Η κυβέρνηση με το μνημόνιο νούμερο 3 «κοπάνησε» πάλι τους πιο αδύναμους:
Τους ηλικιωμένους ανθρώπους που δεν έχουν χρόνο μπροστά τους, δεν έχουν ευκαιρίες. Κρύφτηκαν πίσω από ορισμένες σκανδαλώδεις κατηγορίες προνομιούχων συνταξιούχων (που δημιούργησαν οι ίδιοι) και ισοπέδωσαν τα πάντα. Αυτή είναι από ηθικής απόψεως η χειρότερη πλευρά των νέων μέτρων.
Από πολιτικής απόψεως το χειρότερο είναι άλλο: πώς μια εξουσία που, σχεδόν δύο χρόνια τώρα, τριγυρνά γύρω από το πρόβλημα θα φτιάξει με αντικειμενικά –και όχι κομματικά κριτήρια- καταλόγους για να απολυθούν 30.000 άνθρωποι από το Δημόσιο;
Για τους νέους φόρους (μείωση αφορολόγητου στις 5000) ούτε λόγος. Είναι πια στη ρουτίνα μας.
«Μας εκβιάζουν οι αγορές και μας ταπεινώνουν οι καταστάσεις» δήλωσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος σήμερα το πρωί στη Βουλή. Πίσω από αυτή τη φράση κρύβεται το ψυχόδραμα που έζησε ο υπουργός τις τελευταίες ημέρες και συγκεκριμένα από εκείνο το βράδυ, που δήθεν προγραμματισμένα, αποχώρησε η τρόικα.
Η κυβέρνηση, σχεδόν δύο χρόνια τώρα, προσπαθούσε να καθυστερήσει, να αποφύγει το ψαλίδι στο δημόσιο. Φορολόγησε ό,τι κολυμπάει, περπατάει και πετάει πιστεύοντας ότι θα κερδίσει χρόνο–στο μεταξύ «παρήγαγε» 600.000 ανέργους στον ιδιωτικό τομέα- και τώρα που οι δικαιολογίες εξαντλήθηκαν, η Τρόικα την στρίμωξε άσχημα. Μπροστά στον κίνδυνο μιας εσωτερικής στάσης πληρωμής, δεν είχε άλλη επιλογή από το να προχωρήσει στο Μνημόνιο νούμερο τρία.
Το αποδέχεται χωρίς να αισθάνεται την ανάγκη να δικαιολογήσει στον κόσμο την αποτυχία της. Την ίδια στιγμή στη ΝΔ ποντάρουν στην πολιτική επετηρίδα και ετοιμάζονται να αναλάβουν την εξουσία, αφού οι Πασόκοι υποχρεωθούν να κάνουν τα δύσκολα.
Ο κίνδυνος που διατρέχουν, τόσο οι μεν όσο και οι δε, είναι, επειδή ακρίβυναν οι ντομάτες, να τους πάρουν με τις πέτρες!
http://www.protothema.gr/
