Τώρα πλάκα μᾶς κάνουν; Μίλησε ὁ «ἐθνικός μας γλάστρας» καὶ κάτι εἶπε γιὰ ἐκβιασμούς. Καὶ βρῆκε τὴν ὥρα τὸ γλαστρικό μας.
Καί ποιάν ὥρα;
Τὴν ὥρα τῆς μεγάλης τους ἐξόδου ἀπὸ τὸ σκηνικό.
Μϊλησε τὸ γλαστρὶ καὶ κάτι εἶπε γιὰ ἐκβιασμούς. Κι ἐμεῖς ἀν τὶ νὰ ἀρχίσουμε νὰ φασκελώνουμε μὲ χέρια, μὲ πόδια, μὲ αὐτιά, μὲ μαλλιά, μὲ κτένια καὶ μὲ γένια καθόμαστε νὰ σκεφθοῦμε τὸ τὶ θὰ τοῦ ἀπαντήσουμε.
Σοβαρολογοῦμε;
Ὄχι, δὲν θὰ ἀναρωτηθῶ γιὰ τὸ ποῦ ἦταν τόσα χρόνια.
Ὅχι, δὲν θὰ ἀναρωτηθῶ γιὰ τὸ μὲ ποιὸ θράσος ἔχωνε τὶς ὑπογραφές του φαρδιὲς πλατειὲς κάτω ἀπὸ κάθε ἀπόφασι ξεπουλήματος καὶ πλιάτσικου.
Ὄχι δὲν θὰ ἀναρωτηθῶ γιὰ τὴν σιωπή του. Οὔτε θὰ ἀναρωτηθῶ γιὰ τὴν ἐπιλεκτική του μνήμη. Οὔτε γιὰ τὶς ἀνύπαρκτες κρίσεις συνειδήσεῶς του.
Γιὰ τὸ μόνον ποὺ θὰ ἀναρωτηθῶ εἶναι τὸ γιατί ΤΩΡΑ!!!! Γιατί τώρα γλαστράντρα μας; Γιατί τώρα προεδράρα μας; Γιατί τώρα Καρολάκο; Τί ἔγινε; Τί συνέβῃ; Τί σοῦ ψιθύρισαν; Κατεβάζει ῥολά τό μαγαζί καί φοβᾶσαι μήν μείνῃς μοναχάκι σου;
Τί σοῦ σφύριξαν; Ἔ; Θά μᾶς πῇς; Ἤ θά δοῦμε τήν σκόνη σου, ἀπό τήν τρεχάλα πού θά ῤίξῃς καί θά κάνουμε ἀγώνα δρόμου μέ τόν Χάρο γιά τό ποιός θά σέ προλάβῃ πρῶτος; Ἔ; Ὁ Χάρος θά σέ προλάβῃ Καρολάκο ἤ ἐμεῖς; Ἔ; (Νὰ παρακαλᾶς νὰ σὲ προλάβῃ Καρολάκο… Νὰ παρακαλᾶς νὰ σὲ προλάβῃ ὁ Χάρος… Αὐτὸς Καρολάκο εἶναι μία κι ἔξω… Ἐμεῖς ὅμως θὰ εἴμαστε γιὰ κάθε σου στιγμὴ ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα… Κι ἔχουμε μάζέψῃ κάτι ῥοχάλες… Θάλασσα φτιάχνουμε…. ὠκεανὸ καλὰ καλά…)
Γιατί τώρα λοιπόν μουσιοῦ προεδράρα μου θυμήθηκες πώς τό παράκαναν τά τροϊκανά;
Γιατί τώρα γλαστράντρα μου σέ ἔπιασε κρίσις συνειδήσεως;
Γιατί τώρα ξαφνικά βρῆκες τήν λαλιά σου τήν χαμένη;
Ποῦ ἤσουν βρέ τόσον καιρό; Μέ ἀφιόνι σέ κράταγαν μουγκό;
Κύττα γλαστράντρα μου…
Ἐπεὶ δὴ ἀρκετὸ κουτόχορτο φάγαμε…
Κι ἀρκετὴ μπαρούφα χορτάσαμε…
Κι ἀρκετὲς ἀνοχὲς δείξαμε, ὄχι, θὰ πληρώσῃς. Κι ἐσὺ θὰ πληρώσῃς καὶ τὸ ἄλλο τὸ συφοριασμένο τὸ Ἀντωνάκι καὶ τὸ Μπενοβούβαλο καὶ τὸ Κουρελάκι κι ὅλα τὰ ἀληταριὰ ποὺ μαζευτήκατε ἐκεῖ μέσα καὶ παίξατε τὶς ζωές μας κορῶνα γράμματα. Θὰ πληρώσῃς γλαστράντρα μου διότι ἤσουν ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ μέσα στὸ κόλπο… Δέν τό θυμᾶσαι; Θέλεις μήπως νά σοῦ τό θυμήσω; Γιὰ δέ: https://www.youtube.com/watch?v=ZWrH28EpfMc
Θυμήθηκες συφοριασμένο μου;
Ἤξερες Καρολάκο καὶ συμφώνησες. Ἤξερες καὶ συνεργάστηκες. Ἤξερες καὶ ἔκανες τὰ ἀδύνατα δυνατὰ νὰ διευκολύνῃς τὰ φιλαράκια σου νὰ ὁλοκληρώσουν τὸ ἔργο τους… Μὴν πᾶς λοιπὸν νὰ βγάλῃς τώρα τὴν οὐρίτσα σου… Δὲν κάνει…
Μαζὺ μὲ τοὺς δικούς σου καὶ στὸν παράδεισο ἀλλὰ καὶ στὴν κόλασι… Ποιός σοῦ εἶπε ἐσέναν πώς θά πληρώνουν οἱ ἄλλοι διαρκῶς τά δικά σου λάθη;
Εἴπαμε, ἀλεποῦ ἀλεποῦ ἐσύ, καὶ τὸ σινάφι σου, ἀλλὰ καὶ μία τοῦ κλέφτη, δύο τοῦ κλέφτη, τρεῖς καὶ τὴν κακιά του ὤρα…. Κατάλαβες γλαστράντρα μου;;
Ξέρεις λοιπόν γλαστράντρα μου πώς ἔφθασε ἡ στιγμή τῆς πληρωμῆς καί βιάζεσαι νά βγάλῃς τήν οὐρά σου ἀπ΄ ἔξω;
Σὰν δὲν ντρέπεσαι… Σὰν δὲν ντρέπεσαι λέω ἐγώ…Ὑπόλοιπο τῆς συμφορᾶς…
Ἐγὼ γνώριζα πὼς τὰ παντελόνια τὰ φοροῦν οἱ ἄντρες. Ξέχασα πὼς τώρα τελευταῖα τὰ φοροῦν καὶ τὰ ἀνδρείκελα.
Ἐγὼ γνώριζα πὼς οἱ ἄνθρωποι ἔχουν λόγο. Ξέχασα πὼς ὑπάρχει καὶ τὸ δικό σας εἶδος.
Ἐγὼ γνώριζα πὼς οἱ λαοὶ ἐμπιστεύονται τοὺς ἡγέτες τους γιὰ νὰ τοὺς λύνουν προβλήματα. Ὄχι γιὰ νὰ τοὺς γενοκτονοῦν.
Ὥρα πληρωμῆς λοιπὸν προεδράρα μας… Σὲ λίγο τὸ νῆμα θὰ κοπῆ… τὸ γνωρίζεις… Μίαν ἀνάσα ἀπέχουμε… Δική σου ἀνάσα, ὄχι δική μας…
Δῆλα δὴ σὲ πολὺ λίγο…
Καὶ πρόσεξε… Μὴν καὶ κουνήσῃς ἀπὸ ἐκεῖ… Μὴν καὶ κάνεις νὰ φύγῃς… Μὴν καὶ πιστέψῃς πὼς γλύτωσες…
Μὴν καὶ δὲν σὲ βροῦμε ἐκεῖ ποὺ σὲ ἀφήσαμε.
Θέλω νὰ ἀπολαύσω φτύσιμο!!!! Ἀπὸ καρδιᾶς θέλω νὰ ἀπολαύσω φτύσιμο!!! Ἰδίως σὲ κάτι μοῦτρα σὰν τὰ δικά σου, τοῦ Ἀντωνάκι, τοῦ Μπενοβούβαλου, τοῦ GAPατου…
Ἀλήθεια, γιατί τήν κοπάνησε πάλι αὐτό τό νούμερο; Τοῦ σφυρίξατε τά φρέσκα καμώματά σας περί «ἡρωϊκῶν ἐξόδων» κι ἔφυγε γιά νά μήν ἁρπάξῃ μερικές ψιλές;
Κακῶς… Διότι θὰ τὶς φάῃ μετὰ μαζεμένες… Δὲν χανόμαστε… Μία γειτονιὰ ὅλος ὁ πλανήτης εἴμαστε τώρα πιά…
Τό GAPατο δέν θά ξετρυπώσουμε; Σοβαρολογεῖτε;
Ἀκίνητος λοιπὸν κι ἀκούνητος κι ἄπνοος Καρολάκο μου, ὅπως τόσον καιρὸ ἤσουν. Γλαστρούλα δέν ἤθελες νά εἶσαι; Γλαστρούλα νὰ παραμείνῃς…
Ἀλλὰ κι ἐὰν πασχίσῃς νὰ τὴν κοπανήσῃς, μὴ φοβᾶσαι… Μνήμη ἐλέφαντος ἀποκτήσαμε… Σὲ μίαν ἑβδομάδα… Σὲ ἕναν μήνα… Σὲ ἕναν χρόνο… Θὰ σὲ πετύχουμε… Καὶ τότε Καρολάκο θὰ μάθῃς νὰ κολυμπᾶς στὰ βαθειά… Ἐκεῖνα τὰ βαθειὰ ποὺ ἐσὺ μὲ τὴν συμμορία σου μᾶς ῥίξατε…
Φιλονόη
Ἕνα ἀπὸ τὰ χιλιάδες θύματά σας… Ὅλων σας… (τρόπος τοῦ λέγειν, διότι ἀκόμη ζωντανὴ παραμένω… Ὄχι ὅμως καὶ ἀρκετοί μου φίλοι!!!)
Καὶ μὲ πολὺ γερὴ μνήμη παρακαλῶ… Γκαμήλας… καὶ βᾶλε…
Υ.Γ. Μὴν πιστέψετε οὔτε γιὰ μίαν στιγμὴ πὼς γλυτώσατε. Μὴν πιστέψετε οὔτε γιὰ μίαν στιγμὴ στὴν ἀνοχή μας. Μὴν πιστέψετε οὔτε γιὰ μίαν στιγμὴ πὼς καταφέρατε νὰ διαφύγετε… Εἴπαμε, ὁ κόσμος μικρός κι ἐσεῖς ἀκόμη πιὸ μικροί… Ἀπό ποιόν λοιπόν νά γλυτώσετε; Ἔ; Σιγὰ μὴν καὶ δὲν σᾶς βροῦμε…
Καὶ γιὰ ὅσους δὲν πῆραν εἴδησι…
Δήλωσις μετανοίας Παπούλια
καὶ φωτογραφία
Γιὰ νὰ μὴν ξεχνιόμαστε…
