Τις φταίει; Ποιος εκβιάζει;;;

Του Νίκου Κοτζιά

Ακούσαμε τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του σε ομιλίες και παρεμβάσεις στη Θεσσαλονίκη το προηγούμενο σαββατοκύριακο, που ήταν ένα μείγμα ψέματος, ιεραποστολής, αγνόησης του τι έλεγαν πριν λίγους μήνες οι ίδιοι, αντιγραφής του «μπορούμε» του Ομπάμα πριν τρία χρόνια καθώς και κειμένων των Νέων Εργατικών του Μπλερ πριν δέκα χρόνια. Όλα αυτά λέχθηκαν σε εντελώς διαφορετικές εποχές από εκείνες που γεννήθηκαν αυτές οι ιδέες και το αναμάσημά τους σε εποχή κρίσης απλά επιβεβαιώνει ότι (α) αυτά που λέει η κυβέρνηση είναι εκτός τόπου και χρόνου και....

(β) ότι δεν τα πιστεύει. Τα λέει για να ετοιμάσει άλλα!

Ποιος δρόμος είναι επικίνδυνος;

Ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε κάθε άλλη πολιτική πέραν της δικής του ως «Επικίνδυνη» για τη χώρα. Με άλλα λόγια, δηλαδή, υπάρχει μια ουσιαστική μετακίνηση στις απόψεις του. Μέχρι τώρα, σύμφωνα με την κυβέρνηση υπήρχε για την χώρα μόνο ένας δρόμος. Ήταν ο δρόμος που βεβαίωνε τους έχοντες και κατέχοντες ότι υπάρχει άλλος δρόμος για αυτούς προκειμένου να μη θιγούν τα συμφέροντά τους, ο δρόμος της λεηλασίας των εργαζομένων με πρόσχημα «το κακό κράτος». Αυτός ο δρόμος που βολεύει τους πρώτους εμφανίζεται στον απλό πολίτη ως μονόδρομος. Η θεωρία του μονόδρομου δεν καλύπτει μόνο τα εγκληματικά λάθη της κυβέρνησης στις μη διαπραγματεύσεις που κάνει με την τρόικα, αλλά πριν απ’ όλα την τρομερή ανακατανομή που γίνεται στη χώρα υπέρ των λίγων σε βάρος των μισθωτών, των συνταξιούχων και των μικροϊδιοκτητών. Με άλλα λόγια, στη Θεσσαλονίκη, παρουσιάστηκε ως αναγκαίος ο δανεισμός όπως γίνεται από το εξωτερικό και αποσιωπήθηκε και πάλι η τρομερή ανακατανομή εισοδήματος και πλούτου.

Με τη θεωρία του μονόδρομου ως του μόνου τάχα μη επικίνδυνου δρόμου, η κυβέρνηση καλύπτει το γεγονός ότι η κατάσταση χειροτερεύει. Το υψηλό έλλειμμα της χώρας δεν θα μας οδηγούσε από μόνο του σε χρεωκοπία ή ακόμα μεγαλύτερη εξάρτηση από τρίτους (χρεωκοπία δημοκρατίας και κυριαρχίας). Εκεί οδηγείται η χώρα από την έλλειψη παραγωγικής βάσης, την ύφεση αλλά και από το συνεχώς αυξανόμενο χρέος. Ως προς τις ελλείψεις σε παραγωγική ικανότητα της χώρας είναι εξίσου συνυπεύθυνη με την ΝΔ.

Η κυβέρνηση αποφεύγει να απαντήσει έστω και μια φορά στην απλή αριθμητική ότι όταν έχεις εισόδημα εκατό και δεν μπορείς να πληρώσεις πέντε, είναι αδύνατο να ανταποκριθείς σε ένα αυξανόμενο χρέος, ας πούμε στα δέκα, όταν πέφτει το εισόδημά σου στα ογδόντα. Ο πρωθυπουργός στη Θεσσαλονίκη δεν μίλησε για αυτή την χειροτέρευση (ύφεση, κλείσιμο επιχειρήσεων, αυξανόμενη ανεργία, έλλειψη προσδοκιών για τους νέους κοκ), αλλά μίλησε για τις επιτυχίες της κυβέρνησής του. Το καινούργιο στην Θεσσαλονίκη ήταν, ότι ενώ η κυβέρνηση καλούσε σε νέες θυσίες τον λαό, ταυτόχρονα μας κάλεσε να νιώσουμε τα δίκαια και τις θυσίες των τοκογλύφων.

Στη Θεσσαλονίκη ο πρωθυπουργός κατηγόρησε την αντιπολίτευση ότι δημιουργεί ατμόσφαιρα καταστροφολογίας. Φαίνεται ότι ξέχασε ότι την ιστορία της καταστροφολογίας την άνοιξε ο ίδιος μετά των υπουργών του όταν ταξίδευαν στην κινδυνολογία του «Τιτανικού» και την συνέχισαν οι υπουργοί του πριν την πέμπτη δόση με ανοησίες στις οποίες προστέθηκε και οι κινδυνολογίες από εκείνο το ανόητο κορίτσι που ήθελε να στείλει τον πατέρα του στη φυλακή. Στην πραγματικότητα, αν συνεχίσει η Ελλάδα στο ίδιο μοτίβο, είναι φανερό ότι δεν θα αποφύγει τα χειρότερα, αφού η ακολουθητέα πολιτική θυμίζει την ιατρική του μεσαίωνα που θεωρούσε ότι ο ασθενής θα γίνει καλά εάν χάσει αίμα. Ότι όσο πιο πολύ αίμα έχανε τόσο πιο γρήγορα υποτίθεται ότι θα απαλλασσόταν από το σαράκι. Ως που τελικά πέθαινε. 

Ποιος έχει ευθύνες;

Η κυβέρνηση έχει τις μέγιστες ευθύνες για εδώ που φτάσαμε. Την Ελλάδα που τόσο αντιπαθεί την έφτιαξαν οι σημερινοί υπουργοί της και εκείνοι της ΝΔ. Το μοντέλο ανάπτυξης είναι και δική της επιλογή. Η στήριξη στα παράσιτα της διαπλοκής είναι και δική της πολιτική. Η προστασία των τοκογλύφων ήταν και είναι βασική της αντίληψη. Τα πανεπιστήμια που παρήγαν και θα παράγουν άνεργους φτιάχτηκαν από εκείνη με δύο κριτήρια (α) φτηνές σχολές και (β) διάσπαρτες στον ορίζοντα. Ο περιορισμός της αγροτικής παραγωγής είναι δικό της αποτέλεσμα και της ΝΔ. Μάλιστα το τελευταίο από τα εργοστάσια ζάχαρης που έκλεισαν, το 2006, το έκλεισε το άλλο αστέρι της Ελληνικής πολιτικής ζωής, ο Κ.Καραμανλής που κάποιοι θέλουν να μας τον εμφανίσουν ως τον επόμενο σωτήρα. Δεν ήταν παρά δικός υπουργός κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που δεν φρόντισε να φτιαχτεί ειδικό εργαστήρι για το βαμβάκι και το κάλλιστο ελληνικό βαμβάκι έπεσε από την πρώτη θέση στον κόσμο στη δέκατη. Η χώρα εισάγει, πλέον, βαμβάκι, ζάχαρη, σπαράγγια και ελαιόλαδο (από την Γερμανία παρακαλώ), λεμόνια και ρόδια. Ενώ η ΝΔ δέσμευσε μακρόχρονα σε εξευτελιστικές τιμές τον ορυκτό πλούτο της χώρας, όπως το νικέλιο, την παραγωγό του οποίου θέλει να ξεπουλήσει η σημερινή κυβέρνηση.

Για την διάλυση του παραγωγικού ιστού της χώρας και την μη πραγματοποίηση επενδύσεων δεν φταίνε ούτε οι μισθωτοί, δημόσιοι υπάλληλοι ή μη, ούτε οι συνταξιούχοι. Φταίνε οι κυβερνήσεις που υποτάχτηκαν σε τραπεζίτες και διαπλοκή. Φταίει το ότι οι τράπεζες πράττουν κατά κανόνα μόνο τοκογλυφία, ενώ οι ιδιώτες επιχειρηματίες αν είναι ταλαντούχοι και δυναμικοί υποφέρουν από την κυβερνητική πολιτική, αντίθετα με εκείνους που λεηλατούν το κράτος και τις ίδιες τις επιχειρήσεις τους.

Μπορεί στη Θεσσαλονίκη να μας βεβαίωνε η κυβέρνηση πόσο σκληρά διαπραγματεύεται. Τόσο, όμως, το παρελθόν της, όσο και το τι πράττει πραγματικά, την διαψεύδουν. Ως προς το παρελθόν δεν τις καταλόγισα αυθαίρετα το γεγονός ότι δεν διαπραγματεύεται και ότι η αντιπροσωπεία που έστειλε αρχικά στις Βρυξέλλες ήταν άπειρη και άσχετη από την τέχνη και την επιστήμη των διαπραγματεύσεων. Με αφορμή την τότε κριτική μου η κυβέρνηση ερωτήθηκε επανειλημμένα, και εκείνη με πειθώ δήλωνε ότι όταν χρωστάς δεν μπορείς να διαπραγματεύεσαι (υπάρχουν πολλαπλές δηλώσεις από Θ.Πάγκαλο, Φ.Σαχινίδη, Γ.Παπακωνσταντίνου, όλοι αρμόδιοι και υπεύθυνοι εκείνων των διαπραγματεύσεων). Τα λάθη εκείνων των διαπραγματεύσεων έβαλαν σαθρό θεμέλιο στην όλη θέση της χώρας.

Αντί τότε η ελληνική πλευρά να ζητήσει μεγάλο χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής και μικρό τόκο, εξασφαλίζοντας δάνεια και από τις αναδυόμενες αγορές, πρότεινε μικρότερο χρονοδιάγραμμα, ενώ έβαλε τη διαπλοκή να βρίζει με πρωτοσέλιδα όποιον σκεφτόταν εξασφάλιση δανεισμού από τρίτες χώρες. Το σημερινό πρόβλημα είναι αποτέλεσμα εκείνων των επιλογών.

Η κυβέρνηση όχι μόνο αρνείται να κάνει αυτοκριτική για τις τότε ανοησίες της, αλλά επιμένει να μην θέλει να διδαχτεί από αυτές. Αντ’ αυτού παριστάνει ότι διαπραγματεύεται τα σημερινά προβλήματα. Δεν είναι έτσι και ας μου επιτραπεί ένα παράδειγμα. Ο Β. Βενιζέλος μαζί με τον πρωθυπουργό έκαναν ένα μεγάλο σφάλμα για το οποίο έχουν και την πρώτη ευθύνη. Δέχτηκε να συμφωνήσει με την Φιλανδία να της δοθούν εγγυήσεις. Μετά ήρθε το δεύτερο βήμα ανικανότητας. Η έγκριση και με την ελληνική ψήφο της παραγράφου 9 των συμπερασμάτων της 21ης του Ιουλίου Αυτή η ανοησία αποκάλυψε τη ρηχότητα και την επικινδυνότητα των κυβερνώντων.

Προκειμένου ο Β.Βενιζέλος να αποσείσει από πάνω του τις ευθύνες, έγραψε ένα επιπόλαιο γράμμα στην Επιτροπή με το οποίο υπογράμμιζε ότι το θέμα της παραγράφου εννέα είναι πολιτικό και άρα όχι ελληνικό ζήτημα, αλλά των Βρυξελλών. Φοβάμαι ότι δεν κατάλαβε τι έκανε. Με αυτό τον τρόπο επέτρεψε στην Πολωνική Προεδρία, στην Φιλανδία, στην Επιτροπή και στους γαλλογερμανούς να διαπραγματεύονται μεταξύ τους για το τι θα εμπεριέχουν οι ελληνικές εγγυήσεις και κατόπιν θα κλιθεί η Ελλάδα να πει σε έτοιμες αποφάσεις τις προτάσεις της.

Νέοι Εκβιασμοί; 

Οι ανόητες επιθέσεις στους δημόσιους υπαλλήλους και από την ΔΕΘ, επιζητούν να συγκαλύψουν τους πραγματικούς υπεύθυνους –που η κυβέρνηση υπηρετεί- για την ένταση της ελληνικής κρίσης. Αποσκοπεί, όμως, και στην προετοιμασία νέων εκβιασμών. Όλα δείχνουν ότι κυβέρνηση και τρόικα αναζητούν και μεθοδεύουν νέους τρόπους με τους οποίους θα σοκάρουν την κοινωνία. Τέτοια μορφή είναι να υπάρξουν δάνεια για την αποπληρωμή του χρέους δεσμευμένο ότι δεν θα χρησιμοποιηθεί για πληρωμή μισθών και συντάξεων. Πρόκειται για ένα παραδειγματικό σενάριο για το πώς μπορεί να φτιαχτεί σκηνικό εκβιασμών, αλλά και εκλογών. Μέχρι τότε θα πρέπει να είναι σαφές το τι ετοιμάζεται, από ποιόν ετοιμάζεται, ποιος έχει ποια ευθύνη. Διότι υπάρχει πάντα το αύριο. Και το χειρότερο που μπορεί να πάθει η χώρα είναι αυτοί που την οδήγησαν στην κρίση και που σήμερα την διαχειρίζονται, να θέλουν να διαχειρίζονται την πολιτική, την διακυβέρνηση, την ενημέρωση και τις επενδύσεις και εμείς να τους αφήσουμε.

posted by  epirusgate