Του Γιώργου Κύρτσου
Πριν
από ένα χρόνο η καγκελάριος της Γερμανίας κ. Μέρκελ πρόβαλε το λεγόμενο
«ηθικό κίνδυνο» στη διαχείριση του χρέους των χωρών της Ευρωζώνης. Κατά
την άποψή της, ο ιδιωτικός τομέας έπρεπε να σηκώσει ένα σημαντικό βάρος
από το κόστος που συνεπάγεται η αδυναμία εκπλήρωσης των τοκοχρεολυτικών
υποχρεώσεων διαφόρων χωρών, για να μην υπάρξει άδικη επιβάρυνση των...
κρατικών προϋπολογισμών και των φορολογούμενων πολιτών.
Απογείωση των spreads
Η
θεωρία της κ. Μέρκελ οδήγησε στο αντίθετο από το επιδιωκόμενο
αποτέλεσμα. Οδήγησε τους διάφορους επενδυτές στο συμπέρασμα ότι η
τοποθέτηση σε ομόλογα του Δημοσίου χωρών της Ευρωζώνης δεν είναι
ασφαλής, και γι’ αυτό επέβαλαν υψηλότερα επιτόκια δανεισμού
εξαιτίας του επιχειρηματικού ρίσκου. Η άνοδος του κόστους δανεισμού του
Δημοσίου οδήγησε σε φοβερή επιβάρυνση των κρατικών προϋπολογισμών και
των φορολογούμενων πολιτών και συνέβαλε στην ενίσχυση των φαινομένων
ύφεσης.
Στα
τέλη του 2010 η κ. Μέρκελ επέβαλε το δόγμα του «ηθικού κινδύνου»,
προκαλώντας ένα σωρό δυσλειτουργίες για την Ευρωζώνη και διαλύοντας στην
κυριολεξία την ελληνική οικονομία. Στα τέλη του 2011 πραγματοποιεί
στροφή 180 μοιρών και τη δικαιολογεί προβάλλοντας την... ελληνική
ιδιαιτερότητα. Δηλώνει ότι η περίπτωση της Ελλάδας είναι ειδική και πως
οι άλλες υπερχρεωμένες χώρες δεν μπορούν να ελπίζουν σε «κούρεμα» των
ομολόγων του Δημοσίου. Υπογραμμίζει, πάντως, ότι από εδώ και στο εξής ο
ιδιωτικός τομέας δεν πρόκειται να επιβαρυνθεί από οποιαδήποτε αρνητική
εξέλιξη σε ό,τι αφορά τη διαχείριση του δημόσιου χρέους χώρας-μέλους της
Ευρωζώνης.
Με
την αλλοπρόσαλλη πολιτική της η κ. Μέρκελ οδήγησε σε μεγάλη αύξηση του
κόστους δανεισμού το σύνολο της Ευρωζώνης, έκανε πρακτικά αδύνατη τη
διαχείριση του ελληνικού δημόσιου χρέους και παρουσίασε τη χώρα μας -της
οποίας τα οικονομικά μεγέθη είναι περιθωριακά- σαν πηγή όλων των δεινών
για το διεθνές οικονομικό σύστημα.
Δημαγωγία και υποταγή
Η
δημαγωγία της κ. Μέρκελ κατά των μεγάλων συμφερόντων και, φυσικά, της
πατρίδας μας δεν κρύβει την πλήρη υποταγή της στο χρηματοπιστωτικό
κύκλωμα. Με την πολιτική που ακολουθεί στέκεται εμπόδιο στην επιβολή
περιορισμών στη δράση των διεθνών κερδοσκόπων και στην ανάπτυξη
πρωτοβουλιών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας με τις οποίες θα μπορούσε
να περιοριστεί το κόστος δανεισμού και εξυπηρέτησης του χρέους των
χωρών της Ευρωζώνης.
Όσο
για τον «ηθικό κίνδυνο» που επικαλείται η καγκελάριος της Γερμανίας, ας
αρχίσει να τον αντιμετωπίζει αναγνωρίζοντας τις παράνομες και παράτυπες
πρακτικές γερμανικών πολυεθνικών στην Ελλάδα -χαρακτηριστικό το
παράδειγμα των γερμανικών υποβρυχίων τύπου 214 που κόστισαν στον Έλληνα
φορολογούμενο 2 δισ. ευρώ, χωρίς να έχουν παραδοθεί-, οι οποίες
συνέβαλαν στην αδικαιολόγητη διόγκωση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου.
Με την κυβέρνηση της οικονομικά ισχυρότερης χώρας της Ευρωζώνης να
κινείται σαν πολιτικό εκκρεμές μεταξύ προχειρότητας και δημαγωγίας, δεν
μπορούμε να ελπίζουμε σε αποτελεσματική αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής
κρίσης υπερχρέωσης.
