Να σταματήσει το παραμύθι με την υπερπληθώρα των δημοσίων υπαλλήλων και
να βγουν στην δημοσιότητα τα αποκαλυπτικά στοιχεία μεγάλου πανεπιστημίου
της Ελβετίας που απεικονίζει την σχέση παροχών προς τους πολίτες σε
σχέση με την αναλογία δημοσίων λειτουργών και πολίτη…
Το βασικό στοιχείο που καθορίζει την παραπάνω αναλογία είναι η
τεχνολογική εξέλιξη η οποία με σταθερά βήματα μειώνει την ανάγκη της
χρήσης του ανθρωπίνου παράγοντα στις παροχές υπηρεσιών προς τους
πολίτες, και το ερώτημα που θα έπρεπε να απαντηθεί είναι αν θέλουμε να
έχουμε
κράτη πολιτών-εργαζομένων οι οποίοι θα τα διαχειρίζονται , η θα δημιουργήσουμε κράτη που θα αυτοματοποιηθούν και θα αυτοδιαχειρίζονται από την ηλεκτρονική διακυβέρνηση οπότε ο ανθρώπινος παράγοντας δεν απαιτείται για την λειτουργία τους.
κράτη πολιτών-εργαζομένων οι οποίοι θα τα διαχειρίζονται , η θα δημιουργήσουμε κράτη που θα αυτοματοποιηθούν και θα αυτοδιαχειρίζονται από την ηλεκτρονική διακυβέρνηση οπότε ο ανθρώπινος παράγοντας δεν απαιτείται για την λειτουργία τους.
Δηλαδή ενώ πριν την εφαρμογή της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, η γενική
αναλογία δημοσίων λειτουργών που παρέχουν υπηρεσίες στον πολίτη είναι 1
προς 12-15, δηλαδή για κάθε 12-15 πολίτες αναλογεί ένας που τους
εξυπηρετεί, δηλαδή για μια χώρα των 12.000.000 κατοίκων απαιτούνται
τουλάχιστον 700-800.000 υπάλληλοι που θα στελεχώνουν τις υπηρεσίες, με
την εφαρμογή της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης ο αριθμός περιορίζεται
περίπου σε 100-150.000.
Αν αποδεχτούμε ότι η Ελλάδα αποτελεί το πειραματόζωο της ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ
ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ που θα λειτουργεί με την ηλεκτρονική διακυβέρνηση τότε πρέπει
να αποδεχτούμε και τον στόχο τους που είναι ο περιορισμός του δημοσίου
στο ελάχιστο.
Στην έρευνά του το πανεπιστήμιο αναφέρει την αναλογία των υπαλλήλων του
δημοσίου που παρέχουν υπηρεσίες στους πολίτες σε σχέση με τους πολίτες
των χωρών.
Σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, ιδιωτικός τομέας θεωρείται η τοπική
αυτοδιοίκηση στην οποία έχουν δοθεί αρμοδιότητες διαχειρίσεις
νοσοκομείων, σχολείων, αστυνομίας ιδρυμάτων κλπ, ενώ στον δημόσιο
ανήκουν μόνο οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους, είναι αυτονόητο ότι
το στενό δημόσιο μιας χώρας του μεγέθους της Ελλάδας δεν μπορεί να
απασχολεί περισσοτέρους από 100-150.000 υπαλλήλους, πράγμα που
δικαιολογεί και τον στόχο της ΝΤΠ.
Για να δούμε όμως με στοιχεία το θέμα πρέπει να δούμε τις αναλογίες
υπαλλήλων και πολίτη σε μερικές κατηγορίες παροχών όπως μερικών
Ευρωπαϊκών χωρών:
Αναλογία εκπαιδευτικού και μαθητή
|
Αναλογία νοσηλευτή και ασθενή
|
Αναλογία πολίτη και αστυνομικού
|
Αναλογία πολίτη και δημοτικού υπαλλήλου
| ||
1
|
ΓΕΡΜΑΝΙΑ
|
1 προς 12
|
1 προς 18
|
1 προς 600
|
1 προς 40
|
2
|
ΑΓΓΛΙΑ
|
1 προς 14
|
1 προς 18
|
1 προς 650
|
1 προς 40
|
3
|
ΓΑΛΛΙΑ
|
1 προς 14
|
1 προς 20
|
1 προς 700
|
1 προς 45
|
4
|
ΕΛΛΑΔΑ
|
1 προς 22
|
1 προς 36
|
1 προς 1400
|
1 προς 80
|
5
|
ΙΤΑΛΙΑ
|
1 προς 16
|
1 προς 22
|
1 προς 800
|
1 προς 55
|
6
|
ΣΟΥΗΔΙΑ
|
1 προς 15
|
1 προς 20
|
1 προς 1400
|
1 προς 40
|
7
|
ΝΟΡΒΗΓΙΑ
|
1 προς 15
|
1 προς 20
|
1 προς 1300
|
1 προς 40
|
8
|
ΟΛΑΝΔΙΑ
|
1 προς 17
|
1 προς 22
|
1 προς 1200
|
1 προς 50
|
9
|
ΙΣΠΑΝΙΑ
|
1 προς 18
|
1 προς 24
|
1 προς1500
|
1 προς 30
|
Βλέποντας τον πίνακα παρατηρούμε ότι η Ελλάδα έχει στην ουσία τους
λιγότερους δημοσίους υπαλλήλους από όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες αλλά αντί
να ανήκουν στο ιδιωτικό κράτος λειτουργούν κάτω από το κεντρικό κράτος
γιατί αποτελούν το μηχανισμό των πολιτικών και των κυβερνήσεων που το
διαχειρίζονται.
Με τα παραπάνω συμπεραίνεται ότι ενώ θα έπρεπε να ενισχυθεί η τοπική
αυτοδιοίκηση και το αποκεντρωμένο κράτος, επιχειρείται ο πλήρης έλεγχος
του κράτους με την ηλεκτρονική διακυβέρνηση μέσω των διατραπεζικών
συστημάτων που στην ουσία θα αποτελεί την νέα μορφή διακυβέρνησης των
κρατών
http://www.kalyterotera.gr/2013/07/blog-post_15.html
