τα έσοδα ας πούμε υπέρ της τάδε ΜΚΟ για την προστασία της ρέγγας της Βόρειας Θάλασσας – τότε κι εμείς οι εργαζόμενοι θα δεχτούμε να χάσουμε τόσα ευρώ από το επίδομα! Θα αρνηθεί η Τρόικα; Δεν υποτίθεται ότι θέλει να επιτύχει το πρόγραμμα του Μνημονίου; Τι δηλαδή, θα διακινδινεύσει η Τρόικα την επιτυχία προγράμματος τόσων δις για έναν φιλανθρωπικό αγώνα; Δεν θα έχει όμως απίστευτη πλάκα; Μπορούμε και να το χοντρύνουμε το παιχνίδι. Μέτρο και πλάκα. - Θέλεις να βγάλεις τον κλάδο μου από τα βαρέα και ανθυγιεινά και να το δεχτώ «αμαχητί»; Εντάξει, αλλά τι θα λέγατε να τεθεί ως όρος στην Τρόικα να συμμετάσχουν οι εκπρόσωποι σε ένα γλέντι με κοκορέτσια; Καταλαβαίνεις που το πάω έ; Έτσι και δει ο τροϊκανός πως παρασκευάζεται το έδεσμα, θα ζητήσει μετάθεση για Τάκλα-Μακάν με τη μία! Φαντάσου να προσπαθήσει να το φάει, αφού έχει δει πως «γίνεται»! Βεβαίως αυτές οι στιγμές πρέπει να προβάλλονται σε εθνικό δίκτυο!
- Οι δυνατότητες είναι ατέλειωτες. Οι ταξιτζήδες ας πούμε θα μπορούσαν να επιβάλλουν η διεξαγωγή του διαλόγου για το άνοιγμα του επαγγέλματός τους να πραγματοποιηθεί σε στριπτιζάδικο. Που απαγορεύεται; Με τις κάμερες. Και όλους τους αρμόδιους, υπουργούς και δε συμμαζεύεται. Και πάλι η σκηνή θα είναι ξεκαρδιστική. Και για να το κάνουν πιο ελκυστικό, ας αφήσουν να εννοηθεί ότι είναι διατεθιμένοι να κάνουν και κάποιες παραχωρήσεις εφόσον ικανοποιηθεί ο όρος! Και μόνο η ιστορικότητα της στιγμής θα τους κάνει διεθνείς ήρωες!
- Δεν σταματάμε εδώ. Η πλάκα μπορεί να τρελλάνει τα μηχανάκια όχι της AGB, αλλά των δάνειων δυνάμεων! Πλήγμα στον τουρισμό από τις απεργίες; Ποιος το λέει! Ας πούμε ότι θέλουν να διαμαρτυρυθούν οι ναυτικοί μας για το καμποτάζ. Αυγουστιάτικα. Είναι ανάγκη να κάνουν απεργία; Όχι ακριβώς, αρκεί να μπουν στο πνεύμα της πλάκας! Θα μεταφέρουν με το πλοίο και μάλιστα δωρεάν όποιον τουρίστα δεχτεί – εθελοντικά σαν την αναδιάρθρωση ώστε να μη συμβεί και το (πιστωτικό) γεγονός! – να ανταλλάξει ένα καυτό καλοκαιρινό φιλί στο στόμα με το λοστρόμο!
- Είσαι γκέι; Ναι, για σένα ο ήλιος θα καίει! Αντί λοιπόν να το ονομάσουν απεργία, θα μπορούσαν να μετατρέψουν το πλοίο για όσο διάστημα επιθυμούν να διαρκέσουν οι κινητοποιήσεις σε έναν «γκέι-παράδεισο»! Κατάλληλη μουσική, αμφίεση, διακόσμηση του πλοίου και φύγαμε! Τι; Δε θέλουν όλοι οι τουρίστες να μπουν στο πλοίο; Α! Μα αυτό δεν είναι απεργία! Ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει τους ναυτικούς; Ελευθερία έχουμε και τι να κάνουμε!
- Πλάκα λοιπόν παντού. Θέλει ο τάδε υπουργός ή βουλευτής να μιλήσει κάπου και το έχει πάρει πολύ σοβαρά το θέμα ότι θα σώσει την Ελλάδα; Τι απαγορεύει στο ακροατήριο αντί να μετέλθει ύβρεων και προπηλακισμών – που είναι απαράδεκτο αλλά θα «ανεβάσουν» και το κασέ του πολιτικού – να έχει απλώς στην τσέπη του μια κόκκινη πλαστική μυτούλα και μια φουντωτή κίτρινη περούκα και την κατάλληλη στιγμή που θα βγουν οι αναμνηστικές φωτό ή που ανάψουν οι προβολείς των τηλεοπτικών συνεργείων να μετατρέψει τη μαγική στιγμή σε καρναβαλικό ενσταντανέ;
- Ατέλειωτη πλάκα λοιπόν και γέλιο αγχολυτικό. Έχει κι άλλο. Τι θα έλεγες να προσπαθούσαμε να εκπλήξουμε ακόμη πιο πολύ τον υπόλοιπο πλανήτη και ειδικότερα τους «εταίρους» μας στην Ευρωζώνη; Πάντα στο πλαίσιο μιας ατέλειωτης πλάκας; Να οργανώσουμε ας πούμε έναν τηλεμαραθώνιο για την ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας; Ξέρεις τώρα, αφού ο Τρισέ λέει πως δεν έχει και πολύ χρήμα να στηρίξει τα ελληνικά ομόλογα κι όλα αυτά, να οργανωθεί ένα event – όπως αυτά τα χριστουγεννιάτικα αλλά μες στο κατακαλόκαιρο – όπου κάθε γεροντάκι να βγαίνει στην τηλεόραση τηλεφωνικά να μιλάει με κάποιο διάσημο Έλληνα και να δίνει ένα-δυο ευρώ για την ΕΚΤ! Συγκεντρώνεται ένα ποσό και με κάθε επισημότητα αποστέλλεται στον Τρισέ για την ενίσχυση της αναξιοπαθούσης κεντρικής τράπεζας της Ευρώπης! Φαντάζεσε την αμηχανία; Τι θα πει; Δεν τα θέλω, προσβάλλοντας ένα ολόκληρο λαό; Δε νομίζω!
- Το μυστικό είναι ο αιφνιδιασμός, το απρόβλεπτο, το απόλυτα χαβαλετζίδικο. Τι μας απαγορεύει σε κάθε ανακοίνωση υποβάθμισης ενός οίκου αξιολόγησης, να αντιδρούμε με κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις ότι αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα και ότι έπρεπε να μας αξιολογήσουν ακόμη πιο χαμηλά; Ποιος καθορίζει ότι δεν μπορεί να δημιουργηθεί σύλλογος των «φίλων του ΔΝΤ» και να διοργανώνει εκδρομές στις χώρες του ΔΝΤ στην Ευρώπη (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία), μουσικές βραδυές στα μπουζούκια με φάτσα -κάρτα τις φωτό των ηγετών και των εκπροσώπων του Ταμείου και προμετωπίδα το πορτραίτο του ηρωικού συντρόφου Στρος-Καν; Βέβαια, μπορεί να λειτουργήσει και ανάποδα: να μετονομαστεί ας πούμε το σωματείο των υπαλλήλων του ξενοδοχειακού κλάδου «Ο Στρος» ή «Ο Καν» έτσι για να μην έχουμε παρεξηγήσεις.
- Ή ακόμη καλύτερα Πανελλήνια Ομοσπονδία Ανέργων Νέων «Το Μνημόνιο». Απαγορεύεται; Μάλλον όχι.
- Εδώ, πολύ μπορεί να βοηθήσει πραγματικά η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Να κάνει ας πούμε επίτιμο δημότη τον Βαστερβέλλε ο Δήμος Καλαμάτας, ή τον Ολλανδό Πρωθυπουργό ο Δήμος Πύργου Ηλείας, ή τη Λαγκάρντ η Επαρχία Λέσβου. Προχωρημένο. Και αγενές. Εντάξει. Το ανακαλώ. Πάντως φαντάσου το σκηνικό, ειδικά αν τα τιμώμενα πρόσωπα δεν έχουν και ιδιαίτερη γνώση της ντόπιας κουλτούρας. Θα το χαίρονται αυτοί και βεβαίως κι εμείς. Μη μου πεις ότι δε θα το δείξουν και τα κανάλια!
- Αν το σύστημα-πλάκα πετύχει να προκαλέσει την προσοχή του πλανήτη, μπορούμε να το δουλέψουμε κι άλλο. Να τοποθετηθούν ας πούμε στους ναούς ειδικά παγκάρια «υπέρ Μέρκελ» όπου οι πιστοί θα ρίχνουν τον οβολό τους και η εκκλησία θα αναλαμβάνει να προωθεί το ποσό στην Γερμανίδα Καγκελάριο ως ελεημοσύνη!
- Επιπλέον η εκκλησία θα μπορούσε να βοηθήσει πολύ εδώ. Να καθιερώσει ας πούμε ειδική ευχή υπέρ υγείας των πιστωτών και να τελεί την κατάλληλη ακολουθία άπαξ κάθε μήνα, με κάθε επισημότητα! Μοναδικό!
- Δε σου συζητάω αν προχωρήσει το θέμα και καθιερώσει ο Αρχιεπίσκοπος να ξεκινάνε οι συσκέψεις Τρόικας-Υπουργείων με ένα γερό αγιασμό και το σχετικό (βαρύ!) λιβανιστήρι επί τόπου στις αίθουσες συσκέψεων των Υπουργείων!
- Αλλά και οι πολίτες θα μπορούσαν να συνδράμουν σ’ αυτήν την κατεύθυνση: Φανταστείτε ας πούμε ταβερνάκια με επωνυμίες όπως «Οι Τρεις Οίκοι- Πατσάς καθ’ εκάστην», «Ο Στάνταρντ κι ο Πουρς: Ουζερί μεζεδωπωλείο» και άλλα τέτοια! Μεγαλείο! Απαγορεύεται; Όχι αν δεν χρησιμοποιεί κανείς ακριβώς τις επωνυμίες των σεβαστών ιδρυμάτων αλλά όπως οι σύντροφοι Κινέζοι, με μια μικρή παραποίηση. Όπως τα ρολόγια BOLEX ή τα αθλητικά είδη ΑΒΙDAS.
- Αφήστε ελεύθερη τη φαντασία σας και αυτή θα σας οδηγήσει κατάλληλα! Μετά λοιπόν τις συσκέψεις θα μπορούσε ο αρμόδιος επιτετραμμένος της εθιμοτυπίας να προτείνει κάποια τέτοια γραφικά σημεία της πόλης για το δείπνο των φίλων μας , όπου από το μενού θα είχαν να διαλέξουν πιάτα όπως «κουτσουνάκια Βρυξελλών», «μασταράκια Βερολίνου» και «μπάμιες Φινλανδίας»! (ξέχασα να πω «με το συμπάθειο» για να καταλάβεις τι εννοώ…)
- Αντιλαμβάνεσε για ποιο πράγμα μιλάμε! Όχι για να προβάλλει κανείς προσκόμματα ή κωλύμματα προς τους διοικούντες ή να κάνει πιο δύσκολη τη ζωή όλων μας. Είπαμε η κατάσταση είναι σοβαρή και θα γίνει σοβαρότερη κι αυτού του τύπου οι αντιδράσεις δεν οδηγούν πουθενά γιατί προβλέπονται εύκολα. Αν όμως κινηθούμε εκτός προβλέψεων, εκτός πιθανών σεναρίων, εκτός της αναμενόμενης γραμμής, εισάγοντας στην κοινωνική και πολιτική μας ζωή το απρόβλεπτο, το χαβαλεδιάρικο, το πλακατζίδικο, τότε έχουμε σοβαρή πιθανότητα να ανατρέψουμε τις δυσμενείς προβλέψεις γιατί πολύ απλά θα αναγκάσουμε όλους όσους παίρνουν αποφάσεις να σκεφτούν όχι όπως περιγράφεται στα βιβλία τους, ούτε όπως διδάχθηκαν στα πανεπιστήμιά τους, ούτε όπως τους υπαγορεύουν τα υπολογιστικά τους φύλλα και τα πανίσχυρα υπολογιστικά τους συστήματα. Θα αναγκαστούν να πάρουν αποφάσεις όχι με βάση την εμπειρία και τη γνώση τους, θα είναι άχρηστα. Αλλά με βάση το ένστικτο. Κι εκεί μπορεί να κάνουν το λάθος. Αν πάλι όχι, τουλάχιστον θα το έχουμε χαρεί!
http://enarxikospolitis.blogspot.com/2011/07/blog-post_9256.html
