Ετσι κι αλλιώς...
Του Γιάννη Παντελάκη
Οι
πρωτοφανείς αποφάσεις που αναμένεται ν' ανακοινώσει η κυβέρνηση μετά
τις συνομιλίες του Β. Βενιζέλου με την τρόικα έχουν το χαρακτήρα του
κατεπείγοντος. Για κάτι τέτοιο τουλάχιστον έχει προϊδεάσει η κυβέρνηση
την ελληνική κοινωνία, με όλο αυτό το σίριαλ που παίχτηκε τα τελευταία
εικοσιτετράωρα.
ενημέρωση Βενιζέλου προς τους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης
και γενικά με το δραματοποιημένο τρόπο με τον οποίο κινήθηκε το
υπουργείο Οικονομικών, δημιουργώντας ένα κλίμα τρομοκράτησης των
πολιτών.
Ας
αφήσουμε στην άκρη το (όχι απίθανο) ενδεχόμενο να μεγιστοποιείται το
πρόβλημα, ώστε να γίνουν πιο εύκολα αποδεκτές από την κοινωνία οι
αποφάσεις. Και ας δούμε τα πραγματικά στοιχεία.
Τι
λένε αυτά έτσι όπως η ίδια η κυβέρνηση τα παρουσιάζει: πως οι
δανειστές, διαπιστώνοντας τις μεγάλες αποκλίσεις στους στόχους, ζητούν
επείγοντα μέτρα, μόνιμου μάλιστα χαρακτήρα. Αυτό δύο τινά σημαίνει, το
ένα από τα οποία δεν αποκλείει απαραίτητα το άλλο. Οτι η κυβέρνηση
αποδείχτηκε ανίκανη να πιάσει τους στόχους για τους οποίους η ίδια είχε
δεσμευτεί (π.χ. αδυναμία καταπολέμησης φοροδιαφυγής).
Το
δεύτερο, ότι απέκρυψε από τον ελληνικό λαό τις ακριβείς δεσμεύσεις της
απέναντι στους δανειστές μέσα από το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα. Στις
γραμμές του οποίου υπάρχει και το ενδεχόμενο απολύσεων από το Δημόσιο
και άλλα πολλά. Τα οποία, όμως, όταν ψηφιζόταν το Μεσοπρόθεσμο από την
κυβερνητική πλειοψηφία, είχαν αποκρυβεί...