Τι και αν βγήκε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ανοιχτά και απέρριψε την συνταγή ανθρωποθυσιών της φράου Μέρκελ και του χερ Σόιμπλε, δε κάηκε «καρφάκι» στους Γερμανούς.
Αν και το Βερολίνο απέφυγε να κάνει έστω και το παραμικρό επίσημο σχόλιο για τα όσα διημείφθησαν στη συνάντηση Σαμαρά-Ομπάμα, ωστόσο μέσω διαρροών ...
τους απάντησαν ορθά κοφτά πως παραπέμπουν τους πάντες σε προηγούμενες τοποθετήσεις τους για το ποια είναι η λύση όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν παρόμοια οικονομικά προβλήματα: Δηλαδή λιτότητα (η οποία θεωρούν ότι θα φέρει ανάπτυξη από μόνη της) με ταυτόχρονη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, μέσω συνεχών μειώσεων των μισθών στις χώρες αυτές και κυρίως στην Ελλάδα!
Από την πλευρά των Γερμανών πάντα, (ημι)-επισήμως τοποθετήθηκε μόνο ο Αντικαγκελάριος Φίλιπ Ρέσλερ, ο οποίος απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων, τόνισε πως δεν υπάρχει καμία περίπτωση το ελληνικό χρέος να δεχτεί «κούρεμα» σε καμία χρονική στιγμή, ούτε πριν ούτε μετά τις γερμανικές εκλογές.
Αυτή την τοποθέτηση ενίσχυσε με τις δικές του δηλώσεις και το μέλος του εκτελεστικού συμβουλίου της ΕΚΤ ο Γερμανός Γιεργκ Άσμουσεν, ο οποίος όχι μόνο απέρριψε ακόμα και την συζήτηση για ελάφρυνση του ελληνικού προγράμματος ή ενδεχόμενο «κούρεμα», αλλά επέμεινε πως αυτή δεν είναι μόνο η άποψη της Γερμανίας, αλλά τις ίδιες απόψεις έχουν η Ολλανδία, η Φινλανδία, η Σλοβακία και η Εσθονία.
Με λίγα λόγια η Ελλάδα και όλος ο ευρωπαϊκός Νότος είμαστε αντιμέτωποι με έναν «Άξονα» ψυχασθενών, που το μόνο που θα καταφέρουν στο τέλος με αυτή τους την πρακτική είναι γενικές εξεγέρσεις στις χώρες που πλήττονται από την αιμοδιψή τους λογική και τελικώς το παταγώδες τέλος του σύντομου «μύθου» της Ευρωζώνης.
Από την πλευρά τους οι ΗΠΑ αναγνωρίζουν όσα διακυβεύονται στην περιοχή και βλέπουν το δάσος και όχι το δέντρο. Σε καμία περίπτωση δεν θέλουν να ρισκάρουν μία Ευρώπη να καταντήσει στο τέλος με μία Γερμανία δυνατή και όλους τους άλλους γύρω της ερείπια, γιατί πολύ απλά αυτό θα έχει συνέπειες και σε εκείνους και στην παγκόσμια οικονομία και βέβαια θα επιφέρει πολιτικές αναταράξεις που δύνανται επιφέρουν και απρόβλεπτα αποτελέσματα στο «ανακάτεμα της τράπουλας» και στις σφαίρες επιρροών…
Η Αμερική βεβαίως έχει τον πιο ισχυρό λόγο εντός του ΔΝΤ και δεν αποκλείεται αυτό που δεν θέλει η Μέρκελ να ακούσει με το καλό να αναγκαστεί να αντιμετωπίσει ή την επιβολή του ή την παντελή απόσυρση του ΔΝΤ από την ευρωπαϊκή κρίση, κάτι που πολιτικά επιθυμεί η Γερμανία, αλλά είναι μεγάλο το ερώτημα κατά πόσο θα το άντεχε και οικονομικά, δίχως να θυσιάσει μέλη της Ευρωζώνης στον βωμό της ψυχασθένειάς της και άρα να πυροδοτήσει ντόμινο αποδόμησης σε ολόκληρη την Ευρωζώνη…
