Του Γιώργου Καισάριου
Ας υποθέσουμε ότι κάποιος έχει μια ιδέα να φτιάξει μια μικρή επιχείρηση, αλλά δεν αναμένει πάνω από 1.500 ευρώ έσοδα τον μήνα. Τα δε συνολικά έσοδα που αναμένει δεν είναι πάνω από 18.000 τον χρόνο. Επίσης να υποθέσουμε ότι το αντικείμενο είναι κάποιου είδους υπηρεσία που προσφέρει σε εταιρεία του εξωτερικού, που κάνει outsourcing.
Μπορεί άραγε...
κάποιος με τέτοιους τζίρους να φτιάξει ένα νομικό πρόσωπο (τύπου Α.Ε.) και να μπορεί να αντεπεξέλθει; Η απάντηση είναι όχι.
Κατ΄ αρχάς στον τζίρο των 18.000 ευρώ ή θα πρέπει να προσθέσει ΦΠΑ ή θα πρέπει να το αφαιρέσει από τις πωλήσεις του, αν υποθέσουμε ότι η συνεργαζόμενη εταιρεία στο εξωτερικό τόσο θέλει να πληρώσει. Για να είναι νόμιμος λοιπόν, θα πρέπει να τον αφαιρέσει.
Άρα από τα 18.000, θα πληρώσει περίπου 3.365 ευρώ ΦΠΑ και θα του μείνουν 14.635 ευρώ. Από αυτά θα πρέπει επίσης να πληρώσει τουλάχιστον 4.000 ευρώ σε ΟΑΕΕ, άρα θα του μείνουν 10.635 ευρώ. Ένας θεός ξέρει τι θα του ζητήσει η εφορία και έχει περίπου 2.000 ευρώ ετήσια έξοδα, άρα χοντρικά αυτά που θα του μείνουν καθαρά (χωρίς να λογαριάσουμε την προκαταβολή φόρου, λογιστή και άλλα νομικά έξοδα) είναι κάτι λιγότερο και από τις 7.000-8.000 τον χρόνο. Ένας λογικός άνθρωπος δεν θα μπει καν στον κόπο να αποπειραθεί να επιχειρήσει. Άρα το κράτος δεν εισπράττει τίποτα έτσι και αλλιώς.
Τώρα ας υποθέσουμε το εξής. Τι θα γινόταν αν το κράτος δεν υποχρέωνε αυτή την εταιρεία να πληρώνει ΦΠΑ και η φορολογία ήταν 15%. Επίσης να υποθέσουμε ότι δεν ήταν υποχρεωμένος ο ιδιοκτήτης να πληρώνει ΟΑΕΕ. Να πούμε ότι ΟΑΕΕ πληρώνουν μόνο οι επιχειρήσεις που κάνουν τζίρο πάνω από 35.000 τον χρόνο. Αν κάνεις λιγότερα πληρώνεις μόνο εθελοντικά.
Σε αυτή την περίπτωση, από τα 18.000 τον χρόνο, τα 15.000 θα ήταν καθαρά έσοδα. Να πούμε λοιπόν ότι τα πρώτα 9.000 δεν φορολογούνται, άρα το καθαρό κέρδος προ φόρων θα ήταν 6.000. Άρα με φόρο 15%, το κράτος θα είχε καθαρά έσοδα 900 ευρώ με έναν λιγότερο άνεργο.
Για όσους δεν το γνωρίζετε, το Βέλγιο πριν λίγο καιρό πήρε εξαίρεση από την ΕΕ και οι επιχειρήσεις στο Βέλγιο που έχουν τζίρο λιγότερα από 25.000 τον χρόνο δεν χρεώνουν ΦΠΑ (εδώ και εδώ). Οι λόγοι έχουν να κάνουν με την απλοποίηση των διαδικασιών, την μείωση της γραφειοκρατίας αλλά και με την μη απόδοση ΦΠΑ (διότι όταν κάνεις τζίρο λιγότερο από 25.000 τον χρόνο κοιτάς να μην πληρώσεις τίποτα αφού δεν θα έβγαινες αν πλήρωνες).
Θα μπορούσε άραγε να γίνει αυτό και στην Ελλάδα; Η απάντηση είναι ναι, αλλά κανείς δεν θέλει, παρ΄ όλο που το ΔΝΤ μας πρότεινε να ζητήσουμε και εμείς αυτή την εξαίρεση.
Το θέμα όμως είναι το εξής. Στην Ελλάδα το γραφειοκρατικό μυαλό όλων αυτών που παίρνουν τις αποφάσεις, νομίζουν ότι αν κάνουν κάτι τέτοιο, θα χάσουν έσοδα (λες και τα έχουν σήμερα δεδομένα).
Δεν σκέφτονται ότι δεν τα έχουν αυτά τα έσοδα εξ αρχής, διότι κανείς δεν θα επιχειρήσει να κάνει μια εταιρεία όπως αυτή που περιέγραψα και άρα, δεν θα έχουν καθόλου έσοδα. Επίσης δεν πάει το μυαλό τους ότι, αν θα μπορούσε να εφαρμοστεί ένα τέτοιο σύστημα, τουλάχιστον θα είχαμε μερικές δεκάδες έως εκατοντάδες χιλιάδες λιγότερους ανέργους, αντί αυτούς που έχουμε σήμερα.
Βλέπεις αγαπητέ αναγνώστη, είναι καλύτερα να έχουμε 30% ανεργία και να κυνηγάμε μάγισσες και φορολογικά φαντάσματα (διότι τόσα μας λείπουν και τόσο νομίζουμε ότι είναι η παραοικονομία), παρά να μειώσουμε τις γραφειοκρατικές διαδικασίες, τους φόρους και να ανεβάσουμε το κατώτατο όριο του ΦΠΑ, με σκοπό να δημιουργηθούν τέτοιες επιχειρήσεις και να μπορεί να μειωθεί η ανεργία και να μπορούν οι πολίτες αυτής της χώρας να ζήσουν.
Την καλημέρα μου σε όλους
capital.gr
