Για όλους; Όχι, βέβαια. Μόνον για τους Δήμους που χρωστούν λεφτά στους ιδιώτες. Τι πάει να πει δεν το πιστεύετε; Ούτε εγώ το πίστευα, μέχρι που ρώτησα. Εν συντομία τα καθέκαστα:
Ο απελπισμένος φίλος μου και επιχειρηματίας «Γιώργος» μου είπε προχθές ότι ένας Δήμος τού χρωστάει περίπου 100.000€ από παραδοθέντα υλικά. Υπάρχουν υπογεγραμμένες παραλαβές από τους υπευθύνους του Δήμου, απόφαση Δημοτικού Συμβουλίου για την πληρωμή του Γιώργου (και άλλων προμηθευτών), αλλά ο Δήμος δεν πληρώνει. Νταηλίκι. Ο Γιώργος σε διάστημα 3 ετών εξάντλησε όλα τα μέσα, οπότε αποφάσισε να κινηθεί νομικά. Έστειλε εξώδικο. Τίποτε. Ξεκίνησε αγωγή εναντίον του Δήμου. Τζίφος. Αποφάσισε να εκδώσει διαταγή πληρωμής. Απελπισμένος μετά, μου είπε το εξής: "Πήγε ο δικηγόρος μου σε 4 δικαστές. Κανένας δεν ξεκινάει διαταγή πληρωμής! Υπάρχει ΑΤΥΠΗ γραμμή για μη έκδοση διαταγής πληρωμής στους Δήμους". Του απάντησα ότι ο δικηγόρος του είναι άσχετος και ρώτησα γνωστό μου μεγαλοδικηγόρο. Μου το επιβεβαίωσε, τα δικαστήρια δεν ξεκινάνε διαταγή πληρωμής στους Δήμους. Δηλαδή η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη παίρνει γραμμή; Δηλαδή είναι καλύτερα να μην πληρωθούν οι έχοντες προστιθέμενη αξία εργαζόμενοι του επιχειρηματία Γιώργου, για να πληρωθούν οι σκληρά εργαζόμενοι του Δήμου; Και οι υπερωρίες τους;
Πάω σε συγγενές θέμα.
Οι εκατομμύρια ώρες υπερωριακής εργασίας που πρόσφατα ανακάλυψε ο ελεγκτής Δημόσιας Διοίκησης στην ΥΠΑ (Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας) μου θύμισαν μία ιστορία που μου διηγήθηκε ο φίλος μου «Διονύσης» από τη σύντομη θητεία του ως μέλος του ΔΣ μικρού Δημόσιου Οργανισμού. Προσδεθείτε, γιατί δεν θα πιστέψετε κάποιες από τις λεπτομέρειες. Στο ΔΣ του Νοεμβρίου 2008 ο εκπρόσωπος των εργαζομένων ρώτησε τον πρόεδρο του ΔΣ: «θα μας δώσετε και φέτος τις υπερωρίες μας, ε;». Πρόεδρος ΔΣ (μη λαμόγιο): «Αν δουλέψετε όλοι κάθε Τρίτη και Πέμπτη από 2 ώρες υπερωριακά, θα σας τις δώσω». Απάντηση συνδικαλιστή: «Αυτό ξεχάστε το». Ο Διονύσης, συνηθισμένος από τον ιδιωτικό τομέα, μετά το πέρας του ΔΣ, ρωτάει τον πρόεδρο το νόημα του (ακατανόητου) προηγηθέντος διαλόγου. Εξήγηση: Είναι παράδοση σε αυτόν τον Οργανισμό (και σε πολλούς άλλους) κάθε εργαζόμενος να παίρνει 1.000 ώρες υπερωρίες τον χρόνο ΧΩΡΙΣ να τις δουλεύει. Άρα για 2.000 ώρες κανονικής εργασίας, πληρώνεται επιπλέον 1.000 υπερωριακές (με διπλό ωρομίσθιο), άρα διπλασιάζει τις ετήσιες αποδοχές του. Ο φουκαράς ο πρόεδρος παρακαλούσε τους συνδικαλιστές να δουλέψουν τις 200 εξ αυτών (4 ώρες την εβδομάδα επί 50 εβδομάδες) για να μην είναι εντελώς φαιδρή η διαδικασία. Οι συνδικαλιστές φυσικά δεν «υποκύπτουν» σε τέτοιες εργοδοτικές πρακτικές. Στο επόμενο ΔΣ ο Διονύσης είναι μόνος, εναντίον όλων. «Αρνούμαι να βάλω την υπογραφή μου σε κάτι που είναι εκ προοιμίου ψεύτικο». «Μα έτσι γίνεται χρόνια» του απαντούν όλα τα μέλη του ΔΣ. Το χειρότερο όλων είναι ότι στο ΔΣ παρίσταται εκπρόσωπος του υπουργείου Εσωτερικών, ο οποίος διασφαλίζει (χωρίς να ψηφίζει) το σύννομον των αποφάσεων. Ο εκπρόσωπος παρακινεί τον Διονύση «Πώς κάνετε έτσι; Παντού αυτό ακριβώς γίνεται». Ο Διονύσης καταψηφίζει την απόφαση του ΔΣ και παραιτείται την επομένη ημέρα. Οι εργαζόμενοι πληρώθηκαν τις υπερωρίες του 2009 που δεν έκαναν. Λίγα χρόνια αργότερα ο οργανισμός απορροφήθηκε από άλλον μεγαλύτερο και το πρόβλημα ξεχάστηκε.
Ακόμα απορώ πώς χρεοκοπήσαμε, ενώ είχαμε τόσο χρηστή και αποτελεσματική διοίκηση.
