Σήμερα
συνάντησα έναν άνθρωπο του λιμανιού, παλιό καπετάνιο με το ρυτιδωμένο
του αξύριστο πρόσωπο, άνθρωπος που ανδρώθηκε στην παιδεία του δρόμου ….
Βρισκόμασταν στην τεράστια ουρά της εφορίας, που έβραζε από αγανάκτηση
για την κατάσταση & τον εμπαιγμό της πολιτείας … Τον παρατηρούσα σκυθρωπό κι αμίλητο να επιβλέπει την κίνηση και ν αφουγκράζεται τη βουή του συρφετού …. Δεν άντεξα, τον καλημέρισα και πιάσαμε κουβέντα για το πώς αντιλαμβάνεται ότι συμβαίνει γύρω μας …. Πριν φτάσουμε στο τέλος της συζήτησης – έφτανε ο χρόνος να εξυπηρετηθούμε – ο καπετάνιος είπε κάτι που σφηνώθηκε στο μυαλό μου …… - Παιδί μου Γιώργο, μην περιμένεις τίποτα, κανένας Έλληνας δεν θα αφήσει την πολυθρόνα για το κοινό συμφέρον κι ας γκρινιάζουνε … Γιατί ο Έλληνας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΩΤΗΣ …. Συγκλονίστηκα, έσπασε το κεφάλι μου στη σκέψη …. Πόσο δίκιο είχε ο γέρος καπετάνιος !! … Πάντα έτσι δεν ήμασταν σαν λαός ? Πάντα δεν κοιτούσαμε μόνο τον εαυτό μας όσο δεν μας ακούμπαγε ο πόνος του διπλανού μας ? Πάντα δεν αδιαφορούσαμε για το ξεπούλημα της χώρας, αρκεί να είχαμε τη βολεψιά μας ? Μακάρι να βάλουμε μυαλό .. Μακάρι να μάθουμε ν αντιστεκόμαστε στο δόλωμα που μας πετάνε … Μακάρι κάποια στιγμή ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΛΙΤΗΣ !!!!!! Πάρε ντουντούκα καπετάνιε και φώναξε το να τα ακούσουν όλοι … ίσως ντραπούν … ίσως σκεφτούν …. Ίσως αντιδράσουν …. Διαδώστε το φίλοι μου αν σας άρεσε, να το δουν όλοι ..!!!
Γιώργος Κωνσταντινίδης
