Τις τελευταίες μέρες διαβάζουμε σενάρια για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.Κάποιοι λένε ότι είναι η γνωστή τακτική εκφοβισμού, τύπου Δαμανάκη, για να καταπιούν οι Έλληνες τα μέτρα-δηλητήριο που θα τους σκοτώσουν, φοβούμενοι μια μεγάλη οικονομική ταραχή που μπορεί να επιφέρει μια αλλαγή νομίσματος τόσο βίαια.
Όπως φαίνεται όμως τα πράγματα είναι πιο σοβαρά και οι «εταίροι» μας, που έτσι κι αλλιώς αποφασίζουν για μας -φρόντισε ο ΓΑΠ γι’αυτό-, σκέφτονται να μας αποβάλλουν από το ευρώ και μαζί μ’ εμάς και άλλες χώρες της περιφέρειας.
Πρόκειται για την...
απόλυτη ελληνική ξεφτίλα, αφού μιλάμε για μια ατιμωτική αποπομπή, και παράλληλα το ξεβράκωμα των γελοίων παπαγάλων-ειδημόνων, που από εποχής Σημίτη προσπαθούσαν να πείσουν, και το κατάφεραν σε πολύ μεγάλο βαθμό, ότι το μέλλον της Ελλάδας είναι μέσα στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης… (Απλά εμείς τότε αυτόν τον σκληρό πυρήνα δεν τον μεταφράσαμε στα αγγλικά, hard core, για να καταλάβουμε τί μας περιμένει…)
Όλες οι φωνές ανθρώπων που αντιμετώπιζαν ψυχρά και λογικά το θέμα, χωρίς κορώνες για την ευρωπαϊκή ενοποίηση, κι αμφισβητούσαν ότι ένα τόσο σκληρό νόμισμα θα μπορούσε να προσφέρει οφέλη σε μια οικονομία όπως αυτή της Ελλάδας, έπεφταν στο κενό και χάνονταν στις φιέστες που γίνονταν μετά τα μαγειρέματα των swaps Σημίτη – Goldman Sachs – εταίρων.
Τώρα έρχονται οι ίδιοι Ευρωπαίοι που μας δέχτηκαν στην Ευρωζώνη και αντιλαμβάνονται ότι οικονομίες σαν την Ελλάδα πρέπει να έχουν υποτιμημένο νόμισμα για να είναι πιο ανταγωνιστικές!!!!
Μα καλά ρε γελοίοι αυτό εγώ το έμαθα στο λύκειο στο μάθημα των Αρχών Οικονομίας και μάλιστα θυμάμαι να μας εξηγεί η καθηγήτρια το παράδειγμα της Ιαπωνίας που υποτιμά οικειοθελώς το νόμισμά της για να κρατάει ψηλά τις εξαγωγές της. Εσείς με 20 πτυχία οικονομίας και 50 μεταπτυχιακά και διδακτορικά δεν καταλάβατε σε τί περιπέτειες μπαίνει η Ελλάδα με την ένταξή της στο ευρώ;
Πέρα όμως από την οργή μου για τα λάθη, τα μαγειρέματα και την ευρωπροπαγάνδα του 2000 ας σταθούμε λίγο στο τί σκέφτονται να κάνουν σήμερα οι δανειστές μας πλέον και όχι εταίροι. Θέλουν λοιπόν να βγάλουν τις χώρες της περιφέρειας από το Ευρώ και να δημιουργήσουν ένα παράλληλο ευρώ για εμάς, υποτιμημένο περίπου κατά 20% σε σχέση με το κανονικό ευρώ που θα έχουν οι ισχυρές χώρες… Κι αυτό λένε για να βοηθήσουν την ανάπτυξη σε αυτές τις χώρες!
Πάλι δηλαδή θα οδηγηθούμε σε μια “ φιξαρισμένη” ισοτιμία, χωρίς να ελέγχουμε την νομισματική μας πολιτική που προφανώς θα ελέγχεται από τις Βρυξέλλες.
Η εμμονή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών σε ελεγχόμενα νομίσματα είναι θεμελιώδης για την εφαρμογή τους.
Μην ξεχνάμε ότι και στην Αργεντινή η εκεί κυβέρνηση δεν μπορούσε και να ήθελε να ασκήσει νομισματική πολιτική, γιατί είχαν φροντίσει οι Αργεντίνοι προδότες του λαού τους να συνδέσουν με σταθερή ισοτιμία 1:1 το αργεντίνικο πέσος με το αμερικάνικο δολάριο, πράγμα που αποτέλεσε και την ταφόπλακα στην αργεντίνικη ανάπτυξη και την οδήγησε σε καταστάσεις που παρόμοιες ζούμε σήμερα εμείς.
Τυχαίο λοιπόν που ακόμη κι αν είμαστε στο χείλος της καταστροφής θέλουν να μας επιβάλλουν ένα ελεγχόμενο νόμισμα;
Μπορεί να βλέπουν ότι αν παραμείνουμε στο ευρώ θα έχουν πολύ σοβαρά προβλήματα και οι ίδιοι, αλλά για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα δεν κάνουν κουβέντα απλά γιατί τότε αποκτούμε την ελευθερία να δώσουμε ανάπτυξη στην οικονομία μας, να εξάγουμε τα προϊόντα μας φτηνά και να απαγκιστρωθούμε από τις εξαρτήσεις μας.
Άποψή μου είναι ότι δεν έπρεπε ποτέ να μπούμε στο Ευρώ. Αν είχαμε μείνει στην δραχμή θα ήμασταν τώρα ένας φτηνός παράδεισος για τους Ευρωπαίους τουρίστες, τα ελληνικά προϊόντα θα ήταν ανταγωνιστικότερα έξω και δεν θα είχαν φτάσει οι τιμές στα ύψη μέσα στην χώρα. Πλούσιοι μπορεί να μην ήμασταν αλλά δεν θα ‘μασταν και τόσο φτωχοί!
Η μόνη λύση που μας απομένει τώρα, εφόσον γίνεται αντιληπτό ότι το ευρώ δεν μας σηκώνει είναι να επιστρέψουμε στην δραχμή, σε ένα εθνικό νόμισμα που εμείς θα ελέγχουμε, θα μπορούμε να το υποτιμήσουμε για να αποτελέσει το πάτημα για την ανάπτυξη της οικονομίας και της χώρας. Σίγουρα δεν θα είναι εύκολο, και πρέπει να γίνει με ένα πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο, αλλά με φτηνό νόμισμα η ανάπτυξη και οι ξένες επενδύσεις που τόσο θέλουν οι πολιτικοί μας θα είναι πολύ πιο εύκολες να επιτευχθούν.
Οι λύσεις που μας ετοιμάζουν για ευρώ δύο ταχυτήτων με ένα “ σκληρό”για τους δυνατούς και ένα “ μαλακό” για τους αδύναμους είναι η μετεξέλιξη της καταστροφικής πολιτικής που ακολουθούμε υπό τις ευλογίες των δανειστών μας, που μας οδηγεί στην απόλυτη εξαθλίωση για να μας αγοράσουν όσο πιο φτηνά μπορούν…
ΠΗΓΗ: αἰέν ἀριστεύειν
