Ενώ όλοι βλέπουμε το κακό που μας συμβαίνει, εντούτοις κανείς δεν ενεργοποιείται. Ο λαός έχει πλήρως αδρανοποιηθεί. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και κανένα κόμμα δεν προσελκύει το ενδιαφέρον των πολιτών και επομένως δεν μπορεί να ξεσηκώσει. Ο λαός αδρανοποιήθηκε γιατί δεν υπάρχει εναλλακτική λύση ή τέλος πάντων πείστηκε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Το ίδιο κάνει.
Και όμως υπάρχουν...
δύο εναλλακτικές λύσεις, πέρα από τη λύση που εφαρμόζεται αυτή τη στιγμή.
Η μια είναι η έξοδος από το ευρώ και φυσικά ταυτόχρονα έξοδος και από την ΕΕ, καθόσον μια έξοδος από το ευρώ θα απαιτήσει οπωσδήποτε αυστηρό έλεγχο στη διακίνηση του συναλλάγματος και αυστηρό αγορανομικό έλεγχο και καθορισμό των τιμών των προϊόντων, κάτι που δεν μπορεί να γίνει παραμένοντας στην ΕΕ. Αυτό θα μπορούσε να γίνει είτε μονομερώς και κόντρα με την ΕΕ είτε ελεγχόμενα και σε συνεννόηση με την ΕΕ, διεκδικώντας μια ειδική σχέση ορισμένης χρονικής περιόδου για αναπροσαρμογή και ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας. Για να πειστεί όμως κάποιος για το ορθό ή το λανθασμένο της λύσης αυτής θα έπρεπε να συζητηθεί ελεύθερα, κάτι που απαγορεύεται.
Η δεύτερη λύση είναι ότι δεν βγαίνουμε από το ευρώ και την ΕΕ, αλλά αλλάζουμε το υπάρχον πολιτικό και οικονομικό μοντέλο, δηλαδή αλλάζουμε το ισχύον παρακμασμένο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, με άλλο δημοκρατικό με την είσοδο των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων, κάτι που θα οδηγήσει αναγκαστικά σε εκρηκτικό κοινωνικό μετασχηματισμό, σε ένα νέο κοινωνικοοικονομικό μοντέλο ανάπτυξης. Πάντα φυσικά σε συνεννόηση και σε αναπροσαρμογή των συμφωνιών μας με τους εταίρους. Είναι ευνόητο ότι με το πολιτικοοικονομικό μοντέλο που μας οδήγησε στη σημερινή κρίση, δεν μπορεί κάποιος να αναμένει να μας βγάλει από αυτή εξυπηρετώντας ταυτόχρονα τα λαϊκά συμφέροντα. Αυτή η δεύτερη εναλλακτική λύση, είναι και η πιο δύσκολη, λόγω της αντίστασης που ήδη προβάλει το πολιτικό σύστημα, προκειμένου να επιβιώσει.
Υπάρχουν λοιπόν δύο εναλλακτικές λύσεις, όμως ο λαός παραμένει αδρανοποιημένος επειδή το καθεστώς δεν επιτρέπει μέσα από τα ΜΜΕ που ελέγχει να συζητηθούν δημόσια, κάτι που θα συγκέντρωνε υποστηρικτές υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης. Αντίθετα από το καθεστώς προβάλλεται μόνο μια λύση, αποκρύπτοντας τις άλλες, γιατί μόνο αυτή το συμφέρει.
Σε ότι αφορά τα συστημικά κόμματα, δεν υποστηρίζουν καμία από τις δύο εναλλακτικές λύσεις (και κυρίως τη δεύτερη), γιατί θέτουν σε κίνδυνο αφενός το ισχύον πολιτικό σύστημα, αφετέρου το ισχύον κρατικοδίαιτο ολιγαρχικό οικονομικό μοντέλο.
Πέτρος Χασάπης
http://volcanotimes.blogspot.gr/2013/05/blog-post_8568.html
