Και εσύ, άκουσε μέσα του μια φωνή να τον δικάζει, τι έκανες εσύ την ώρα του αγώνα;
Όταν όλοι είχαν βγει στο δρόμο στον μεγάλο ξεσηκωμό; Τι έδωσες εσύ στον
αγώνα για την ελευθερία; Στην επανάσταση; Ποια ήταν η συνεισφορά σου την ώρα της Ιστορίας;Μα εγώ, διαμαρτυρήθηκε, εγώ είμαι μικρός και δεν έχω σχέση με την Ιστορία. Για ποιο αγώνα και για ποια επανάσταση μου μιλάτε; Εγώ είμαι ένας μικρός και συντηρητικός άνθρωπος. Κάνουν ρε επανάσταση οι συντηρητικοί;
Εγώ δεν κατέβηκα στο δρόμο σύντροφοι για καμία επανάσταση. Δεν έχω, επιμένω, καμιά σχέση εγώ με τις...διαδρομές της Ιστορίας, κανέναν αγώνα δεν σκαρφίστηκα, κανέναν καινούργιο κόσμο. Ίσως μια μέρα, κάποιοι φιλόσοφοι και ιστορικοί από τα ξεκούραστα σπίτια τους στα πράσινα και ποτισμένα προάστια, να συνθέσουν πράγματα που εγώ δεν είδα και δεν κατάλαβα ποτέ μου. Ίσως πίσω απ' όλα αυτά που εμένα μου φαίνονταν τότε ασύνδετα και χύμα, να υπάρχουν κάποιοι που να κινούσαν τα νήματα της Ιστορίας. Εγώ πάντως δεν κίνησα τίποτα.
Ίσως και κάποιοι ταλαντούχοι καλλιτέχνες, ζωγράφοι, θεατρογράφοι και λογοτέχνες να δώσουν κάποτε νόημα σε τούτο το χάος, ίσως και οι πολιτικοί μας ηγέτες, να δώσουν μια μέρα έναν τόνο φιλοσοφικό σ' αυτό που εσείς ονομάζεται επανάσταση και αγώνα, και ένα θεατρικό υπόβαθρο που να κινείται πάνω σε ιστορικές διαδρομές και νοήματα. Πάντως εγώ, να ξέρετε, απλά βρέθηκα στο δρόμο. Όλοι στον δρόμο βρέθηκαν.
Κοιτάχτε γύρω σας. Σπίτι σπίτι έγινε η σφαγή, πόρτα με πόρτα και από κτίριο σε κτίριο. Σφαγή και πλιάτσικο. Κανένα πολιτικό μήνυμα σύντροφοι δεν ακούστηκε στο δρόμο. Μόνον μια νεκρική βοή καταστροφής και θανάτου. Σπίτι σπίτι, πόρτα πόρτα έγινε το ξεκαθάρισμα. Κανένας δεν είχε στο νου του την Ιστορία. Καθένας είχε τον μικρό και προσωπικό του σκοπό. Σκέτη σφαγή και θάνατος σας λέω. Καμία σχέση με την Ιστορία.
Μη μου αποδίδεται χαρακτηριστικά που δεν είχα ποτέ μου. Εγώ σύντροφοι δεν είμαι επαναστάτης. Τον γείτονά μου, κατέβηκα εγώ να σκοτώσω. Αυτός με ατίμασε, αυτός με πρόσβαλε, αυτός με εκμεταλλεύτηκε. Με αυτόν εγώ είχα νταραβέρι. Και αυτόν έψαχνα εγώ για να σκοτώσω.
Δεν ήθελα να τον πυροβολήσω από κάποια ταράτσα, τον ήθελα να δει ποιος τον σκότωνε, να καταλάβει και να νοιώσει πως θα πέθαινε σαν σκυλί. Αυτό εγώ ήθελα να κάνω. Τον βρήκα φοβισμένο να κρύβεται μέσα στο πολυτελές του διαμέρισμα. Μέχρι να ανεβούμε τα σκαλιά, το σπίτι είχε κονιορτοποιηθεί. Οι τοίχοι έγιναν σκόνη, οι σκάλες έσπασαν σε μικρές πέτρες, τρύπες και φωτιά παντού. Αλλά τον βρήκα.
Αισθανόμουνα την καρδιά μου να χτυπάει με αγωνία καθώς τον κυνηγούσα στα ξερά χωράφια. Καθώς τον έφτασα και τον καθήλωσα, τον έκοψα κομμάτια. Κατάλαβε πως τον σκότωνα, το αίμα του έγινε και αίμα μου, είχα θολώσει από την τρέλα της εκδίκησης, τον αποτελείωσα σαν σφαχτάρι. Αυτό κατέβηκα εγώ να κάνω σύντροφοι. Ένας μικρός και συντηρητικός ανθρωπάκος, σας λέω.
Τι με μπλέκεται εμένα ρε με κοτσάμ Ιστορία;
http://apneagr.blogspot.com/2011/12/blog-post_1837.html#ixzz1fRoS4nfG
