Η πολιτική επιστράτευση (επίταξη προσωπικών υπηρεσιών) των εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, την προηγούμενη εβδομάδα, ήταν τουλάχιστον η τρίτη μέσα στο 2013 (μετά από εκείνες των ναυτεργατών και των εργαζομένων στις σταθερές συγκοινωνίες), ύστερα από αρκετές που είχαν προηγηθεί το 2012.
Κοινό χαρακτηριστικό όλων των σχετικών αποφάσεων είναι ότι εκδόθηκαν κατά παράβαση του Συντάγματος και ειδικότερα του άρθρου 22 παρ. 4, που απαγορεύει κατηγορηματικά οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας.
Η ίδια διάταξη επιτρέπει κατ΄ εξαίρεση την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών, που συνιστά προδήλως μορφή αναγκαστικής εργασίας (υπό την απειλή μάλιστα δρακόντειων ποινικών και άλλων κυρώσεων για όσους δεν συμμορφώνονται), μόνο όμως εφόσον συντρέχουν συγκεκριμένες, περιοριστικά προβλεπόμενες προϋποθέσεις.
Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί επικαλούνται συνήθως στις σχετικές αποφάσεις τους την τελευταία από τις παραπάνω προϋποθέσεις, δηλ. «κίνδυνο (για) τη δημόσια υγεία», παρερμηνεύοντας κατά χονδροειδή τρόπο την έννοιά της , αφού «δημόσια» είναι η υγεία του γενικού πληθυσμού και ο κίνδυνος μπορεί να συνίσταται μόνο στο ενδεχόμενο πρόκλησης ή διάδοσης λοιμωδών ή μεταδοτικών νοσημάτων. Κάτι τέτοιο δεν συνέτρεχε, όμως, σε καμία από τις διάφορες επιτάξεις προσωπικών υπηρεσιών που κηρύχθηκαν από την παρούσα κυβέρνηση (έτσι π.χ. στην τελευταία των εκπαιδευτικών, το υποθετικό ενδεχόμενο να υποστούν νευρικό κλονισμό από την αναβολή των εξετάσεων μεμονωμένοι υποψήφιοι δεν στοιχειοθετεί κίνδυνο για τη «δημόσια» παρά μόνο για την ατομική τους υγεία).
Το χειρότερο, όμως, είναι ότι το άρθρο 22 παρ.4 δεν είναι η μόνη, αλλά μία από τις πολλές συνταγματικές διατάξεις που παραβιάζονται συστηματικά στην εποχή των Μνημονίων. Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το άρθρο 44 παρ. 1, αφού εκδίδεται σωρεία πράξεων νομοθετικού περιεχομένου χωρίς να συντρέχει η συνταγματική προϋπόθεση της «απρόβλεπτης» ανάγκης κατ΄ εφαρμογή της νομοθετικής εξουσίας της Βουλής.
Επίσης το άρθρο 29 παρ. 1, δεδομένου ότι διαγράφονται αυθαίρετα από τους κομματικούς ηγεμόνες «απείθαρχοι» βουλευτές και στελέχη, χωρίς να έχουν κληθεί καν σε απολογία και χωρίς να έχει εξετασθεί η υπόθεσή τους από συλλογικό πειθαρχικό όργανο του κόμματος, καταστρατηγώντας έτσι το συνταγματικό δικαίωμα των διαφωνούντων να «συμμετέχουν» σε πολιτικά κόμματα (πρόσφατα μάλιστα είχαμε την παγκόσμια πρωτοτυπία, τον πρόεδρο της ΟΛΜΕ να τον διαγράψει κατ΄ ουσία από τη «Νέα Δημοκρατία» δημοσιογράφος του ημιεπίσημου δελτίου «ειδήσεων» των οκτώ, αφού είχε προηγηθεί η μνημειώδης δήλωση του γραμματέα του κόμματος ότι όσοι ακολουθούν συγκεκριμένες πρακτικές «θέτουν τον εαυτό τους εκτός κόμματος»).
Και, βέβαια, για όλα αυτά δεν υφίστανται αποτελεσματικές διαδικασίες και εγγυήσεις τήρησης του Συντάγματος, αφού στην Ελλάδα δεν διαθέτουμε (σε αντίθεση προς ό,τι συμβαίνει στις πλείστες άλλες ευρωπαϊκές χώρες) Συνταγματικό Δικαστήριο και μεγάλα τμήματα της εν γένει συνταγματικής ύλης βρίσκονται εκτός δικαστικού ελέγχου ή ο έλεγχος αυτός συνοδεύεται από περιορισμούς που τον καθιστούν ανούσιο. Έτσι π.χ. για τις επιτάξεις προσωπικών υπηρεσιών η αρμόδια Επιτροπή Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίνει μόνο αν η άμεση εκτέλεση της προσβαλλόμενης πράξης επιφέρει ανεπανόρθωτη βλάβη στον αιτούντα , και μάλιστα τη σταθμίζει σε σχέση με τη βλάβη που υφίσταται το δημόσιο συμφέρον, και όχι αν η προσβαλλόμενη απόφαση επίταξης παραβιάζει το Σύνταγμα (αυτό το κρίνει το δικαστήριο πολύ αργότερα, όταν εκδικασθεί η αίτηση ακυρώσεως , οπότε όμως η κρίση του θα στερείται πια από κάθε πρακτικό αντίκρυσμα).
Βρισκόμαστε, επομένως, αντιμέτωποι με μια συνολική καταστρατήγηση του Συντάγματος, δηλ. με τη σιωπηρή μεταβολή της ίδιας της μορφής του Πολιτεύματος, το οποίο από Κοινοβουλευτική Δημοκρατία μετατρέπεται σε χρεοκρατία και συνάμα ξενοκρατία. Την πραγματική εξουσία στη χώρα κατέχουν οι ξένοι δανειστές και τα ελληνικά κρατικά όργανα συμμορφώνονται ευπειθώς στις επιθυμίες τους. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να αντιδράσει πριν να είναι πολύ αργά.
*Ο Κώστας Χ. Χρυσόγονος είναι Καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Πηγή aixmi.gr
