κινούνται εναντίον των «άχρηστων της επετηρίδας» και αντίστροφα. 18μηνίτες, 24μηνίτες, 30μηνίτες, αναπληρωτές, ωρομίσθιοι, Α.Μ.Ω και ατελείωτες άλλες ομάδες επιστημόνων …αντιπάλων, έχουν επιδοθεί σε έναν ανελέητο εμφύλιο σπαραγμό, εντελώς αταίριαστο με την φύση του λειτουργήματος, που υποτίθεται πως υπηρετούν.
Υπάρχουν ασφαλώς και νοήμονες εκπαιδευτικοί που δυστυχώς «καίγονται μαζί με τα ξερά». Που απεχθάνονται, να συμμετάσχουν σε τόσο …ποιοτικούς διαλόγους. Που προετοιμάζονται, να παράσχουν εκπαίδευση, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Που θέλουν, να αγωνιστούν για την πατρίδα, την πίστη και την αξιοπρέπεια που χάνονται μαζί με την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο. Που αγαπάνε τα παιδιά. Αυτά που δεν αγαπά καθόλου το Υπουργείο Παιδείας. Αυτό που παράλληλα εξευτελίζει (οριζόντια όπως πάντα) δικαίους και αδίκους. Με τη σύμφωνη γνώμη ενός φασίζοντος κομματιού της Ελληνικής κοινωνίας. Αν έβαζαν στην αρένα με τα λιοντάρια τους εκπαιδευτικούς, μεγάλο τμήμα του περίφημου δημιουργικού ιδιωτικού τομέα, θα έκοβε από το γάλα του παιδιού, για να απολαύσει το …θέαμα! Κι όταν ερχόταν η κουβέντα για τη φοροδιαφυγή τους, θα εφεύρισκαν χίλιες σαθρές δικαιολογίες, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που γράφω το συγκεκριμένο κείμενο. Είναι η απέχθεια προς τη στάση συγκεκριμένης μερίδας, συνδικαλιστών της εκπαίδευσης που έχουν αναλάβει εργολαβικά, την πλήρη απαξίωση των εκπαιδευτικών, στα μάτια της κοινής γνώμης, με σίγουρο, αρνητικό αποτέλεσμα. Αλλά και η εγκληματική αφέλεια πολλών εκπαιδευτικών που εξακολουθούν ακόμη, να στηρίζουν τις επιλογές τους. Επιλογές, που θα τους οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στην …βουλευτική έδρα. Πάντα εκεί οδηγούνταν αλλά οι σημερινοί είναι πραγματικοί …επιστήμονες!
Την πρώτη βόμβα, εις βάρος των συναδέλφων τους εκπαιδευτικών, την έριξαν τον περασμένο Μάιο. Όταν δέκα μέρες πριν τις Πανελλαδικές, ανακοίνωσαν απεργία «μέσα στις εξετάσεις». Δίνοντας την καλύτερη πάσα στους δημοσιοπλάνους, να τους εκθέτουν καθημερινά, επιδεικτικά «εξοργισμένοι», για την «αναλγησία» τους και με υποκριτικό πόνο, για την «αγωνία παιδιών και γονέων» που «δεν φταίνε σε τίποτε». Στους δε κυβερνώντες, τον απαιτούμενο χρόνο, να προετοιμάσουν τα …προσκλητήρια επιστράτευσης, επιδεικνύοντας την αποφασιστικότητά τους, να «προστατεύσουν τα παιδιά». Είχαν πιθανότατα στα χέρια τους σχετική δημοσκόπηση που απεδείκνυε την …στήριξη, του συνόλου της κοινωνίας, στον «δίκαιο αγώνα των εκπαιδευτικών». Όχι ότι αν δεν την είχαν, δεν μπορούσαν να διαβάσουν το … «βουλωμένο γράμμα»!
Και όταν πήρε αρνητικές επικοινωνιακές διαστάσεις το θέμα, μετά την επιστράτευση, κατόπιν εορτής δηλαδή, κάλεσαν τις τοπικές ΕΛΜΕ, να αποφανθούν επί του θέματος, περιμένοντας από τους εκπαιδευτικούς να δειλιάσουν, για να τους κατηγορήσουν μετά για λιποταξία. Οι περισσότεροι όμως εξουσιοδότησαν τους εκπροσώπους τους, να γίνει η απεργία (κάκιστα κατά τη γνώμη μου), θυμωμένοι από την …προληπτική επιστράτευση του Υπουργείου. Το απόγευμα όμως της προηγουμένης, της πρεμιέρας των Πανελλαδικών, η ΟΛΜΕ, ο μεγαλύτερος εχθρός των καθηγητών, ο Δούρειος ίππος της αξιοπρέπειάς τους, ο συνεργάτης των κυβερνητικών επιλογών, τους άδειασε, ακυρώνοντας την απεργία, επειδή λέει, είχε προηγηθεί η επιστράτευση και δεν ήθελε, να δει συναδέλφους να συλλαμβάνονται! Τόση κοροϊδία!
Όπως φάνηκε εκ των υστέρων, έστρωσαν επικοινωνιακά το έδαφος στην κυβέρνηση, να επιδείξει πυγμή απέναντι στους εκτεθειμένους και κατακερματισμένους καθηγητές, οδηγώντας σε διαθεσιμότητα, εκατοντάδες εκπαιδευτικούς. Κι όταν ανησύχησαν οι υπόλοιποι καθηγητές, το Υπουργείο πέταξε το τυράκι, της προνομιακής μοριοδότησης των «ικανών του ΑΣΕΠ» έναντι των «βολεμένων» της επετηρίδας! Αυτό ήταν. Οι πανέξυπνοι τσίμπησαν αμέσως! Μπείτε, να διαβάσετε τα σχόλια, σε εκπαιδευτικά άρθρα. Να «απολαύσετε», με τι ασχολείται πλέον, μια μερίδα των καθηγητών μας. Η πίστη διώκεται, η δημόσια περιουσία εκποιείται, η εθνική ανεξαρτησία απεμπολείται, η ατομική περιουσία βγαίνει στο σφυρί και κάποιοι εκπαιδευτικοί μας σφάζονται, ποιος είναι ικανότερος των άλλων!
Και η προβοκάτσια, των συνδικαλιστών της εκπαίδευσης, συνεχίζεται με αμείωτο ζήλο. Σχεδόν ένα μήνα πριν, ανακοίνωσαν απεργία διαρκείας μόλις ανοίξουν τα σχολεία. Προφανώς, για να έχουν δουλειά οι σχολιαστές των καναλιών. Με την κυβέρνηση να κομπάζει πως «τα σχολεία θα ανοίξουν κανονικά». Είτε γιατί «έπιασε» το προηγούμενο κόλπο της επιστράτευσης και θα επαναληφθεί η επιτυχημένη συνταγή είτε γιατί γνωρίζουν πως οι εξαθλιωμένοι οικονομικά εκπαιδευτικοί (όπως όλοι οι Έλληνες), δεν αντέχουν, σε πάνω από δυο τρεις μέρες απεργίας.
Αγαπητοί εκπαιδευτικοί, αν επιθυμείτε την ανατροπή της άθλιας κατάστασης που επικρατεί πράγματι στη χώρα, μπείτε μπροστά στον αγώνα. Αλλά να τον κάνετε, για τα ιδανικά που χάνονται. Όχι για το «τομάρι» σας. Τότε πραγματικά θα παίξετε τον πολύτιμο ρόλο σας καθοδηγώντας την αποχαυνωμένη κοινωνία, στην πάλη για πραγματική ανατροπή. Κανένας κατακτητής δεν νικήθηκε με εμφυλίους μεταξύ των εργαζομένων αλλά με αγώνα συνολικό, για ιδανικά και αξίες.
Και όσους συνδικαλιστές σας υπονομεύουν, καταδικάστε τους στην απαξίωση. Μην τους στηρίζετε σε αγώνες προκαταβολικά χαμένους. Για την ακρίβεια (ξε)πουλημένους. Στην τιμή δυστυχώς μιας …βουλευτικής έδρας. Κερδίστε ξανά την κοινωνία εκθέτοντας τους πραγματικούς εχθρούς της.
Όσοι από την άλλη «στήνουν στον τοίχο» συλλήβδην, τα μέλη όποιας ομάδας δοκιμάζεται, ας κοιταχθούν πρώτα στον καθρέπτη. Εκτός αν πάσχουν από πρεσβυωπία και δεν φοράνε σκόπιμα γυαλιά, μην τυχόν και τους τρομάξει το θέαμα, που θα αντικρύσουν.
Δημήτρης,
με τα χάλια μου δυστυχώς κι εγώ
(μέλος της ίδιας κοινωνίας άλλωστε είμαι),
ευτυχώς όμως όχι εκπαιδευτικός του δημοσίου,
γιατί δεν θα ήθελα ούτε να έχω τέτοιους αντιπροσώπους,
ούτε να αντιμετωπίζω την οριζόντια απαξίωση,
μιας σάπιας και υποκριτικής κοινωνίας.
pentapostagma.gr
