του Στρατή Μαζίδη
Την ημέρα της γενικής απεργίας, ένας νεαρός άνδρας έπεφτε αιμόφυρτος στο έδαφος διότι διέπραξε το αμάρτημα να...
φέρει την ελληνική σημαία. Αντίστοιχη επίθεση δέχθηκαν σε άλλη πόλη διαδηλωτές για τον ίδιο λόγο.
Εξελίξεις απολύτως φυσιολογικές ΑΝ αυτά είχαν συμβεί σε κάποια πλατεία της Αγκυρας και του Γκαζιαντέπ. Όμως συνέβησαν στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.
Μέλος του ΕΠΑΜ ο πρώτος, μέλη των ΑΝ.ΕΛ. οι δεύτεροι, όπως διαβάσαμε σε κάποια blogs.
Ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω αυτά τα χάσματα που πάνε κάποιοι να μας επιβάλλουν και ορισμένοι άλλοι τόσο εύκολα υιοθετούν.
Για παράδειγμα, η σημαία, τα εθνικά σύμβολα και η θρησκευτική παράδοση ταυτίζονται πλέον με την ακροδεξιά. Η λέξη πατριώτης έχει προσλάβει αρνητική σημασία. Συγκεκριμένο πλέον κόμμα ηγεμονεύει σε αυτές τις έννοιες.
Αντίστοιχα, όροι όπως κοινωνική αλληλεγγύη, συνοχή, με το λαό, για το λαό, στήριξη λαϊκών στρωμάτων, ταξική πάλη, ανατροπή, έχουν ταυτιστεί με την παγκοσμιοποιημένη αντιεθνική και όχι πατριωτική αριστερά.
Δηλαδή σε αυτή τη χώρα αποκλείεται να χαρακτηρίζεσαι από όλα αυτά και να μην ανήκεις πουθενά. Πρέπει ντε και καλά να σε κατατάξουμε κάπου. Μίλησες για λαθρομετανάστες; Είσαι χρυσαυγίτης, ρατσιστής, φασίστας. Μίλησες για λαϊκούς αγώνες; Είσαι αναρχοσυριζαίος και εχθρός του έθνους. Το να μην είσαι τίποτε από τα δύο, αποκλείεται.
Την ώρα που το πλοίο βυθίζεται ή που το αεροπλάνο κάνει βουτιά, κάποιοι τσακώνονται μεταξύ τους. Παιδιά που μοιράστηκαν τα ίδια σχολεία, τις ίδιες παιδικές χαρές, έγιναν θανάσιμοι εχθροί. Χτυπούν ο ένας τον άλλο βγάζοντας ασπροπρόσωπους αυτούς που θέλουν να οδηγήσουν την κοινωνία σε ένα νέο εθνικό διχασμό ή ακόμη και εμφύλιο.
Ανάλογα τις καταβολές και τις χαραμάδες του χαρακτήρα σου, θα σε πλευρίσουν οι μεν ή οι δε.
Δεν είναι όμως έτσι. Δε γίνεται σχεδόν 70 χρόνια μετά τον εμφύλιο, οι Ελληνες να χτυπήσουν πάλι Ελληνες.
Υπάρχει λαϊκή οργή, υπάρχει αγανάκτηση, υπάρχει θυμός. Κι όμως! Αντί όλα αυτά να ενωθούν και να οδηγήσουν στην ανατροπή του σάπιου κατεστημένου και την αλλαγή πορείας, βγάζουμε ο ένας τα μάτια του άλλου.
Την ίδια στιγμή, κάποιοι άλλοι, στο απυρόβλητο, ξεπουλάνε τη χώρα όσο όσο… Εσείς πλακωθείτε μεταξύ σας άνετα. Κι όταν τελειώσετε, ρίξτε μια ματιά γύρω σας να δείτε αν θα έχει απομείνει τίποτε σε αυτό το βασανισμένο τόπο.
φέρει την ελληνική σημαία. Αντίστοιχη επίθεση δέχθηκαν σε άλλη πόλη διαδηλωτές για τον ίδιο λόγο.
Εξελίξεις απολύτως φυσιολογικές ΑΝ αυτά είχαν συμβεί σε κάποια πλατεία της Αγκυρας και του Γκαζιαντέπ. Όμως συνέβησαν στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.
Μέλος του ΕΠΑΜ ο πρώτος, μέλη των ΑΝ.ΕΛ. οι δεύτεροι, όπως διαβάσαμε σε κάποια blogs.
Ειλικρινά αδυνατώ να καταλάβω αυτά τα χάσματα που πάνε κάποιοι να μας επιβάλλουν και ορισμένοι άλλοι τόσο εύκολα υιοθετούν.
Για παράδειγμα, η σημαία, τα εθνικά σύμβολα και η θρησκευτική παράδοση ταυτίζονται πλέον με την ακροδεξιά. Η λέξη πατριώτης έχει προσλάβει αρνητική σημασία. Συγκεκριμένο πλέον κόμμα ηγεμονεύει σε αυτές τις έννοιες.
Αντίστοιχα, όροι όπως κοινωνική αλληλεγγύη, συνοχή, με το λαό, για το λαό, στήριξη λαϊκών στρωμάτων, ταξική πάλη, ανατροπή, έχουν ταυτιστεί με την παγκοσμιοποιημένη αντιεθνική και όχι πατριωτική αριστερά.
Δηλαδή σε αυτή τη χώρα αποκλείεται να χαρακτηρίζεσαι από όλα αυτά και να μην ανήκεις πουθενά. Πρέπει ντε και καλά να σε κατατάξουμε κάπου. Μίλησες για λαθρομετανάστες; Είσαι χρυσαυγίτης, ρατσιστής, φασίστας. Μίλησες για λαϊκούς αγώνες; Είσαι αναρχοσυριζαίος και εχθρός του έθνους. Το να μην είσαι τίποτε από τα δύο, αποκλείεται.
Την ώρα που το πλοίο βυθίζεται ή που το αεροπλάνο κάνει βουτιά, κάποιοι τσακώνονται μεταξύ τους. Παιδιά που μοιράστηκαν τα ίδια σχολεία, τις ίδιες παιδικές χαρές, έγιναν θανάσιμοι εχθροί. Χτυπούν ο ένας τον άλλο βγάζοντας ασπροπρόσωπους αυτούς που θέλουν να οδηγήσουν την κοινωνία σε ένα νέο εθνικό διχασμό ή ακόμη και εμφύλιο.
Ανάλογα τις καταβολές και τις χαραμάδες του χαρακτήρα σου, θα σε πλευρίσουν οι μεν ή οι δε.
Δεν είναι όμως έτσι. Δε γίνεται σχεδόν 70 χρόνια μετά τον εμφύλιο, οι Ελληνες να χτυπήσουν πάλι Ελληνες.
Υπάρχει λαϊκή οργή, υπάρχει αγανάκτηση, υπάρχει θυμός. Κι όμως! Αντί όλα αυτά να ενωθούν και να οδηγήσουν στην ανατροπή του σάπιου κατεστημένου και την αλλαγή πορείας, βγάζουμε ο ένας τα μάτια του άλλου.
Την ίδια στιγμή, κάποιοι άλλοι, στο απυρόβλητο, ξεπουλάνε τη χώρα όσο όσο… Εσείς πλακωθείτε μεταξύ σας άνετα. Κι όταν τελειώσετε, ρίξτε μια ματιά γύρω σας να δείτε αν θα έχει απομείνει τίποτε σε αυτό το βασανισμένο τόπο.
