Από το τραγικό τριπάκι με LSD του ελέφαντα Τάσκο μέχρι τη δοκιμή κρασιού που εξέθεσε ανεπανόρθωτα τους έμπειρους δοκιμαστές, ιδού μερικά από τα πιο παράξενα και... εντυπωσιακά πειράματα που έχουν γίνει στον κόσμο.
Μοιραία δόση LSD για ελέφαντα
O Τάσκο, στον ζωολογικό κήπο της Οκλαχόμας, έγινε το πρωί της 3ης Αυγούστου 1962 ο πρώτος ελέφαντας στον κόσμο που πήρε LSD. Το πείραμα σκέφτηκαν δύο γιατροί της Ιατρικής Σχολής στο Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα, οι Λούις Τζόλιον Γουέστ και Τσέστερ Μ. Πιρς, και ο Ουόρεν Τόμας, ο διευθυντής του ζωολογικού κήπου, οι οποίοι ήθελαν να μάθουν περισσότερα για τις φαρμακολογικές ιδιότητες του LSD. Χορήγησαν με σύριγγα στον Τάσκο 297 χιλιοστόγραμμα LSD, περίπου 3.000 φορές την δόση για τους ανθρώπους. Ο Τάσκο άρχισε να τρέχει μέσα στον χώρο του. Μετά άρχισε να χάνει τον έλεγχο των κινήσεών του και έπεσε. Τα μάτια του γύρισαν. Άρχισε να συσπάται. Η γλώσσα του έγινε μπλε. Παρ΄ ότι του χορηγήθηκαν αντιψυχωτικό και βαρβιτουρικά, πέθανε σε λιγότερο από δύο ώρες. Η νεκροψία έδειξε πως πέθανε από ασφυξία- οι μύες του λαιμού του πρήστηκαν. Το γιατί, δεν βρέθηκε ποτέ.
Το ρεζιλίκι των δοκιμαστών κρασιού
Το 1998 ο Φρεντερίκ Μπροσέ, ερευνητής νευρολόγος στο Πανεπιστήμιο του Μπορντό, κάλεσε 54 εμπειρογνώμονες να δοκιμάσουν κρασιά και να καταγράψουν τις εντυπώσεις τους. Πρώτα σερβίρισε ένα κόκκινο και ένα λευκό. Μετά σερβίρισε ένα άλλο κόκκινο και ένα λευκό. Κατέγραψαν τα σχόλιά τους. Χωρίς να το ξέρουν όμως, τα κρασιά που σερβιρίστηκαν δεύτερα ήταν ίδια. Απλώς ο Μπροσέ είχε προσθέσει άγευστο κόκκινο χρώμα για τρόφιμα στο λευκό, κάνοντάς το κόκκινο. Ουδείς έγραψε ότι το δεύτερο ζευγάρι κρασιών είχε παρόμοια γεύση. Αυτό που απέδειξε ο Μπροσέ ήταν ότι ο εγκέφαλος οικοδομεί την εμπειρία της γεύσης λαμβάνοντας υπόψη πληροφορίες από όλες τις αισθήσεις, και κυρίως από την όραση.
Γιατί δεν μπορούμε να γαργαλήσουμε τον εαυτό μας
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΗΤΑΝ: «Γιατί δεν μπορούμε να γαργαλήσουμε τον εαυτό μας;» και το πείραμα έγινε από τη δρα Κριστίν Χάρις στα τέλη της δεκαετίας του 1990 στο Σαν Ντιέγκο.
Στο πείραμα συμμετείχαν 35 φοιτητές. Καθένας κάθησε με δεμένα τα μάτια σε μια καρέκλα με το ένα πόδι του γυμνό πάνω σε ένα σκαμνί και σε απόσταση μερικών εκατοστών από ένα ρομποτικό χέρι. «Πρώτα θα σε γαργαλήσω εγώ, μετά η μηχανή», έλεγε η δρ Χάρις σε κάθε φοιτητή. Στην πραγματικότητα τους γαργάλησε και τις δύο φορές μια βοηθός. Η δρ Χάρις διαπίστωσε ότι οι φοιτητές γελούσαν το ίδιο δυνατά όταν πίστευαν ότι τους γαργαλούσε η μηχανή, γεγονός που την οδήγησε στο συμπέρασμα πως το γαργάλημα είναι ένα ανακλαστικό που εξαρτάται από τον αιφνιδιασμό. Γι΄ αυτό δεν μπορούμε να γαργαλήσουμε τον εαυτό μας, γιατί δεν μπορούμε να τον αιφνιδιάσουμε.
Λάσι, φέρε βοήθεια!
ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ένα μη εκπαιδευμένο σκυλί αν το αφεντικό του βρεθεί σε κίνδυνο; Για να το διαπιστώσουν, ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Δυτικού Οντάριο κανόνισαν ώστε 12 ιδιοκτήτες σκύλων να προσποιηθούν πως παθαίνουν καρδιακή προσβολή. Σε όλες τις περιπτώσεις, ο σκύλος πέρασε λίγη ώρα μυρίζοντας το αφεντικό του και μετά άρχισε να περιφέρεται. Δεν έδειξε να ενδιαφέρεται ούτε όταν, σε άλλο πείραμα, το αφεντικό του βρέθηκε καταπλακωμένο και του ζητούσε να φέρει βοήθεια. Ο σκύλος έμεινε κοντά στον ιδιοκτήτη του κουνώντας την ουρά του.
Η λευκή αρκούδα στο μυαλό μας
ΤΟ 1987 ο καθηγητής ψυχολογίας Ντάνιελ Ουέγκνερ έκανε το πείραμα της λευκής αρκούδας σε 10 φοιτητές του Πανεπιστημίου Τρίνιτι. Τους είπε να λένε ό,τι έρχεται στο μυαλό τους, αλλά να μη σκεφτούν μια λευκή αρκούδα. Κάθε φορά που έλεγαν «λευκή αρκούδα» ή σκέπτονταν «λευκή αρκούδα», θα έπρεπε να χτυπούν ένα κουδούνι. Κανένας από τους φοιτητές δεν μπορούσε να σταματήσει να σκέφτεται λευκές αρκούδες. Το πείραμα έδειξε πως όσο περισσότερο προσπαθούμε να ελέγξουμε τι σκεπτόμαστε τόσο ο έλεγχος μας διαφεύγει.
otherside.gr
