Ο Σωκράτης υπήρξε αυτοδίδακτος και οι ελάχιστες επαφές του με σοφούς που συνέρεαν στην Αθήνα αποτέλεσαν τη βάση για τη φιλοσοφική του πορεία, τις αναζητήσεις του και τις κατασταλαγμένες απόψεις του σχετικά με σοβαρά φυσικά και μεταφυσικά προβλήματα της εποχής του. Η Αθήνα σαν κέντρο πολιτισμού επηρέασε τη διάνοια του, αλλά μόνο η φιλοσοφία αποτέλεσε τη βασική του ενασχόληση μέχρι και τον θάνατό του (399 π.Χ.).
Ο Σωκράτης μπορεί... να άκουσε μαθήματα κοντα σε φυσικούς φιλοσόφους, μελετητές του ουρανού, κοσμολόγους (κοσμολογία η πρώτη φιλοσοφία), αλλά ο ίδιος πήρε τη φιλοσοφία από τον ουρανό, την κατέβασε στη γη και την εγκατέστησε στις πόλεις, στην αγορά και στα σπίτια των ανθρώπων. Με τον Σωκράτη η φιλοσοφία πλέον στρέφεται στον άνθρωπο. Στο εξής πάυει να έχει αντικείμενο τα ουράνια σώματα, παύει να είναι κοσμολογία και φυσική. Κέντρο έρευνας γίνεται ο άνθρωπος και η κοινωνία μέσα στην οποία ζει, δρα και δημιουργεί.
Δεν υπήρχαν προβλήματα της εποχής του, που να μην προσπάθησε να τα προσεγγίσει με τη δική του μέθοδο, το «διάλογο». Ζητήματα ηθικής, πολιτικής, τέχνης, κοινωνικά, κ.λπ., τα συζητούσε στην αγορά, στις πλατείες και σε σπίτια φίλων του, με ανθρώπους που χαίρονταν & απολάμβαναν να συναναστρέφονται μαζί του. Βασική του μέθοδος η διαλεκτική, ο διάλογος. Ουσιαστικά ο Σωκράτης με τον καθοδηγητικό του διάλογο έφερνε τους συνομιλητές του στην κατάσταση εκείνη, που να βρίσκουν μέσα τους την γνώση. Δεν τους την προσέφερε έτοιμη, αλλά σαν καλός δάσκαλος βοηθούσε τους συνομιλητές του, να φτάσουν στις κυψέλες της γνώσης και να την κατακτήσουν.
Η αυτογνωσία το «γνώθι σαυτόν», αποτελεί το πρώτο σκαλοπάτι στην πορεία για την κατάκτηση της γνώσης. Το υπόβαθρο είναι η γνώση της άγνοιας, η παραδοχή της άγνοιας, που συνοψίζεται στη ρήση «εν οίδα ότι ουδέν οίδα», καθώς και η διαρκής αναζήτηση της γνώσης. Η ορθή γνώση πίστευε ο Σωκράτης, ενυπάρχει στο μυαλό του κάθε ανθρώπου, χρειάζεται όμως τα επιδέξια χέρια του μαιευτήρα για να γεννηθεί και να βγει στο φως. Απαιτείται ο κατάλληλος δάσκαλος. Η γνώση είναι αρετή και ο άνθρωπος που γνωρίζει την αρετή είναι ευτυχισμένος, καθώς πίστευε ότι κανείς με τη θέληση του δεν είναι κακός. «Ουδείς εκών κακός» έλεγε, και κατά συνέπεια ο άνθρωπος αφού γνωρίζει το καλό, το πράττει και ευτυχεί αποφεύγοντας το κακό.
Ο Σωκράτης υπήρξε αυτοδίδακτος και οι ελάχιστες επαφές του με σοφούς που συνέρεαν στην Αθήνα αποτέλεσαν τη βάση για τη φιλοσοφική του πορεία, τις αναζητήσεις του και τις κατασταλαγμένες απόψεις του σχετικά με σοβαρά φυσικά και μεταφυσικά προβλήματα της εποχής του. Η Αθήνα σαν κέντρο πολιτισμού επηρέασε τη διάνοια του, αλλά μόνο η φιλοσοφία αποτέλεσε τη βασική του ενασχόληση μέχρι και τον θάνατό του (399 π.Χ.).
Ο Σωκράτης μπορεί... να άκουσε μαθήματα κοντα σε φυσικούς φιλοσόφους, μελετητές του ουρανού, κοσμολόγους (κοσμολογία η πρώτη φιλοσοφία), αλλά ο ίδιος πήρε τη φιλοσοφία από τον ουρανό, την κατέβασε στη γη και την εγκατέστησε στις πόλεις, στην αγορά και στα σπίτια των ανθρώπων. Με τον Σωκράτη η φιλοσοφία πλέον στρέφεται στον άνθρωπο. Στο εξής πάυει να έχει αντικείμενο τα ουράνια σώματα, παύει να είναι κοσμολογία και φυσική. Κέντρο έρευνας γίνεται ο άνθρωπος και η κοινωνία μέσα στην οποία ζει, δρα και δημιουργεί.
Δεν υπήρχαν προβλήματα της εποχής του, που να μην προσπάθησε να τα προσεγγίσει με τη δική του μέθοδο, το «διάλογο». Ζητήματα ηθικής, πολιτικής, τέχνης, κοινωνικά, κ.λπ., τα συζητούσε στην αγορά, στις πλατείες και σε σπίτια φίλων του, με ανθρώπους που χαίρονταν & απολάμβαναν να συναναστρέφονται μαζί του. Βασική του μέθοδος η διαλεκτική, ο διάλογος. Ουσιαστικά ο Σωκράτης με τον καθοδηγητικό του διάλογο έφερνε τους συνομιλητές του στην κατάσταση εκείνη, που να βρίσκουν μέσα τους την γνώση. Δεν τους την προσέφερε έτοιμη, αλλά σαν καλός δάσκαλος βοηθούσε τους συνομιλητές του, να φτάσουν στις κυψέλες της γνώσης και να την κατακτήσουν.
Η αυτογνωσία το «γνώθι σαυτόν», αποτελεί το πρώτο σκαλοπάτι στην πορεία για την κατάκτηση της γνώσης. Το υπόβαθρο είναι η γνώση της άγνοιας, η παραδοχή της άγνοιας, που συνοψίζεται στη ρήση «εν οίδα ότι ουδέν οίδα», καθώς και η διαρκής αναζήτηση της γνώσης. Η ορθή γνώση πίστευε ο Σωκράτης, ενυπάρχει στο μυαλό του κάθε ανθρώπου, χρειάζεται όμως τα επιδέξια χέρια του μαιευτήρα για να γεννηθεί και να βγει στο φως. Απαιτείται ο κατάλληλος δάσκαλος. Η γνώση είναι αρετή και ο άνθρωπος που γνωρίζει την αρετή είναι ευτυχισμένος, καθώς πίστευε ότι κανείς με τη θέληση του δεν είναι κακός. «Ουδείς εκών κακός» έλεγε, και κατά συνέπεια ο άνθρωπος αφού γνωρίζει το καλό, το πράττει και ευτυχεί αποφεύγοντας το κακό.
