Πριν από λίγους μήνες η τρόικα σε συνέντευξη τύπου ανακοίνωσε ότι πρόκειται να πωληθούν περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού Δημοσίου αξίας 50 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Η ανακοίνωση αυτή βρήκε απροετοίμαστο το υπουργικό συμβούλιο, που ως συνήθως δεν είχε ιδέα. Ο Γ. Παπακωνσταντίνου εγνώριζε και γι' αυτό εγκάλεσε την τρόικα για «πρόωρη γνωστοποίηση των συμφωνιών» τους. Ο πρωθυπουργός έκανε ότι δεν κατάλαβε και ανακοίνωσε την επομένη στη Βουλή ότι η κυβέρνηση ετοίμαζε ειδικό νόμο (!) για την κρατική περιουσία με την οποία θα απαγορευόταν η πώλησή της! Ο νόμος δεν ήρθε ποτέ στη Βουλή. Αντίθετα, ήρθε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα στο οποίο δεσμευτικά προβλέπεται όλο εκείνο το ξεπούλημα για την αποτροπή του οποίου είχε δεσμευτεί ο πρωθυπουργός ότι θα ψήφιζε ειδικό νόμο!
Λίγες ημέρες αργότερα, επιστρέφοντας ο Γ. Παπανδρέου από τη σύνοδο κορυφής του Μαρτίου, ανακοίνωσε στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ (που όρθια τον επευφημούσε) ότι τα δανειακά προβλήματα της χώρας τέλειωσαν και ότι είχε εξασφαλίσει την επιμήκυνση των δανείων και χαμηλότερους τόκους. Τελικά, για να υλοποιηθεί αυτή η διόρθωση των κακών διαπραγματεύσεων του 2010, υποστήριξε ότι έπρεπε να ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, χωρίς να έχει ακόμα εφαρμοστεί κάτι από τις υποτιθέμενες επιτυχίες του Μαρτίου.
Η «λαμπρότερη στιγμή» ήρθε με τα συμπεράσματα της συνόδου του Ιουλίου. Κατά την επιστροφή από τις Βρυξέλλες ο πρωθυπουργός και ο νέος αντιπρόεδρος ανακοίνωσαν γεμάτη χαρά και περηφάνια ότι διασφάλισαν τη χώρα για τα επόμενα χρόνια. Η χώρα είχε λάβει όσα υποτίθεται ότι είχε ήδη λάβει το Μάρτιο... Οι επευφημίες των όρθια χειροκροτούντων έγιναν αυτή τη φορά σε μικρότερο κύκλο, στο υπουργικό συμβούλιο. Οι υπουργοί επευφημούσαν τον Ιούλιο σε επανάληψη τη «νίκη» του Μαρτίου. Και εν πάση περιπτώσει, ακόμα και αν μας δούλευαν το Μάρτιο, «τώρα όλα είχαν πλέον επιτευχθεί».
Σε εκείνο το περίφημο συμβούλιο κορυφής του Ιουλίου υπήρχαν τρεις πονηρές παράγραφοι, με ιδιαίτερα προβληματική την ένατη. Είχα τότε επισημάνει ότι με αυτή τη διατύπωση η κυβέρνηση δεσμευόταν να παραδώσει η Ελλάδα εγγυήσεις στις δανείζουσες χώρες. Η ίδια η κυβέρνηση δήλωνε ότι δεν είχε δώσει τίποτα και όλα ήταν τακτοποιημένα. Δεν μπορώ να γνωρίζω αν έλεγε ψέματα ή απλά για άλλη μια φορά ο αρμόδιος υπουργός που δεν γνωρίζει οικονομικά (όπως εξάλλου και ο πρωθυπουργός) δεν είναι σε θέση να κατανοήσει τα των διαπραγματεύσεων και πώς αυτές γίνονται στην Ε.Ε.
Η παράγραφος 9 των συμπερασμάτων ήταν η «φύτρα». Δηλαδή, τέθηκε μια ρίζα η οποία κατόπιν θα αξιοποιόταν από την πλευρά των δανειστών της χώρας. Πού και πότε, θα το αποφάσιζαν όταν θα έκριναν τη στιγμή κατάλληλη. Ηταν, όμως, φανερό ότι η Φιλανδία θα ήθελε να το αξιοποιήσει άμεσα. Με αυτή την αξιοποίηση ήταν ως οι άλλοι εταίροι να δανείζουν εκείνη και όχι την Ελλάδα. Ο αρμόδιος υπουργός, που δεν πολυκατάλαβε, απαίτησε να μην του ασκείται κριτική διότι «βρίσκεται σε διαδικασία λεπτής διαπραγμάτευσης». Αλλά αφού όλα είχαν υποτίθεται τακτοποιηθεί, τι ακριβώς διαπραγματεύεται «τόσο λεπτά»; Δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν και τι δεσμεύσεις παίρνουν; Απλά ελπίζουν ότι η Γερμανία θα μαζέψει τη Φιλανδία σήμερα, ώστε στον επόμενο γύρο να λάβουν όλοι τις εγγυήσεις; Το σίγουρο είναι ότι οδηγούν τη χώρα σε όλο και πιο δύσκολη θέση.
