Έστω
και την ύστατη ώρα μπορεί να υπάρξει μία ελπιδοφόρα αλλαγή στη ροή των
πραγμάτων. Να γίνει μία ανατροπή, που μπορεί να δώσει άλλη προοπτική στη
χώρα, στην ελληνική κοινωνία, αλλά και στην Ευρώπη.Λένε ότι είναι τρέλα να μην ψηφίσει η ελληνική Βουλή τα μέτρα, που απαιτεί η τρόικα. Την ιστορία όμως την γράφουν πολλές φορές οι «τρέλες»...
- είχαμε αυτές τις μέρες την ευκαιρία να θυμηθούμε τι έγινε στην ιστορική διαδρομή αυτής της χώρας, με τις μεγάλές "τρέλες" της.
Δεν γίνεται να ψηφίσει η ελληνική Βουλή ένα πακέτο μέτρων, που όλοι λένε ότι οδηγεί σε νέα αδιέξοδο και δεν δίνει καμία πραγματική λύση στο πρόβλημα – πέρα από το γεγονός ότι είναι άδικο και βάρβαρο.
Όμως το πιο σοβαρό στοιχείο για μία χώρα, που γέννησε τη Δημοκρατία είναι τούτο: Το πακέτο των μέτρων, τουλάχιστον όπως το ξέρουμε τώρα από τις διαρροές και τις πληροφορίες, δεν έχει καμία σχέση με την προγραμματική συμφωνία των τριών κομμάτων, ούτε φυσικά με τις προεκλογικές εξαγγελίες τους. Άρα δεν έχει καμία νομιμοποίηση.
Άλλα υποσχέθηκαν τα τρία κόμματα προεκλογικά, άλλα συμφώνησαν μετεκλογικά και εντελώς άλλα αντιπροσωπεύει το πακέτο των μέτρων, στο οποίο κατέληξε η συζήτηση με την τρόικα. Η εντολή που πήραν στις 17 Ιουνίου έλεγε επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, επιμήκυνση του προγράμματος, όσο το δυνατόν λιγότερα βάρη σε εργαζόμενους και συνταξιούχους και φυσικά καμία άλλη αλλαγή στα εργασιακά. Πέντε μήνες μετά, όλα εξελίχθηκαν προς την αντίθετη κατεύθυνση – μα όλα!!!
Άλλα προβλέπονται στο δεύτερο μνημόνιο, που ενέκρινε η ελληνική Βουλή την περασμένη άνοιξη και άλλα απαιτεί η τρόικα τώρα. Να με συγχωρούν όσοι κόπτονται για τη «σωτηρία της πατρίδας» και άλλα τέτοια, αλλά αυτό δεν είναι ούτε έντιμη στάση, ούτε ειλικρινής σχέση, ούτε πολύ περισσότερο ένδειξη ότι ζούμε σε Δημοκρατία.
Μπορεί όντως η κυβέρνηση με την τακτική που ακολούθησε να μην κατάφερε να πετύχει περισσότερα πράγματα. Τόσα μπορούσε, τόσα έκανε – τα χειροτέρεψε δηλαδή. Ας την πιστέψουμε για τις προθέσεις της. Όμως η ελληνική Βουλή δεν έχει τη νομιμοποίηση να εγκρίνει αυτή τη συμφωνία. Μα καμία.
Το ερώτημα φυσικά είναι τι θα απογίνουμε… Θα πεινάσουμε; Μα οι μισοί πεινάνε ήδη και πολλών άλλων έρχεται η σειρά! Θα φύγουμε από το ευρώ; Μα ο υπουργός Οικονομικών του Σαρκοζί, ο Φρανσουά Μπαρουέν παραδέχεται τώρα δημοσίως ότι εξετάστηκε το σενάριο της Gretix από το 2011 και το συμπέρασμα ήταν – προσοχή το λέει αυτό ένας νεοφιλελεύθερος, όχι ο Τσίπρας – ότι θα διαλυόταν το ευρώ!!!
Το δικό μου συμπέρασμα από αυτή την ομολογία είναι ότι η απειλή για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ είναι μία μπαρούφα και μισή! Ένα σκιάχτρο και τίποτα περισσότερο. Εκτός κι αν όντως θέλουν κάποιοι ισχυροί να διαλύσουν τη νομισματική ένωση, άρα την ευκαιρία θα τη βρουν, είτε αυτή είναι η Ελλάδα είτε όχι. Πάντως έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς δραματικές επιπτώσεις για πολλούς στην παγκόσμια οικονομία, αν όχι για τους πάντες.
Άλλο εύλογο ερώτημα: Θέλει το ΔΝΤ να διαλύσει το ευρώ και γι’ αυτό πιέζει τόσο την Ελλάδα για τα εργασιακά και πάει λέγοντας; Ε, τότε δεν είναι ελληνικό το πρόβλημα, είναι ευρωπαϊκό και σίγουρα γερμανικό, καθώς το Βερολίνο έχει κερδίσει πάρα πολλά από την κρίση χρέους – και μόνο ότι δανείζεται με αρνητικό επιτόκιο φτάνει.
Τι θα γίνει εάν η ελληνική Βουλή καταψηφίσει το πακέτο; Κατ’ αρχήν είναι γεγονός ότι ψηφίζοντας στο παρελθόν παρόμοια μέτρα, δεν έλυσε, παρά χειροτέρεψε το πρόβλημα. Σίγουρα όμως οι ευρωπαίοι θα αναγκαστούν να απαντήσουν ευθέως εάν θέλουν τη διάλυση του ευρώ ή όχι. Κι αυτό είναι ένα πρόβλημα, που πρέπει το φορτωθούν πια εκείνοι, όχι εμείς… Εάν θέλουν το ευρώ θα την βρουν τη λύση, είμαι βέβαιος… φτάνει για παράδειγμα να μην κερδοσκοπεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σε βάρος της Ελλάδας.
[Του Γιάννη Μακρυγιάννη από protothema.gr]
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
