Το ερώτημα είναι σαφώς ρητορικό, αφού η παρανομία δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί ποτέ, όσες παρεμβάσεις και αν γίνουν για να "χρυσώσουν το χάπι". Πολλά έχουν λεχθεί και ακόμη περισσότερα έχουν γραφτεί το τελευταίο διάστημα, μετά την τοποθέτηση στην πρωθυπουργία του Λουκά Παπαδήμου. Βέβαια, ενώ είναι μία σαφής τοποθέτηση, τα όργανα της κυβερνητικής προπαγάνδας διακατεχόμενα από επιλεκτική λήθη, παραβλέπουν την εξόφθαλμη παρανομία και προσπαθούν να ωραιοποιήσουν το εκτρωματικό πολίτευμα της χώρας και ταυτόχρονα καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες για να μας πείσουν για την αναγκαιότητα, την σπουδαιότητα του έργου που έχει αναλάβει ο Λουκάς Παπαδήμος.
Όμως, γιατί είναι παράνομος ο σημερινός πρωθυπουργεύων; Αν και οι πραξικοπηματικές πολιτικές έχουν καταστεί μέρος της ημερησίας διατάξεως λειτουργίας των Ελληνικών κυβερνήσεων, η παρανομία ή όχι του σημερινού πρωθυπουργού είναι η πρώτη ερώτηση που πρέπει να απαντηθεί, για να μπορέσουμε στη συνέχεια να προσεγγίσουμε την αναγκαιότητα του εγχειρήματος – πολιτικού πραξικοπήματος που έλαβε χώρα στην Ελλάδα του 2011.
Αρχικά, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως ο Λουκάς Παπαδήμος «φυτεύτηκε» στην πρωθυπουργική καρέκλα. Τοποθετήθηκε κατά παράβαση του Ελληνικού Συντάγματος, το οποίο ορίζει σαφέστατα πως όταν μία λειτουργούσα κυβέρνηση δηλώσει ανίκανη να συνεχίσει να κυβερνά, τότε ο πρωθυπουργός επισκέπτεται τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και υποβάλλει την παραίτηση της κυβερνήσεώς του. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει εκλογές, αφού προηγουμένως δημιουργηθεί μία υπηρεσιακή κυβέρνηση που θα λειτουργήσει μόνο για διαδικαστικά θέματα ενώ θα προετοιμάσει και θα φροντίσει για την δημοκρατική διεξαγωγή των εκλογών. Αυτό, τουλάχιστον, γράφεται στο Ελληνικό Σύνταγμα. Και αυτό δεν συνέβη στην περίπτωση του Λουκά Παπαδήμου, τον οποίο τοποθέτησε ο Γιώργος Παπανδρέου στη θέση του πρωθυπουργού, έχοντας –φυσικά- την σύμφωνη γνώμη του Αντώνη Σαμαρά, του Γιώργου Καρατζαφέρη και της Ντόρας Μπακογιάννη. Η πολιτική συμφωνία δεν έγινε τόσο για το πρόσωπο του πρωθυπουργού, όσο για την κοινή συναινέσει παραβίαση του Συντάγματος. Έτσι λειτούργησαν τα κόμματα που «σώζουν» την χώρα. Ως συμμορίες που συμφωνούν να μην ανοίξει μεταξύ τους πόλεμος, σε μία έσχατη προσπάθεια διάσωσής τους…!
Η αντισυνταγματικότητα στην τοποθέτηση του Λουκά Παπαδήμου, όμως, δεν αποτελεί την μοναδική παραβατική συμπεριφορά –και άρα έκνομη λειτουργία του ως πρωθυπουργού- του ένοχου πολιτικού συστήματος. Στο πρόσωπο ιδιαίτερα του Λουκά Παπαδήμου υπάρχει και άλλο σοβαρότατο νομικό αλλά και ηθικό πρόβλημα. O σημερινός πρωθυπουργός της Ελλάδας δεν είναι αιρετός. Και ως εκ τούτου δεν μπορεί να είναι πρωθυπουργός. Αν όμως –λόγω της αναγκαιότητας- τολμήσουμε να παρακάμψουμε το περί «αιρετού», τότε παρατηρώντας την ιδιότητα του τραπεζίτη, διαπιστώνουμε πως υπάρχει μία πολύ σοβαρή διεθνής νομική παράβαση. Πώς είναι δυνατόν να αποτελεί υψηλό στέλεχος των τραπεζών που πιέζουν και απειλούν και με απώλεια της εθνικής κυριαρχίας την Ελλάδα για την αποπληρωμή του χρέους της και ταυτόχρονα να είναι και πρωθυπουργός της Ελλάδας, δηλαδή υποχρεωμένος να λειτουργήσει κατά των τραπεζικών συμφερόντων; Η προφανής σύγκρουση συμφερόντων καθιστά διεθνώς παράνομη την τοποθέτησή του στην πρωθυπουργία και επιβάλει την άμεση απομάκρυνσή του από αυτήν. Με δεδομένο μάλιστα πως ο Λουκάς Παπαδήμος αποδέχθηκε τη θέση του πρωθυπουργού για 100 ημέρες (έστω και για 2 χρόνια) κι έχοντας ημερομηνία λήξης στον πρωθυπουργικό θώκο, τίνος τα συμφέροντα θα προτάξει στην λειτουργία του ως πρωθυπουργός; Θα παραμερίσει την καριέρα του ως υψηλόβαθμου τραπεζικού στελέχους για 100 ημέρες πρωθυπουργίας στην Ελλάδα; Υπάρχει άνθρωπος που πιστεύει ότι ο Λουκάς Παπαδήμος θα καταστρέψει το μέλλον του και θα προτιμήσει να συγκρουστεί με τα συμφέροντα (που μέχρι πριν λίγο καιρό υπηρετούσε), προκειμένου να πολεμήσει υπέρ των δικαίων της Ελλάδας; Κοιτάζοντάς τον, μπορούμε να πιστέψουμε κάτι τέτοιο;
Ο Λουκάς Παπαδήμος, πέρα από τραπεζίτης που «κατέφθασε» για να σώσει την Ελλάδα, ήταν και υπάλληλος –για την ακρίβεια οικονομικός σύμβουλος- του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Ήταν δηλαδή ο άνθρωπος εκείνος που συμβούλευσε
τον Γιώργο Παπανδρέου να πάρει συγκεκριμένες αποφάσεις και να εφαρμόσει
την συγκεκριμένη απολύτως αποτυχημένη οικονομική πολιτική που έφθασε
την Ελλάδα στην ανάγκη να την «σώσει» ο Λουκάς Παπαδήμος!!!
Μάλιστα, απολύθηκε από σύμβουλος του Γιώργου Παπανδρέου την προηγούμενη
ημέρα ανάληψης των νέων καθηκόντων του ως πρωθυπουργός!!! Δεν είναι
διόλου οξύμωρο, άραγε, που σήμερα πρέπει να εμπιστευτούμε τον οικονομικό
σύμβουλο – υπάλληλο που είναι υπεύθυνος για την καταστροφή μίας χώρας
μέσα σε δύο μόλις χρόνια; Δεν είναι παράξενο να αποδεχτούμε πως σήμερα ο
Λουκάς Παπαδήμος θα λειτουργήσει κατά των οικονομικών συμβουλών που
μέχρι πριν λίγες ημέρες έδινε στον Γιώργο Παπανδρέου; Δεν θέλω φυσικά να
σκέφτομαι πως αυτές οι συμβουλές του ενδέχεται να εμπεριείχαν δόλο,
αλλά η δική μας -κοινή λογική- μπορεί να επιτρέψει τον συγκεκριμένο
άνθρωπο να χειριστεί την διάσωσή μας; Προφανώς όχι…Μετά τα παραπάνω, γίνεται απολύτως σαφές πως ο σημερινός πρωθυπουργός δεν μπορεί αν συνεχίσει να βρίσκεται στην θέση που του «δόθηκε». Δεν μπορεί να λειτουργήσει έχοντας την εμπιστοσύνη των Ελλήνων πολιτών. Εάν σκεφθούμε, μάλιστα, πως ο Λουκάς Παπαδήμος και η κυβέρνησή του έχουν τοποθετηθεί για να υπογράψουν μία δανειακή σύμβαση (που δεν έχει γραφτεί ακόμη, άρα θα υπογράψουν σε λευκή σελίδα) που θα μετατρέψει το υπό του Ελληνικού Δικαίου Ελληνικό ομολογιακό χρέος σε ομολογιακό χρέος υπό το Βρετανικό Δίκαιο, υπογράφοντας ουσιαστικά την πλήρη υποθήκευση της χώρας υπέρ των τραπεζιτών και των οικονομικών εκβιαστών – τρομοκρατών μας, ίσως γίνεται επιτακτικότερη η άμεση αποχώρηση – αποπομπή του Λουκά Παπαδήμου από την πρωθυπουργία. Μία τέτοια απόφαση πρέπει να την πάρει ο Ελληνικός λαός. Κανένας άλλος. Οποιοσδήποτε συμμετέχει με τον οιονδήποτε τρόπο στον παραγκωνισμό του λαού, στην καταπάτηση του Συντάγματος και στην υποθήκευση – ξεπούλημα της χώρας, συμμετέχει σε πράξη εθνικής προδοσίας και ως τέτοιος θα αντιμετωπισθεί.
Φληναφήματα του τύπου «για το καλό της πατρίδας», «για να μπορούμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις» (και άλλες τέτοιες ποταπές φαιδρότητες) εκστομίζονται μόνο από εκείνους που έχουν συμφωνήσει στην κατοχή της πατρίδας μας από «δάνειες δυνάμεις» και στον εξανδραποδισμό των Ελλήνων πολιτών. Με ένα πολιτικό σύστημα που λειτουργεί με κανόνες μαφίας, με μία κυβέρνηση που υπήρξε προϊόν βιασμού του Συντάγματος και με έναν πρωθυπουργό που –στην καλύτερη περίπτωση- είναι παράνομος έως και επικίνδυνος, πολύ φοβούμαι πως το Γουδί σε λίγο καιρό θα μοιάζει σαν διάσωση των πολιτικών, αφού η λαϊκή οργή που σωρεύεται μάλλον είναι προφανές πως δεν θα δώσει ικανό χρόνο παρέμβασης της Δικαιοσύνης…
Κωνσταντίνος
