Γράφει : ο Νικόλαος Γεωργαντζάς*
Η φημολογία περί εκλογών μάλλον προσφέρεται ως διέξοδος της
αγανάκτησης των ιθαγενών υπηκόων στην Ελλάδα. Μάλλον είναι όλα
σχεδιασμένα προσεκτικά ώστε να κρατηθεί το νυν σαθρό πολιτικό σύστημα
στην εξουσία, μέχρι να ολοκληρώσει τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει τα
κορυφαία στελέχη της απέναντι στους δανειστές.
Σκοπός μας δεν είναι να γίνουμε γραφικοί, ούτε να εξαντλήσουμε το
όποιο κεφαλαιο αξιοπιστίας διαθέτουμε ως λαός, αν διαθέτουμε, διότι το
νυν πολιτικό σύστημα δεν μας επιτρέπει να διαθέτουμε.
Γιατί όμως δεν
πέρασε η πρόταση-έκκληση του Γιώργου Κοντογιώργη, πέραν την διαμαρτυρίας στο Σύνταγμα, γιά ένα κοινά αποδεκτό γραπτό πολιτικό αίτημα ;
Ίσως ο ελληνικός μας κόσμος νόμισε, διότι τον έχουν κάνει να νομίζει, πως η διαμαρτυρία του αρκεί. Κάναμε λάθος.
Και το λάθος συνεχίζεται, καθως όλες και όλοι μας ψάχνουμε την ή τον
ηγέτη που θα σώσει την Ελλάδα. Που να κρύβεται άραγε αυτή ή αυτός;
Μήπως είναι ολιγαρχικά κατάλοιπα τούτα; Το ότι δηλαδή, μέσα στην
απείρου κάλλους υπάρχουσα ιδιωτεία της, η ελληνική μας κοινωνία ψάχνει
ηγέτες όπως η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα και ο Μάρκος Μπότσαρης ;
Ούτε υπάρχει εγγύηση πως τέτοιοι ηγέτες θα βγουν από την Αθήνα ή την Θεσσαλονίκη. Ίσως η Μπουμπουλίνα ή ο Μπότσαρης ή ο Γεώργιος Καστριώτης Σκεντέρμπεης της εποχής μας να είναι στα Δολιανά της Αρκαδίας ή στο Σουφλί του Έβρου…
Πέρα από τα ολιγαρχικά τούτα κατάλοιπα, ποιοί είναι λοιπόν οι
συγκεκριμένοι δρόμοι γιά το εκ’ βάθρων ξερίζωμα του νυν πολιτικού
συστήματος; Τι προτείνεις;
Ποιό είναι το πρώτο μας βήμα; Είναι απλά μία στρογγύλη τράπεζα στην Θεσσαλονίκη και στα ΚΛΕΙΣΘΕΝΕΙΑ 2011 ;
Που όμως πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας; Που πρέπει να
εστιάσουμε την προσοχή μας όλα τα θύματα του νυν πολιτικού συστήματος;
Πως μπορούμε να κάνουμε τον ελληνικό μας κόσμο να καταλάβει πως μόνον
ο δήμος πεπαιδευμένων πολιτών μπορεί να είναι ο πραγματικός του ηγέτης;
Πως βγάζουμε την ελληνική μας κοινωνία από την ιδιωτεία της;
Αν η ριζική αλλαγη που ποθούμε έχει άλλες διαδρομές, που αυτήν την
στιγμή δεν συντρέχουν, τότε τι πρέπει να γίνει πριν από και στα
ΚΛΕΙΣΘΕΝΕΙΑ 2011, ώστε οι διαδρομές τούτες να αρχίσουν επιτέλους να
συντρέχουν; Έστω και αν ακουσίως παρηγκωνίσθη κάποιος καλοπροαίρετος
συναγωνιστής, μήπως μπορεί η πρόταση του Γιώργου Κοντογιώργη, γιά την
οργάνωση των Ελλήνων της διασποράς, να φανεί χρήσιμη γιά την γενικώτερη
οργανωτική δομή που ψάχνουμε ( βλέπε Σχ. 1 );
Η εφαρμογή της πρότασης Κοντογιώργη, γιά την οργάνωση των Ελλήνων της
διασποράς, στον ελλαδικό χώρο, δημιουργεί την Ανάγκη το πολιτικό
σύστημα της Ελλάδος να ανήκει, δηλαδή να είναι κτήμα, της θεσμισμένης σε
δήμο πεπαιδευμένων πολιτών ελληνικής κοινωνίας, η οποία, ως εκ τούτου,
καθίσταται εντολέας του πολιτικού συστήματος, με την εκάστοτε κυβέρνηση
αρίστων να πράτει ως εντολοδόχος του πολιτικού συστήματος.
Η αρχή τούτη αποδέχεται την Ανάγκη δημιουργίας ενός νέου συντάγματος,
που να είναι χτισμένο πάνω στην δύναμη της παιδείας. Ώστε η παιδεία των
Ελληνίδων και Ελλήνων να είναι το πιό τρανό και το πιό ωραίο έργο του
συντάγματος τούτου, το οποίο πρέπει να βασίζεται σε ένα διδακτέο σύστημα
αξιών, ελληνικών αξιών.
Ώστε ο τρόπος που ζουν οι άνθρωποι στην Ελλάδα να είναι, όχι απλά η
συμβατική ζωή ενός εύνομου συνόλου, αλλά όλοι οι άνθρωποι να ζούμε όπως
θα ζούσε μία ή ένας πραγματικός πολίτης, που υψώνεται στην περιωπή της
ακραίας γνώσης και της ακαραίας άθλησης στην Αρετή.
Καθόσον η Αρετή είναι έξις προαιρετική, η έφεση για την απόκτησή της
είναι από τη φύση της ριζωμένη στο Ερωτικό Δαιμόνιο. Ο Πολιτικός Έρωτας
απαιτεί την επίτευξη της Aρετής από τους πολίτες (Μαντίνεια Διοτίμα,
Πλάτωνα «Συμπόσιο»).
Η αρχή τούτη επίσης θέτει τέρμα στη ιδιωτεία της ελληνικής κοινωνίας.
Στο νυν σαθρό πολιτικό σύστημα, η ελληνική μας κοινωνία απλά
νομιμοποιεί με ψήφους την κυρίαρχο στυγνά δυναστική κομματοκρατία.
Η εφαρμογή της πρότασης Κοντογιώργη δημιουργεί επίσης την Ανάγκη η
ελληνική επικράτεια να ανήκει, δηλαδή να είναι κτήμα, του ελληνικού
λαού, συμπεριλαμβανομένης και της άμεσα θεσμισμένης ΑΟΖ/EEZ .
Οι παραπάνω δύο αρχές, όχι μόνον θέτουν τέρμα στη ιδιωτεία της
ελληνικής κοινωνίας, αλλά συνεπάγονται την ανθρωποκεντρική και
κοινωνικοκεντρική αυτονομία και αυτοθέσμιση της ελληνικής μας κοινωνίας.
*ο Νικόλαος Κ. Γεωργαντζάς είναι Καθηγητής Συστημικής Δυναμικής στο Πανεπιστήμιο Fordham στη Νέα Υόρκη
