παράνομες και καταχρηστικές διοικητικές πράξεις του παρελθόντος, όπως
είναι ο χαρακτηρισμός του, σαν τουριστικού ακινήτου και η εισαγωγή του
στο χρηματιστήριο αξιών. Έχει πλήρως παραγνωριστεί το γεγονός, ότι εκτός
από τις ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, τους αρχαιολογικούς χώρους και τον
αιγιαλό, παραχωρείται και ένα Δημόσιο Δάσος, τριακοσίων οκτώ
στρεμμάτων...περίπου, όπως αποδεικνύει και ο Χάρτης του Γερμανικού
Αρχαιολογικού Μουσείου για την Βάρη, που είναι κτήμα του Ελληνικού Λαού
και αποτελεί και αυτό, όπως και πάρα πολλές άλλες εκτάσεις, που
ετοιμάζεται να "αξιοποιήσει" το ΤΑΙΠΕΔ,την δικαίωση των αγώνων του, για
την απελευθέρωση από τον Τουρκικό ζυγό.
Τώρα πιθανότατα θα κατακυρωθεί, σαν ειρωνεία της ιστορίας, σε μια
εταιρεία και Τουρκικών συμφερόντων, ενώ η όλη διαδικασία είναι άκυρη και
θεωρούμε δεδομένη την κατεπείγουσα Εισαγγελική παρέμβαση, όπως συνέβη
και με την προηγούμενη Μηνυτήρια Αναφορά μας, για την διαδικασία πώλησης
του 33% του ΟΠΑΠ, για την οποία, μαζί με άλλες καταγγελίες, ήδη,
διεξάγεται προκαταρκτική εξέταση.
Η ΟΚΕ έχει υποσχεθεί ότι θα "υψώσει τείχος προστασίας", χρησιμοποιώντας
όλα τα νόμιμα, τεκμηριωμένα και ένδικα μέσα, για να αποτραπεί η
παράνομη, στις περισσότερες περιπτώσεις, εκποίηση Δημόσιας περιουσίας
και για τους λόγους αυτούς παραθέτει, μέσα στη μηνυτήρια αναφορά, το
Νόμο της 17/11/1836 (Φ.Ε.Κ. 69/1-12-1836), που αποδεικνύει ότι η εν λόγω
έκταση είναι Δημόσιο Δάσος.
Άλλωστε το άρθρο 24, παρ. 3 του Συντάγματος επιβάλλει την Χωροθέτηση
Χρήσεων Γης πριν από οποιαδήποτε παρόμοια διαδικασία και όπως είναι
ευνόητο, τίθεται ευρύτερο ζήτημα νομιμότητας, των πρακτικών που
χρησιμοποιούνται, από την εν λόγω υπηρεσία. Στις πιο πολλές των
περιπτώσεων, παραχωρείται Δημόσιος πλούτος, στο ένα εικοστό, περίπου,
της πραγματικής του αξίας, με μεθόδους που, ήδη, έχουν δει το φως της
δημοσιότητας και που εγείρουν σοβαρά ερωτήματα. Παραθέτουμε τη Μηνυτήρια
Αναφορά.
Προς τον Κον Εισαγγελέα Πλημ/κών Αθηνών
Μ Η Ν Υ Τ Η Ρ Ι Α Α Ν Α Φ Ο Ρ Α
Της Ομάδας Κοινωνικής Εγρήγορσης
Κοραή 46 Νέα Σμύρνη ΤΚ.17122
ΚΑΤΑ
Παντός υπαιτίου
Αναφορικά με την προσπάθεια που καταβάλλεται τελευταία, για την εκποίηση του Αστέρα Βουλιαγμένης, με διαγωνιστική διαδικασία, μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, η Ομάδα Κοινωνικής Εγρήγορσης έχει να κάνει τις πιο κάτω επισημάνσεις:
Προς τον Κον Εισαγγελέα Πλημ/κών Αθηνών
Μ Η Ν Υ Τ Η Ρ Ι Α Α Ν Α Φ Ο Ρ Α
Της Ομάδας Κοινωνικής Εγρήγορσης
Κοραή 46 Νέα Σμύρνη ΤΚ.17122
ΚΑΤΑ
Παντός υπαιτίου
Αναφορικά με την προσπάθεια που καταβάλλεται τελευταία, για την εκποίηση του Αστέρα Βουλιαγμένης, με διαγωνιστική διαδικασία, μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, η Ομάδα Κοινωνικής Εγρήγορσης έχει να κάνει τις πιο κάτω επισημάνσεις:
Μπορεί η Χώρα να βρίσκεται σε δεινή οικονομική κατάσταση, όμως, πριν να μοιράζονται «τα φιλέτα του Δημοσίου», θα πρέπει, από πλευράς της Πολιτείας, να διερευνάται πλήρως το νομικό καθεστώς των εκτάσεων που παραχωρούνται, που, εν προκειμένω, σύμφωνα και με τον Χάρτη του Γερμανικού Αρχαιολογικού Μουσείου για την Βάρη, ήταν ένα Δημόσιο Δάσος, που διέπονταν από την ισχύουσα Δασική Νομοθεσία.
Αυτή η Νομοθεσία παραβιάστηκε, τότε, τόσο με τον χαρακτηρισμό του Αστέρα Βουλιαγμένης, σαν τουριστικού κτήματος, όσο και με την αλλαγή της χρήσης, στο μέρος όπου έγιναν οι τουριστικές εγκαταστάσεις αλλά και με το να θεωρηθεί σαν ιδιωτική Μοναστηριακή έκταση, που κάλυψε το μετοχικό κεφάλαιο της ανώνυμης εταιρείας, που συστήθηκε παράνομα και καταχρηστικά και το οποίο παίζεται στο χρηματιστήριο αξιών, αποτιμημένο, μαζί με τις εγκαταστάσεις του, σε μετοχές.
Δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε, πως δόθηκε η δυνατότητα,
στις διατηρηθείσες Μονές της Αττικής να εμφανίσουν, παράνομα, σαν
ιδιοκτησίες τους, Δάση και Δασικές εκτάσεις, μέσω της ίδρυσης του ΟΔΕΠ,
όταν το Β. Δ/γμα της 17/29 Νοεμβρίου 1836 έδωσε, άπαξ, την δυνατότητα να
προσκομίσουν οι Μονές τίτλους, με τους οποίους αξίωναν δικαιώματα επί
Δασών και αυτές δεν συμμορφώθηκαν.
Συγκεκριμένα, παραθέτουμε το ανωτέρω Δ/γμα, για του λόγου το αληθές:
ΔΙΑΤΑΓΜΑ (ΝΟΜΟΣ) ΤΗΣ 17/29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1836 (Φ.Ε.Κ. 69/1-12-1836)
«Περί ιδιωτικών δασών»
Άρθρον 1. Ιδιωτικά δάση, μεταξύ των δασών του Βασιλείου, θεωρούνται μόνον εκείνα όσα δι‘ εγγράφων εκδεδομένων κατά τους νομίμους τύπους από αρμοδίας Τουρκικάς Αρχάς, αποδειχθώσιν ότι υπήρχον και πριν της αρχής του υπέρ ανεξαρτησίας αγώνος, ιδιοκτησίαι πλήρεις ιδιωτών. Προσέτι ως δάση ιδιωτικά θέλουν θεωρείσθαι αναμφισβητήτως και τα κείμενα εις όσα ιδιωτικά χωρία (τζεφλίκια) δεν αναφέρουν μεν τα νόμιμα έγγραφα ονομαστί, τα εμπεριεχόμενα εις αυτά δάση, προϋποτιθεμένου, ότι κείνται αληθώς εντός των ακριβώς αποδειχθέντων ορίων του αρμοδίου ιδιωτικού κτήματος (τζεφλικίου), επομένως σχηματίζουν αναγκαίον και φυσικόν συστατικόν μέρος αυτού.
Συγκεκριμένα, παραθέτουμε το ανωτέρω Δ/γμα, για του λόγου το αληθές:
ΔΙΑΤΑΓΜΑ (ΝΟΜΟΣ) ΤΗΣ 17/29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1836 (Φ.Ε.Κ. 69/1-12-1836)
«Περί ιδιωτικών δασών»
Άρθρον 1. Ιδιωτικά δάση, μεταξύ των δασών του Βασιλείου, θεωρούνται μόνον εκείνα όσα δι‘ εγγράφων εκδεδομένων κατά τους νομίμους τύπους από αρμοδίας Τουρκικάς Αρχάς, αποδειχθώσιν ότι υπήρχον και πριν της αρχής του υπέρ ανεξαρτησίας αγώνος, ιδιοκτησίαι πλήρεις ιδιωτών. Προσέτι ως δάση ιδιωτικά θέλουν θεωρείσθαι αναμφισβητήτως και τα κείμενα εις όσα ιδιωτικά χωρία (τζεφλίκια) δεν αναφέρουν μεν τα νόμιμα έγγραφα ονομαστί, τα εμπεριεχόμενα εις αυτά δάση, προϋποτιθεμένου, ότι κείνται αληθώς εντός των ακριβώς αποδειχθέντων ορίων του αρμοδίου ιδιωτικού κτήματος (τζεφλικίου), επομένως σχηματίζουν αναγκαίον και φυσικόν συστατικόν μέρος αυτού.
Αν δε εκ περιστάσεως τα έγγραφα ταύτα εχάθησαν από την αρχήν του υπέρ
ανεξαρτησίας πολέμου, τότε συγχωρούνται όλα τα προς απόδειξιν ένδικα
μέσα, όσα χορηγεί ο νόμος.
Άρθρον 2. Aξιώσεις Δήμων και Μοναστηρίων περί της ιδιοκτησίας δάσους, θεμελιούμεναι μόνον εις πολυχρόνιον και αδιάλειπτον δικαίωμα ελευθέρας ξυλεύσεως, προερχόμεναι από την ανέκαθεν αμελημένην διοίκησιν των δασών και, επομένως, μη στηριζόμεναι εις νομικά έγγραφα, χαρακτηρίζοντα ρητώς την ιδιοκτησίαν τους, δεν εμπορούν να αναγνωρισθώσιν ούτε εμπορούν τα διϊσχυριζόμενα αυτά δικαιώματα να γένωσι παραδεκτά ως τίτλος ιδιοκτησίας, μάλιστα θεωρούνται τα δάση αυτά αναντιρρήτως ως Δημόσια.
Άρθρον 2. Aξιώσεις Δήμων και Μοναστηρίων περί της ιδιοκτησίας δάσους, θεμελιούμεναι μόνον εις πολυχρόνιον και αδιάλειπτον δικαίωμα ελευθέρας ξυλεύσεως, προερχόμεναι από την ανέκαθεν αμελημένην διοίκησιν των δασών και, επομένως, μη στηριζόμεναι εις νομικά έγγραφα, χαρακτηρίζοντα ρητώς την ιδιοκτησίαν τους, δεν εμπορούν να αναγνωρισθώσιν ούτε εμπορούν τα διϊσχυριζόμενα αυτά δικαιώματα να γένωσι παραδεκτά ως τίτλος ιδιοκτησίας, μάλιστα θεωρούνται τα δάση αυτά αναντιρρήτως ως Δημόσια.
Αλλ’ εάν υπήρχον έγγραφα αποδεικνείοντα τώ όντι την ιδιοκτησίαν ενός
τοιούτου δάσους και εχάθησαν εκ περιστάσεως, τότε εμπορεί να φέρη εν τώ
μέσω την περί τούτου απόδειξιν ο απαιτών αυτό Δήμος, ή το Μοναστήριον,
αλλά μόνον κατά το άρθρον 390 της πολιτικής Δικονομίας.
Άρθρον 3. Εντός ενός έτους από την ημέραν της δημοσιεύσεως του παρόντος νόμου οφείλουν οι ιδιοκτήται των υπό τα άρθρα 1 και 2 δασών να παρουσιάσωσιν εις την Ημετέραν επί των Οικονομικών Γραμματείαν ή απ’ ευθείας ή δια των αρμοδίων υπαλλήλων, τους νομίμους τίτλους της ιδιοκτησίας των.
Άρθρον 3. Εντός ενός έτους από την ημέραν της δημοσιεύσεως του παρόντος νόμου οφείλουν οι ιδιοκτήται των υπό τα άρθρα 1 και 2 δασών να παρουσιάσωσιν εις την Ημετέραν επί των Οικονομικών Γραμματείαν ή απ’ ευθείας ή δια των αρμοδίων υπαλλήλων, τους νομίμους τίτλους της ιδιοκτησίας των.
Η Γραμματεία θέλει εξετάσει αυτούς, θέλει τους αναγνωρίσει, ή απορρίψει,
και εις την πρώτην περίπτωσιν, θέλει επισήμως δώσει την κατοχήν εις
τους ιδιοκτήτας, εις δε την δευτέραν, θέλει αποπέμψει τας ελλειπούσας
νομίμων αποδείξεων αξιώσεις αυτών, ενώπιον των αρμοδίων δικαστηρίων. Εις
την περίστασιν ταύτην όμως, μέχρι της τελειωτικής δικαστικής αποφάσεως
περί της ιδιοκτησίας, μένει η διακατοχή του διαφιλονικουμένου δάσους
αναφαίρετος, εις όν ευρίσκεται. Παρελθούσης της ανωτέρω προθεσμίας,
θεωρούνται όλα τα δάση, περί των οποίων δεν παρουσιασθώσιν, οι ως άνω
απαιτούμενοι τίτλοι ως αδιαφιλονίκητα Εθνικά, και θέλουν διατίθεσθαι ως
τοιαύτα.
Άρθρον 4. Τα αναγνωρισθέντα ως ιδιόκτητα δάση μένουν υπό την ιδιαιτέραν επιτήρησιν του δημοσίου, η δε επιτήρησις αύτη θέλει ενεργείσθαι κατά τας διατάξεις από τους επιτετραμένους την συντήρησιν και διοίκησιν των δημοσίων δασών υπαλλήλους. Η έκτασις της επιτηρήσεως ταύτης θέλει ορισθεί δι’ ιδιαιτέρου νόμου.
Άρθρον 4. Τα αναγνωρισθέντα ως ιδιόκτητα δάση μένουν υπό την ιδιαιτέραν επιτήρησιν του δημοσίου, η δε επιτήρησις αύτη θέλει ενεργείσθαι κατά τας διατάξεις από τους επιτετραμένους την συντήρησιν και διοίκησιν των δημοσίων δασών υπαλλήλους. Η έκτασις της επιτηρήσεως ταύτης θέλει ορισθεί δι’ ιδιαιτέρου νόμου.
Άρθρον 5. (Δεν καταχωρείται, ως αναφερόμενον εις θέματα υλοτομιών).
Άρθρον 6. Όλα τα μέχρι τούδε περί δημοσίων δασών Διατάγματα θεωρούνται άκυρα ως προς τα ιδιωτικά δάση, καθ’ όσον αντιβαίνουν εις τας διατάξεις του παρόντος νόμου.
Άρθρον 7. Η Ημετέρα επί των Οικονομικών Γραμματεία επιφορτίζεται την δημοσίευσιν του παρόντος διατάγματος, το οποίον επί τη βάσει του διατάγματος της 23 Απριλίου (5 Μαΐου) τ.έ. λαμβάνον ισχύν, θέλει δημοσιευθή δια της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως.
Εν Αθήναις τη 17/29 Νοεμβρίου 1836
Αν παραβιάστηκε, λοιπόν, τότε η Νομοθεσία αυτό δεν σηματοδοτεί ότι μπορεί να αλλάξει, σήμερα, περαιτέρω, χρήσεις η έκταση, χρήσεις, μάλιστα, που δεν εξυπηρετούν πραγματικές ανάγκες Δημοσίου Συμφέροντος και στις οποίες, οπωσδήποτε, δεν συγκαταλέγονται οι εισπρακτικές ανάγκες, που προγραμματίζει η Κυβέρνηση, προκειμένου να ανταποκριθεί στις εντολές της τρόικα, διότι έτσι θα γινόταν ωμή καταστρατήγηση του Συντάγματος.
Σήμερα, αυτό το Δάσος, τριακοσίων οκτώ, περίπου, στρεμμάτων, από αμιγώς Δημόσιο, μετά από την απελευθέρωση από τον Τουρκικό ζυγό, κατέληξε να αποτελεί και συνιδιοκτησία της Εθνικής Τράπεζας, δηλαδή ένα περιβαλλοντικό αγαθό, που ο Δημόσιος χαρακτήρας του το εξομοίωνε με κοινόχρηστο περιβαλλοντικό αγαθό, που ανήκε στους Έλληνες, κατέληξε, σήμερα, να επιδιώκεται να παραδοθεί σε τρίτους (επενδυτές), για να το εκμεταλλευτούν κερδοσκοπικά.
Τώρα πιθανότατα κατακυρώνεται, σαν ειρωνεία της ιστορίας, σε μια εταιρεία και Τουρκικών συμφερόντων, σύμφωνα και με την πρόσφατη ανακοίνωση του ΤΑΙΠΕΔ, ενώ η όλη διαδικασία είναι άκυρη και θεωρούμε δεδομένη, την κατεπείγουσα Εισαγγελική παρέμβαση.
Η ΟΚΕ έχει υποσχεθεί ότι θα "υψώσει τείχος προστασίας", χρησιμοποιώντας όλα τα νόμιμα, τεκμηριωμένα και ένδικα μέσα, για να αποτραπεί η παράνομη, στις περισσότερες περιπτώσεις, εκποίηση Δημόσιας περιουσίας, η οποία αποτελεί δημιούργημα του υστερήματος και των κόπων του Ελληνικού Λαού.
Άλλωστε το άρθρο 24 παρ.3 του Συντάγματος επίσης επιβάλλει, πέρα από την προστασία των Δασών και Δασικών εκτάσεων της Χώρας και γενικότερα του περιβάλλοντος και την Χωροθέτηση Χρήσεων Γης, πριν από οποιαδήποτε παρόμοια διαδικασία και όπως είναι ευνόητο, τίθεται ευρύτερο ζήτημα νομιμότητας των πρακτικών, που χρησιμοποιούνται, από την εν λόγω υπηρεσία.
Σας γνωρίζουμε ότι όμοιου περιεχομένου μηνυτήρια αναφορά έχουμε ήδη καταθέσει στον Κον Οικονομικό Εισαγγελέα.
Μετά τιμής
Ο εκπρόσωπος της Ομάδας Κοινωνικής Εγρήγορσης, Βασίλης Αναστασόπουλος, τηλ. 6972803818
Κοινοποίηση:
Κον Προϊστάμενο της Εισαγγελίας Εφετών
ixnilatis.org
