Σήμερα ο Βενιζέλος ανακοινώνει επισήμως τα νέα μέτρα είσπραξης κοντά 7 δισ. ευρώ – δηλαδή τα... «διευκρινίζει», αφού ήδη τα εξήγγειλε στην Ουάσιγκτον για να πείσει τους συγκεντρωμένους δανειστές της Ελλάδας ότι η κυβέρνηση («επιτέλους»...) έπαψε να τους εξαπατά και ότι θα πράξει όλα όσα έχει ήδη δεσμευτεί. Αυτοί όμως είναι κακοί άνθρωποι. Λένε δημοσίως ότι δεν τους πιστεύουν (πια...).
Ούτε αυτόν ούτε την κυβέρνηση.
Γι’ αυτό τους υποχρεώνουν να εφαρμόσουν το μισό μεσοπρόθεσμο μέσα σε λίγους μήνες. Δεκάδες χιλιάδες κατεπείγουσες απολύσεις απ’ όπου να ’ναι (αρκεί να «μειωθεί δραστικά το κράτος»), νέο οριζόντιο πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, αναθέρμανση του ξεπουλήματος που είχε κομπλάρει.
Και όλα αυτά γιατί; Επειδή, μήπως, δεν πιστεύουν την ανίκανη ελληνική κυβέρνηση που αδυνατεί να εφαρμόσει με συνέπεια το Μνημόνιο; Επειδή αυτός είναι ο δρόμος για τη σωτηρία της χώρας από την πτώχευση; Όχι βέβαια.
Η φασαρία των τελευταίων ημερών έχει δημοσίως ως αιτία και σκοπό την καταβολή της έκτης δόσης. Όπως και νωρίτερα της πέμπτης και της τέταρτης. Στην πραγματικότητα όλοι πια γνωρίζουν – ακόμη και οι περί τα στοιχειώδη αναλφάβητοι – πως δημοσιονομικό όφελος δεν προκύπτει. Επιπλέον γνωρίζουν ότι ακόμη και η θεωρούμενη ως «δειλή» εκτέλεση των όρων της δανειακής σύμβασης με την τρόικα έχει βυθίσει την Ελλάδα σε ύφεση πάνω από 7%.
Γιατί λοιπόν επιμένουν; Είναι μήπως σε θέση η ακόμη πιο «πιστή» εφαρμογή των απαιτήσεων των δανειστών μας να επιφέρει μείωση των ελλειμμάτων ή του χρέους ή μήπως οδηγεί σε... «ανάπτυξη»; Οι απαντήσεις δίνονται καθημερινά από τους αριθμούς, οι οποίοι είναι πολύ δύσκολο να πουν ψέματα, όσο κι αν οποιοσδήποτε επιχειρήσει να τους διαστρεβλώσει.
Για να μη γίνει του Συμπιλίδη
Σήμερα όμως έχουμε και την ψήφιση της περίφημης τροπολογίας για το χαράτσι στα ακίνητα. Το οποίο μπορεί να φαντάζει παρωνυχίδα μπροστά σε όσα άλλα θα ανακοινώσει ή ήδη εφαρμόζει ο αντιπρόεδρος και ΥΠΟΙΚ, αλλά δεν παύει να είναι ένας ακόμη επαχθής και μόνιμος φόρος, που σε πολλές περιπτώσεις απομυζά από μισό έως έναν μισθό ετησίως όχι μόνο από τους «έχοντες και κατέχοντες», αλλά και απ’ όσους έτυχε ή μετά κόπων κατάφεραν να έχουν ένα «κεραμίδι» πάνω από το κεφάλι τους.
[Παρεμπιπτόντως χθες έδωσαν συνέντευξη τύπου οι ξενοδόχοι, οι οποίοι κάτι γκρέμισαν μέσα μας όταν είπαν ότι το τέλος στα ακίνητα κλείνει τα ξενοδοχεία τους. Κι εμείς που είχαμε πειστεί ότι φταίγανε τόσο καιρό οι «αγανακτισμένοι» και οι («φίλοι του Τσίπρα»...) αναρχικοί που ξηλώνανε τα μάρμαρα και τα πετάγανε στα κεφάλια των ΜΑΤ; Άντε τώρα να αναθεωρήσουμε...].
Παρά το νέο σίριαλ πάντως για τις αντιδράσεις στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, που άλλη μια φορά «μοιάζει με καζάνι που βράζει», κατά το σύνηθες κλισέ, το τέλος θα περάσει χωρίς να βρέξει ούτε τον αστράγαλό του. Άλλωστε ο «θεωρητικός αναβρασμός» των βουλευτών (καταπληκτικός υπότιτλος στην πρώτη σελίδα της «Ελευθεροτυπίας» την περασμένη Πέμπτη!) αναμένεται να παραμείνει θεωρητικός. Για να μη γίνει του Συμπιλίδη... Εκτός αν χάσουνε τον Βούρο και συγκλονιστεί πάλι το πολιτικό σκηνικό.
Γιώργο, πες αλεύρι
Ακόμη σήμερα – ημέρα πλήρη πολιτικών γεγονότων ιστορικής σημασίας – ο Γιώργος μας θα συναντήσει την Άνγκελα από κοντά. Μετά τις αλλεπάλληλες κατραπακιές, που απειλούν να φέρουν την έκτη δόση πολύ μακριά από το αρχικό χρονοδιάγραμμα, οι δυο τους θα έχουνε να πουν πολλά. Άλλωστε τα δεδομένα που συσσωρεύτηκαν τις τελευταίες μέρες έχουν χοντρύνει για τα καλά το παιχνίδι. Ας τα δούμε κωδικοποιημένα:
1. Η τρόικα δεν είχε δώσει μέχρι χθες – παρά την προαναγγελία Βενιζέλου – ημερομηνία επιστροφής στην Αθήνα. Άρα η εκκρεμότητα για την έκτη δόση του δανείου συνεχίζεται.
2. Η δόση, σύμφωνα με την Κομισιόν, δεν θα δοθεί «πολιτικά», αλλά ύστερα από την αξιολόγηση των νέων μέτρων που θα εξαγγείλει ο Βενιζέλος. Και ύστερα από τις γραπτές δεσμεύσεις που του ζητήθηκαν για να δείξει ότι είναι καλό παιδί.
3. Ως εκ τούτου ούτε στο επόμενο Eurogroup την επόμενη Δευτέρα 3.10 θα ληφθεί η απόφαση, αφού δεν θα αναμένεται μόνο η αξιολόγηση της τρόικας, αλλά και οι σχετικές γραπτές εκθέσεις της. Κοινώς, ζήσε μαύρε μου.
4. Η 21η Ιουλίου θεωρείται πλέον απ’ όλους – παρά τους όρκους στη χάρη της – νεκρό γράμμα. Μήπως θυμάστε πόσο καιρό λέμε ότι αυτό το «πράγμα» που συμφωνήθηκε το καλοκαίρι είναι «στον αέρα»;
Αν θυμάστε, το σχετικό ρεπορτάζ την περασμένη Πέμπτη στο έντυπο «Π» είχε προαναγγείλει την αλλαγή στάσης των Γερμανών, κάτι που διατυπώθηκε και δημοσίως στην Ουάσιγκτον από την αυτού μεγαλειότητα τον Σόιμπλε, που είπε καθαρά ότι η «21η Ιουλίου» πάει για αναθεώρηση. Επί τα χείρω φυσικά. Μην χαλάσουμε και την παράδοση...
5. Μια από τις πλευρές της ανωτέρω συμφωνίας είναι οι ιδιωτικοποιήσεις έως 50 δισ. ευρώ. Μάλλον όλοι βλέπουν ότι αυτό είναι αδύνατον υπό τις παρούσες συνθήκες – όχι το ξεπούλημα, το οποίο θα γίνει με διαδικασίες «κατεπείγοντος», αλλά η είσπραξη του συγκεκριμένου κονδυλίου, το οποίο αποτελεί μέρος του πακέτου... «βοήθειας» της 21ης Ιουλίου.
6. Μια άλλη πλευρά αυτής της συμφωνίας αφορά την πρόβλεψη κάτι δεκάδων δισ. με την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου. Ούτε κι αυτό θεωρείται πλέον πιθανό. Έτσι από την τρόικα ζητείται η αναθεώρησή του...
Η κασκαρίκα του Μπρέιντι!
Το τρίτο και τελευταίο σκέλος της περίφημης «λύσης» της 21ης Ιουλίου, για την υλοποίηση της οποίας δίνει τον υπέρτατο αγώνα η κυβέρνηση, είναι η υποτιθέμενη μείωση του χρέους κατά 21% με τη μετακύλιση ομολόγων 135 δισ. ευρώ που βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών, με ένα ακόμη επαχθές swap. Τώρα λοιπόν τα μεγάλα αφεντικά μας φαίνεται να δέχονται ότι αυτό δεν είναι «αρκετό» και συζητούν πολύ υψηλότερο «κούρεμα» του χρέους που κατέχουν οι ιδιώτες, μεταξύ των οποίων οι ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία.
Έτσι τα σενάρια για κούρεμα γύρω στο 50% δίνουν και παίρνουν – με τον Βενιζέλο να κάνει το βαποράκι σπέρνοντας τις σχετικές διαρροές και «φήμες» στα ελληνικά ΜΜΕ και ύστερα να τις αποδίδει στους εχθρούς της πατρίδας.
Όμως και το κούρεμα αυτό υπολογίζεται ότι θα γίνει πάλι με ανταλλαγή ομολόγων, κατά το πρότυπο των «ομολόγων Μπρέιντι» που είχαν χρησιμοποιηθεί στη Λατινική Αμερική τη δεκαετία του 1990 για αναδιαρθρώσεις χρέους. Έλα όμως που διαφωνεί ο... εμπνευστής τους! Ο 81 ετών σήμερα Νίκολας Μπρέιντι, με δήλωσή του στους Financial Times, λέει ότι το δικό του μοντέλο είναι ανεφάρμοστο στην Ελλάδα:
«Όταν εφαρμόσαμε το σχέδιο Μπρέιντι στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Λατινική Αμερική βρισκόταν σε φάση ανάπτυξης. Η Ελλάδα και η Πορτογαλία δεν αναπτύσσονται». Όσο για την εφαρμοζόμενη πολιτική στις υπερχρεωμένες χώρες της ευρωζώνης, είναι επίσης σαφής: «Δεν νομίζω ότι η λιτότητα είναι η λύση. (...) Θα έπρεπε να σκέφτονται περισσότερο την ανάπτυξη». Τζίφος δηλαδή – και χυλόπιτα από τον πλέον... αρμόδιο. Για να τελειώνουμε με ένα ακόμη παραμυθάκι.
Ούτε το γκαζάκι του Μόσιαλου
Όμως τα κακά μαντάτα των ημερών δεν τελειώνουν εδώ. Αν θυμάστε, το ρεπορτάζ του έντυπου «Π» έχει εγκαίρως (και πριν απ’ όλους) προειδοποιήσει ότι το βασικό στοιχείο του «Σχεδίου Β» της Γερμανίας – είτε πάμε νωρίτερα είτε αργότερα σε ελεγχόμενη πτώχευση – περιλαμβάνει την άρση της δημοσιονομικής κυριαρχίας της χώρας.
Με άλλα λόγια όχι μόνο οι προϋπολογισμοί θα συντάσσονται στις Βρυξέλλες (ή και στο Βερολίνο), αλλά και θα εκτελούνται από τους επιτηρητές, σε σημείο που το Μαξίμου δεν θα έχει ούτε την εξουσία να αγοράζει γκαζάκια για τον «πρωινό καφέ» του Μόσιαλου και το τσάι του Γιώργου μας.
Με δυο κουβέντες η Ελλάδα θα είναι ένα θλιβερό προτεκτοράτο (ακόμη και «κουρεμένου») χρέους, η κυβέρνησή της μια γελοία καρικατούρα και ο λαός της μια απεικόνιση του Τρίτου Κόσμου πριν από τις εθνικοαπελευθερωτικές επαναστάσεις του 20ού αιώνα.
Παραδόξως (;) αυτό ακριβώς το μοντέλο πρεσβεύουν τα πολιτικά και μιντιακά καρακόλια της τρόικας, τα οποία, εκφράζοντας τις μύχιες επιθυμίες των χρηματοδοτών και εργοδοτών τους, ήδη επιχαίρουν που επιτέλους οι δανειστές μας θα αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας. Προφανώς για να τη σώσουν από τους ολοκληρωτικά διεφθαρμένους Έλληνες.
Τέλος, επειδή ανάμεσα σε όλα τα άλλα έχουμε και το παραμύθι ότι μια πολιτική αλλαγή στην καρδιά της Ευρώπης μπορεί να αλλάξει τη μεταχείριση ή και τη μοίρα της Ελλάδας, ας συστήσουμε στους προπαγανδιστές αυτής της ανοησίας και στους ευκολόπιστους που την αποδέχονται τον Πέερ Στάινμπρουκ, επιφανή Γερμανό σοσιαλδημοκράτη, πρώην υπουργό Οικονομικών της κυβέρνησης του «μεγάλου συνασπισμού» και πιθανότερο αντίπαλο της Μέρκελ για την πρωθυπουργία στις επόμενες εκλογές. Τι μας λέει;
● Πρώτον, ότι η Ελλάδα πρέπει να μεταρρυθμίσει την οικονομία της, να προχωρήσει σε επώδυνες περικοπές και να εκχωρήσει ένα μέρος της κυριαρχίας της. Στην αντίθετη περίπτωση απαιτούνται δραστικά μέτρα, έως και η υπαγόρευση του ελληνικού προϋπολογισμού από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Άρση της δημοσιονομικής κυριαρχίας σαν να λέμε...
● Δεύτερον, ότι οι προβληματικές χώρες που ζητάνε βοήθεια από τους Ευρωπαίους ισχυρούς πρέπει να αποδεχτούν και να υλοποιήσουν τους όρους που όλοι γνωρίζουμε μέσα από τη δική μας δανειακή σύμβαση.
● Τρίτον, ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος ώστε να νομιμοποιηθεί στα μάτια των πολιτών της Ε.Ε. η «βοήθεια».
Δηλαδή, για να καταλάβουμε, τι διαφορετικό λέει η Μέρκελ από τον σοσιαλδημοκράτη αντίπαλό της;
Στου Θωμά το μαγαζί
Τέλος, για να αντιληφθούμε ότι πλησιάζουμε επικίνδυνα στην ώρα της αλήθειας, να σημειώσουμε ότι οι σοσιαλδημοκράτες της Γερμανίας, όπως και οι Πράσινοι της ίδιας χώρας, πιστεύουν στα ευρωομόλογα. Και, αν συγκυβερνήσουν, θα ευνοήσουν την έκδοσή τους. Είναι όμως τα ευρωομόλογα κάτι που θα αφορά την Ελλάδα; Όχι απαραιτήτως.
Πριν από λίγο καιρό είχαμε επισημάνει ένα δημοσίευμα των Financial Times που έλεγε ότι, ακόμη κι αν το ευρωομόλογο θεσπιζόταν, αυτό δεν θα αφορούσε την Ελλάδα, η οποία χρήζει διαφορετικής (πτωχευτικής προφανώς) αντιμετώπισης. Τώρα έρχεται η αρμόδια για Δικαστικές Υποθέσεις της Ε.Ε. επίτροπος Βιβιάνε Ρέντινγκ, η οποία προτείνει την άμεση έκδοση ευρωομολόγου μόνο από τις έξι χώρες της ευρωζώνης που διατηρούν αξιολόγηση ΑΑΑ – Γερμανία, Γαλλία, Λουξεμβούργο, Αυστρία, Ολλανδία και Φινλανδία.
Οι υπόλοιποι; Είτε θα δανείζονται από τους ισχυρούς είτε θα πτωχεύουν – ένα μοντέλο το οποίο όχι μόνο θεωρείται παγκοσμίως ως το πιθανότερο να επικρατήσει στη ζώνη του ευρώ, αλλά ήδη έχει αποφασιστεί και θα ισχύσει με τον νέο μηχανισμό χρηματοπιστωτικής σταθερότητας (ESM – μη λέμε πάλι τα ίδια), ο οποίος αποφασίστηκε και συνυπογράφτηκε και από τον πρωθυπουργό της Ελλάδας τον περασμένο Μάρτιο.
Ο εν λόγω μηχανισμός ήδη συζητείται να επιταχυνθεί: αντί του Ιουλίου του 2013 να ισχύσει από τον Ιούλιο του 2012. Αν η Ελλάδα έχει αντέξει μέχρι τότε, κάτι για το οποίο όλο και περισσότεροι αμφιβάλλουν.
Τι μας λέει, με απλά λόγια, η επίτροπος Ρέντινγκ απηχώντας μια ισχυρή άποψη στην ευρωζώνη; Ό,τι είχε εμφανιστεί να λέει και ο Θωμάς Μητρόπουλος σε εκείνες τις φοβερές κασέτες την εποχή που ξηλωνόταν η περίφημη «παράγκα» της διαιτησίας στο ελληνικό ποδόσφαιρο: «Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να νικάνε και όλοι οι άλλοι να πά' να πηδηχτούνε».
Πού να φανταζόμασταν τότε ότι αυτό ακριβώς θα έλεγαν οι «φίλοι» και «εταίροι» μας για ολόκληρο τον ελληνικό λαό μερικά χρόνια αργότερα. Αφού πρώτα θα μας είχαν πιει το αίμα με το μπουρί της σόμπας. Ή, αλλιώς, το κοινό νόμισμα, το οποίο τώρα θέλουν να προστατεύσουν από την Ελλάδα. Κι ας είναι αυτή η τελευταία τρύπα του ζουρνά...
http://www.topontiki.gr/
