Αμέσως μετά τις εκλογές του 2012, το 58% πίστευε ότι βαδίζουμε σε λάθος δρόμο. Σήμερα αυτό το πιστεύει το 71%!
Επίσης το 55%, δηλ. οι περισσότεροι, αισιοδοξούσαν ότι η χώρα θα αποφύγει την χρεωκοπία. Σήμερα, μετά τη σκληρή και αναποτελεσματική πολιτική λιτότητας του περασμένου χρόνου, εξακολουθεί να αισιοδοξεί το 48%, δηλ. οι λιγότεροι. Κι ενώ στις εκλογές του 2012 μόλις το 9% τασσόταν υπέρ της επιστροφής στη δραχμή, σήμερα τάσσεται το υπερδιπλάσιο ποσοστό του 21%!
Στην πρόσφατη έρευνα της Metron Analysis προκύπτει ότι η πλειονότητα των δεξιών και κυρίως των κεντροδεξιών ψηφοφόρων, προχωρημένης ηλικίας, οι οποίοι εκφράζονται σε ίδια ποσοστά από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ(!), ορίζουν, σε συνεργασία με την τρόικα, το μέλλον του τόπου και των επόμενων γενεών, παρότι δεν υπερβαίνουν δημοσκοπικά, στην καλύτερη περίπτωση, το 33-35% του εκλογικού σώματος.
Ωστόσο αυτή η κυβερνητική «πλειοψηφία» αφοπλίζεται όλο και περισσότερο από λογικά επιχειρήματα στον αγώνα της να στηρίξει τη συνέχεια της πολιτικής που της υποδεικνύει η τρόικα. Γνωρίζει ότι ακόμη κι αν πετύχουμε πλεόνασμα χωρίς ανάπτυξη, στην ουσία ανατροφοδοτούμε την ύφεση, εφόσον αυτό μπορεί να έρθει μόνο με επιπλέον περικοπές και καθυστερήσεις.
Επίσης γνωρίζει ότι δεν θα μπορούσαμε σαν κοινωνία να διατηρήσουμε ένα τέτοιο πλασματικό πλεόνασμα, πόσο μάλλον να το αυξήσουμε στους φρενήρεις ρυθμούς που απαιτούνται για να ανταποκριθούμε στα δεκάδες δις χρέους που μας περιμένουν τα επόμενα χρόνια.
Από την άλλη, οι πληγές που άνοιξαν με την καταστροφική πολιτική των αλλεπάλληλων λαθών, λανθασμένων προβλέψεων και εξίσου αποτυχημένων διορθώσεων τους, είναι ήδη πολύ μεγάλες για να κλείσουν και να επουλωθούν με τις δοκιμασμένες «θεραπείες».
Τα κτυπήματα που έχουν ήδη συντελεστεί στους τομείς της ασφάλισης, της υγείας, της παιδείας είναι τέτοια που θα επιφέρουν ανεπανόρθωτες βλάβες για πολλές δεκαετίες, όπως αυτές που έχουν επέλθει με την ανεργία και την προϊούσα φτωχοποίηση – μέχρις στιγμής – του 25% και πλέον του πληθυσμού.
Τα κτυπήματα αυταρχισμού που δέχθηκαν η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην χώρα από το 2010 εξαργυρώνονται σήμερα και με την ενίσχυση του ναζισμού. Τον λογαριασμό της οικονομικής και κοινωνικής βίας, που ασκείται αμείωτη όλα αυτά τα χρόνια, θα τον πληρώσουμε με το παραπάνω μέσα από την έξαρση της πολιτικής βίας.
Η διαπίστωση ότι πλησιάζουμε στο τέλος της ύφεσης και της παρακμής έχει σίγουρα μόνο ρητορική αξία για τη χώρα μας. Όπως και η εκτίμηση ότι θα μπορούσαμε να ξεφύγουμε, χωρίς πολύ μεγαλύτερες θυσίες από τις σημερινές, από το μοντέλο της «αποικίας χρέους» για το οποίο μας προορίζουν – και μέχρι τώρα με επιτυχία.
Από την ερχόμενη εβδομάδα η εξέλιξη των κινητοποιήσεων θα δείξει εάν η αντιπαράθεση θα γίνει απλά για την χαμένη τιμή των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών ή αν πρόκειται για την αρχή μιας προαποφασισμένης και αποφασιστικής σύγκρουσης ανάμεσα στην πολιτική της τρόικα και της κυβέρνησης από τη μια και του όποιου εναλλακτικού πολιτικού λόγου της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και του συνόλου της αντιπολίτευσης από την άλλη.
Είναι πολύ πιθανό, η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, έστω και με αυτόν τον ανορθόδοξο τρόπο, να οξύνει την πολιτική αντιπαράθεση για την αποδοχή τρίτου μνημονίου και νέων μέτρων πολύ πριν το τέλος του προγράμματος την άνοιξη του 2014 – ενδεικτική και η αναβολή της συζήτησης του χρέους από την τρόικα για τον Νοέμβριο.
Σε κάθε περίπτωση, το «Πλεόνασμα 2013 και συνέπειες» θα μπορούσε να είναι το τρίτο και τελευταίο μέρος μιας τριλογίας, που άρχισε να παίζεται στη χώρα μας με το «Έλλειμμα 1999 και είσοδος στο ευρώ» και συνεχίστηκε με ενδιάμεσο έργο το «Έλλειμμα 2009 και είσοδος στο μνημόνιο».
Στα δύο προηγούμενα έργα η αμφισβήτηση εστιάστηκε στην ενδεχόμενη αναξιοπιστία των αριθμών, που ωστόσο στάθηκε ικανή να ανατρέψει, μέσα σε λίγα χρόνια, την καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων – άλλους να τους «φτιάξει» και να τους κρατήσει «ψηλά» κι άλλους εξαρχής ή εντέλει να τους σακατέψει.
Τα υπολείμματα και τα απομεινάρια αυτών των πολιτικών, οικονομικών και ανθρώπινων σχέσεων και συσχετισμών μπαίνουν αυτές τις μέρες στην τελική φάση, αλλά και στην τελική τους αντιπαράθεση, φορτωμένα με όλες τις εκκρεμότητες των προηγούμενων δύο περιόδων.
Αρχίζει μια περίοδος με αναγκαστικές εξελίξεις και απρόβλεπτες συνέπειες για την χώρα. Μοιάζει να συμπληρώνεται μια τριλογία Ελληνική, που όμως θα μπορούσε να γίνει και μια τριλογία του ευρώ...
http://gnathion.blogspot.gr/
