Οι εξελίξεις στις Η.Π.Α., στην
Ευρωζώνη και στη Ιαπωνία επιταχύνονται, με την Κίνα, καθώς επίσης με τη
Ρωσία, να καιροφυλαχτούν – το Bitcoin, άλλα νομίσματα, ο χρυσός και η
Ελλάδα...
“Όσο πιο πολύ διαρκέσουν τα προγράμματα πιστωτικής διευκόλυνσης, τόσο πιο μεγάλη θα είναι η κατάρρευση που θα ακολουθήσει και τόσο πιο γρήγορα θα εγκαταλειφθούν τα αμερικανικά ομόλογα, καθώς επίσης το δολάριο” (Αμερικανός αξιωματούχος).
.
Ανάλυση
Σύμφωνα με πρόσφατες αναφορές, η πρώτη τράπεζα
στις Η.Π.Α., η οποία επιβάλλει περιορισμούς στη διακίνηση των
κεφαλαίων, με ημερομηνία τις 17 Νοεμβρίου 2013, είναι η Chase Bank –
αφού ανακοίνωσε ότι απαγορεύει τα εμβάσματα στο εξωτερικό, ενώ περιορίζει τις αναλήψεις σε μετρητά στα 50.000 $ (τις καταθέσεις επίσης), ανά περίοδο χρέωσης.
Το γεγονός αυτό δεν είναι ίσως τόσο
σημαντικό όσο ακούγεται. Εν τούτοις, σε συνδυασμό με τα προβλήματα του
«φρένου χρέους» των Η.Π.Α. (τα οποία απλά αναβλήθηκαν για λίγους μήνες και δεν επιλύθηκαν),
ίσως δεν είναι τόσο ανώδυνο. Σε κάθε περίπτωση, όταν ένα κράτος
αντιμετωπίζει κρίσιμα οικονομικά προβλήματα, οι ενέργειες του είναι κατά
σειρά οι εξής:
(α) Περιορισμός της ελεύθερης διακίνησης των κεφαλαίων,
έτσι ώστε να αντιμετωπισθούν εκροές καταθέσεων στο εξωτερικό, μαζικές
αναλήψεις, επιθέσεις εναντίον των τραπεζών (bank run) κλπ.
(β) Έμμεση «κατάσχεση» των χρημάτων των συνταξιοδοτικών ταμείων, τα οποία χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες ρευστότητας του δημοσίου.
(γ) Δήμευση των τραπεζικών καταθέσεων των ιδιωτών, όπως συνέβη πρόσφατα στην Κύπρο, έχοντας δημιουργήσει ήδη ένα «δεδικασμένο».
.
ΕΥΡΩΖΩΝΗ
Περαιτέρω, στην Ευρωζώνη
αρχίζει να δίνεται πλέον η απαιτούμενη σημασία στο ιδιωτικό χρέος –
όπου, μέχρι στιγμής, είχε κυριαρχήσει το θέμα του δημοσίου χρέους. Το
γεγονός ότι στην Πορτογαλία αυξήθηκε από 300% το 2008 στα 350% σήμερα, έχει ανησυχήσει την Κομισιόν – ενώ ανάλογα προβλήματα έχουν η Σλοβενία, η Ιρλανδία, η Ισπανία, η Ολλανδία και η Κύπρος.
Όλες αυτές οι χώρες πλήττονται από έναν ιδιαίτερα επικίνδυνο συνδυασμό υπερχρεωμένων νοικοκυριών και επιχειρήσεων – ειδικά η Ιρλανδία, η Ολλανδία και η Κύπρος, οι οποίες έχουν ταυτόχρονα πολύ μεγάλα τραπεζικά προβλήματα.
Η Ελλάδα, όπως έχουμε επισημάνει από την
αρχή της κρίσης, δεν έχει ανάλογα προβλήματα – ενώ το ύψος του δημοσίου
χρέους της θα μπορούσε να μειωθεί εύκολα, με τη βοήθεια της ανάπτυξης, εάν αποκαθίστατο η εμπιστοσύνη των Πολιτών προς την Πολιτεία (όπου προέχει η παραδειγματική τιμωρία όλων των διεφθαρμένων πολιτικών).
Συνεχίζοντας, οι πρόσφατες διαδηλώσεις
στην Πορτογαλία και στην Ισπανία, κατά των μέτρων λιτότητας, ειδικά δε
οι αναταραχές στην Ιταλία, με τις «επιθέσεις» εναντίον του υπουργείου
οικονομικών και της γερμανικής πρεσβείας (πολύ φοβόμαστε ότι η καγκελάριος θα καταστρέψει ξανά την Ευρώπη, όπως οι πρόγονοί της), δεν επιτρέπουν μεγάλη αισιοδοξία για το κοινό νόμισμα – αν και είναι σήμερα το ισχυρότερο της «τριάδας» (ευρώ, δολάριο, γεν).
Η σκόπιμη καθυστέρηση δε της δημιουργίας κυβέρνησης εκ μέρους της Γερμανίας, με στόχο την αποφυγή κρίσιμων αποφάσεων,
δεν πρόκειται να βοηθήσει ιδιαίτερα – ενώ απλά τεκμηριώνει τις
ενδόμυχες αμφιβολίες της κ.Merkel, σχετικά με την ακολουθούμενη πολιτική
λιτότητας (το κόστος της οποίας θα κληθεί η ίδια να καταβάλλει, μέσα
από τις μαζικές αθετήσεις πληρωμών που προβλέπονται).
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η Αυστρία η οποία, εκτός από την απόλυτη πολιτική κυριαρχία της «Raiffeisen» (άρθρο), πλήττεται συνεχώς από νέα τραπεζικά σκάνδαλα – με τελευταίο αυτό της «Hypo Alpe Adria», η οποία χαρακτηρίζεται ως μία εγκληματική οργάνωση.
Η διαφθορά στη συγκεκριμένη τράπεζα, τα
μαύρα χρήματα, η υπεξαίρεση λογαριασμών από το προσωπικό της, με μεγάλα
ποσά να κατευθύνονται σε offshore εταιρείες στο Λιχτενστάιν, στις
Βερμούδες, στην Κύπρο, στον Παναμά κοκ., έχει οδηγήσει τους αυστριακούς
στο συμπέρασμα ότι, «Πρόκειται για τη μεγαλύτερη εγκληματική οργάνωση μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο»
– ενώ έχουν κατατεθεί πάνω από 1.100 μηνύσεις εναντίον των διευθυντικών
στελεχών της, με το κόστος των φορολογουμένων που, ως συνήθως, θα τη
διασώσουν, να υπολογίζεται στα 8 δις €.
.
ΙΑΠΩΝΙΑ
Στην Ιαπωνία τώρα η κατάσταση γίνεται
όλο και πιο εκρηκτική – αφού το δημόσιο χρέος της, για τους τόκους του
οποίου δαπανάται το 50% του προϋπολογισμού, αντιστοιχεί πλέον στο 1900% των ετησίων φορολογικών της εσόδων.
Προφανώς δεν είναι βιώσιμο, ενώ μάλλον δεν πρόκειται να αντιμετωπισθεί
μόνο με τη βοήθεια της αύξησης της ποσότητας χρήματος από την κεντρική
της τράπεζα (διάγραμμα).
.
.
Όπως φαίνεται από το παραπάνω διάγραμμα, εάν συνεχίσει να ακολουθείται η ίδια πολιτική, σύντομα το χρέος της Ιαπωνίας θα ανήκει στην κεντρική της τράπεζα
– αφού, κάποια στιγμή το 2018, το ενεργητικό της BoJ θα υπερβεί το 100%
του ΑΕΠ. Το ερώτημα που προκύπτει σχετικά με το, παγκοσμίως πρωτόγνωρο
αυτό γεγονός, είναι το τι ακριβώς θα συμβεί εκείνη τη στιγμή – κάτι που
δεν μπορεί να απαντηθεί σήμερα, αφού δεν υπάρχει μία ανάλογη εμπειρία.
http://www.analyst.gr/