Η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να αποφύγει την στάση πληρωμών! Το χρεωστάσιό μας δεν θα προκύψει ως ευθεία άρνησή μας να αποπληρώσουμε το κεφάλαιο και τους τόκους στη λήξη των ομολόγων μας. Θα πάρει τη μορφή της…δήθεν αναδιάρθρωσης του υπάρχοντος χρέους, υπό τη διεύθυνση του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία θα περιλαμβάνει την ανταλλαγή των υπαρχόντων ελληνικών τίτλων με νέα ομόλογα χαμηλότερης ονομαστικής αξίας και χαμηλότερου επιτοκίου. Ή μπορεί να προτιμηθεί μία “ήπια αναδιάρθρωση” όπου η Ελλάδα θα συνεχίσει μεν να εξυπηρετεί το χρέος της, εκδίδοντας και παρέχοντας στους επενδυτές νέα ομόλογα, αντί να τους πληρώνει με μετρητά, που μάλλον δεν θα υπάρχουν ! Όποια μορφή κι αν πάρει η ελληνική στάση πληρωμών, το γεγονός είναι ότι οι κάτοχοι των ελληνικών ομολόγων θα πάρουν λιγότερα χρηματικά ποσά από τα συνολικά ποσά που τους οφείλουμε..!
Ο μόνος τρόπος με τον οποίο η Ελλάδα θα μπορούσε να αποφύγει ένα χρεωστάσιο είναι η περικοπή του ετήσιου ελλείμματός της εκεί που θα αποφασίσουν οι Αγορές, προκειμένου να την χρηματοδοτούν σε εθελοντική βάση. Και αυτό το ύψος θα ήταν, κατ’ ελάχιστον, εκείνο στο οποίο παύει να αυξάνεται η αναλογία δημόσιου χρέους προς ΑΕΠ.
Για να επιτύχει κάτι τέτοιο η Ελλάδα, από τη στιγμή που το έλλειμμα του 2011 βρίσκεται ακόμη στο 10% του ΑΕΠ της, θα πρέπει να επιτύχει μια μείωσή του τουλάχιστον κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες! Αλλά για να μειώσει την αναλογία δημόσιου χρέους προς ΑΕΠ στα επίπεδα του 60% που ορίζει η συνθήκη του Μάαστριχτ, θα απαιτείτο ο περιορισμός του ελλείμματος σε ποσοστό κάτω του 3% και η παραμονή του εκεί για πολλά χρόνια – στόχο που είχαν θέσει αρχικά οι Υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης για το 2012 αλλά που ήδη έχει πάρει αναβολή.
Ο περιορισμός του ελληνικού ελλείμματος κατά 5 ποσοστιαίες μονάδες το 2010 και ο περιορισμός που προβλέπεται στο νέο ελληνικό πρόγραμμα κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες ως το 2015 συνεπάγεται μια τεράστια περικοπή κρατικών δαπανών ή μιά δραματική αύξηση των φορολογικών εσόδων ή, το πιθανότερο, και τα δύο. Πέρα από τις πολιτικές δυσκολίες τέτοιων στόχων, αυτά τα περιοριστικά μέτρα θα είχαν πολύ αρνητικά αποτελέσματα στην συνολική εγχώρια ζήτηση, και κατά συνέπεια στην παραγωγή και στην απασχόληση. Τα ποσοστά ανεργίας της Ελλάδος που ήταν στο 10% στις αρχές του 2011, πλησιάζουν ήδη στο 17%, και καθώς το ελληνικό ΑΕΠ είχε πέρυσι πτώση 5%, η οποία αναμένεται ότι φέτος θα συνεχιστεί κατά άλλο ένα 5%, η ανεργία θα αυξηθεί ακόμη πιό πολύ …
Οι πιέσεις στην οικονομική δραστηριότητα, μέσω της αύξησης της φορολογίας και του περιορισμού των κρατικών δαπανών, θα οδηγήσουν σε περίπου αναλογική μείωση των φορολογικών εσόδων και σε ανάλογες αντισταθμιστικές αυξήσεις στις κοινωνικές παροχές και πληρωμές προς τους ανέργους. Επομένως για κάθε σχεδιαζόμενη μείωση του ελλείμματος κατά 100 ευρώ, έχουμε μια πραγματική μείωση του ελλείμματος ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΗ των 100 ευρώ! Όλα αυτά σημαίνουν ότι οι σχεδιαζόμενες φορολογικές αυξήσεις και περικοπές των δημοσίων δαπανών θα πρέπει να είναι ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ του 10% προκειμένου η Ελλάδα να ελπίζει πως μπορεί να επιτύχει τους στόχους της …
Γι’ αυτό λοιπόν και οι αριθμοί που ενέχονται στο μέγεθος της μείωσης του ελληνικού ελλείμματος και της κάμψης της οικονομικής δραστηριότητας που αυτοί συνεπάγονται, καταδεικνύουν ότι απλά δεν υπάρχει διέξοδος … Το χρεωστάσιο της Ελλάδος ( η στάση πληρωμών δηλαδή ) είναι ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ !
Η συμμετοχή της Ελλάδος στην Ευρωζώνη υπήρξε η βασική αιτία του σημερινού υψηλού δημοσίου ελλείμματος. Καθώς η Ελλάδα δεν είχε δικό της νόμισμα επί σχεδόν 10 χρόνια, δεν υπήρχαν σημεία στις Αγορές που να προειδοποιούν πως το ελληνικό χρέος αυξάνεται υπέρμετρα. Αν η Ελλάδα είχε παραμείνει εκτός Ευρωζώνης και είχε διατηρήσει την δραχμή, η μεγάλη αύξηση της προσφοράς ελληνικών τίτλων θα είχε οδηγήσει σε κάμψη της ισοτιμίας της και σε αύξηση των επιτοκίων των ελληνικών ομολόγων. Αλλά από τη στιγμή που τα ελληνικά ομόλογα αποτιμώνται σε ευρώ εθεωρούντο κάτι ανάλογο με τα ομόλογα σε ευρώ άλλων ευρωπαϊκών χωρών, έτσι τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων δεν ανέβαιναν όσο καιρό η Ελλάδα αύξανε το δανεισμό της , μέχρι που οι Αγορές ακούγοντας τις καθ΄όλα ΑΤΥΧΕΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ του Έλληνα πρωθυπουργού (Davos) , των υπουργών Παπακωνσταντίνου (Τιτανικός , εξάσφαιρα πιστόλια κλπ) , Λοβέρδου (“Στα Ταμεία δεν υπάρχει ούτε σάλιο”) και αρκετών άλλων , άρχισαν πολύ εύλογα να φοβούνται ότι δεν πρόκειται ποτέ να πάρουν πίσω τα χρήματα που μας είχαν δανείσει !
Η εκρηκτική άνοδος των επιτοκίων των ελληνικών ομολόγων κατά τους τελευταίους μήνες σε σχέση με τα γερμανικά, μας δείχνει πόσο πιθανή θεωρούν οι Αγορές την ελληνική χρεωκοπία ! Ο συνδυασμός των διακρατικών δανείων των άλλων χωρών της Ευρωζώνης, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ μπορεί να παράσχει στη χώρα μας περιορισμένη ρευστότητα προκειμένου αυτή να αποφύγει την στάση πληρωμών για κάποιους μήνες ακόμη, με σκληρά ανταλλάγματα την προοδευτική ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ , την ΛΕΗΛΑΣΙΑ της δημόσιας ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΜΑΣ και την σταθερή πτώση του ΑΕΠ μας !
Το τέλος αυτής της επίπονης και οδυνηράς διαδρομής θα εύρει την Ελλάδα απολύτως καθημαγμένη !
Κάποια στιγμή , όταν ΤΑ ΠΑΝΤΑ θα έχουν ΕΚΠΟΙΗΘΕΙ σε “τιμές ευκαιρίας” (ή τέλους Εποχής) και με μεθόδους fast track , οι πιστωτές μας θα ανοίξουν , επί τέλους , καλά τα μάτια τους γιά να …αντιληφθούν ότι τίποτε άλλο δεν έχουν πιά να παίρνουν από εμάς . Τότε , με πολλή προθυμία, θα συμφωνήσουν , όλοι μαζί, ότι η Πατρίδα μας είναι ανέντιμη , κακοπληρώτρια, αναξιόπιστη, αφερέγγυα κλπ , σταματώντας τον δανεισμό που σήμερα ακόμη, πολύ γενναιόδωρα, μας παρέχουν. Και τότε η Χώρα μας , μή έχοντας άλλη επιλογή, θα κηρύξει στάση πληρωμών, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται !
Μιχάλης Σ. Βάρδας
http://www.antinews.gr/2011/09/05/120482/
