Το πιο ακριβό πράγμα στον κόσμο που μπορείς να πουλήσεις είναι η ελπίδα και το πιο ισχυρό όπλο είναι ο φόβος.
Όταν στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο, οι αιχμάλωτοι έμπαιναν σε ένα στρατόπεδο
συγκέντρωσης, δεν τολμούσαν να επιδιώξουν να αποδράσουν αμέσως γιατί
φοβόντουσαν ότι θα σκοτωθούν σίγουρα ή θα πιαστούν και θα εκτελεστούν
αλλά ήλπιζαν ότι θα το καταφέρουν κάποια στιγμή και θα ξεφύγουν.
Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι αποδράσεις από στρατόπεδα συγκέντρωσης - όπως
και από φυλακές - ήταν πάντα ελάχιστες συγκριτικά με τον αριθμό των
κρατουμένων. Επομένως, η ελπίδα ήταν που έδινε την αισιοδοξία για την
συνέχιση της επιβίωσης, αλλά ο φόβος ήταν που καθόριζε τις πράξεις. Σε
αυτόν τον τόνο σκέψης, το τελικό αποτέλεσμα, πραγματιστικά και μόνο αν
το δει κάποιος, είναι ότι ο αριθμός των "ελπιδοφόρων" θυμάτων, δηλαδή
όσων πέθαναν από την πείνα και τις κακουχίες μέσα σε φυλακές και
στρατόπεδα, είναι συντριπτικά μεγαλύτερος από όσων πέθαναν κατά την
απόπειρα απόδρασης, όπως και ο αριθμός των τελικά επιζησάντων είναι
μικρός συγκριτικά με όσους πέθαναν κατά την περίοδο κράτησης τους......
Τι θέλει να πει ο "ποιητής" ;
Έχω την αίσθηση ότι γίνεται εύκολα αντιληπτό το ακραίο αλλά δυστυχώς πραγματικό παράδειγμα.
Η περίοδος που διανύει η χώρα μπορεί εύκολα να παρομοιασθεί με μία
περίοδο φυλάκισης σε μία φυλακή ή ένα στρατόπεδο υψίστης ασφαλείας. Οι
Έλληνες πολίτες κυριολεκτικά υποφέρουν. Οι αριθμοί που έρχονται συνεχώς
στο φως της δημοσιότητας, είναι αμείλικτοι. 4000+ αυτοκτονίες από
απόγνωση εξαιτίας του οικονομικού και εργασιακού αδιεξόδου, 2.300.000
Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας με 3 ευρώ την ημέρα, 100.000
μικρές επιχειρήσεις έχουν ήδη κλείσει και πολλές χιλιάδες ακόμα
φυτοζωούν μέχρι την χαριστική βολή από την εφορία, 2.000.000 Έλληνες
είναι άνεργοι και μέσα σε αυτούς ανήκει το 60% των πιο παραγωγικών
ηλικιών, 200.000 νέοι και νέες με ακαδημαϊκά προσόντα και ικανότητες
"διέφυγαν" στο εξωτερικό για να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν στερούμενα
από την χώρα της ως το δυναμικό ανάπτυξης που χρειάζεται, η φορολογία
των χαμηλών και μεσαίων εισοδηματικών στρωμάτων έχει αυξηθεί κατά 2000%,
η υγεία έχει φτάσει σε επίπεδα του 1950 και η παιδεία οδεύει στην εποχή
του μεσοπολέμου όταν πολλά παιδιά αστικών οικογενειών δεν μπορούσαν να
ακολουθήσουν τον δρόμο του σχολείου λόγω ....φτώχειας.
Μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό "αναπτυξιακών" παρεμβάσεων, των κυβερνήσεών
μας, από το 2010 έως σήμερα, υπάρχουν στον αντίποδα δεκάδες ευνοϊκές
ρυθμίσεις και αποφάσεις για υψηλά εισοδήματα που μπορούν αλλά δεν θέλουν
να συνεισφέρουν στην αποκατάστασης της εσωτερικής και εξωτερικής
ισορροπίας της Ελλάδας σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο τουλάχιστον.
Ο ΣΤΟΧΟΣ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΡΥΚΤΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ
Όποιος μπορεί να θυμάται τις δηλώσεις Πάγκαλου και Παπανδρέου το 2010,
ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει αξιόλογο ορυκτό πλούτο, σήμερα επιβεβαιώνεται
για το αντίθετο. Άλλωστε, ήταν απολύτως αναμενόμενο, Έλληνες πολιτικοί
να εννοούν ακριβώς το αντίθετο απ΄ότι λένε, καθώς επίσης είναι γνωστό,
ότι οι Έλληνες πολιτικοί, από την αρχή της ύπαρξης του νεώτερου
ελληνικού κράτους (1822), κάνουν ακριβώς το αντίθετο απ' ότι
υπόσχονται. Σήμερα, περίτρανα διαπιστώνουν όλοι, όσοι έχουν ακόμα την
ικανότητα της κριτικής σκέψης, ότι η Ελλάδα θα είναι ο ενεργειακός
πάροχος της Ευρώπης και πιθανών και της Αμερικής σε έναν βαθμό, για τα
επόμενα ίσως και 100 χρόνια, καθώς συνεχώς έρχονται στο φως στοιχεία για
τον πλούτο σε υδρογονάνθρακες, διάφορα ορυκτά, γεωθερμία (ήταν γνωστό)
και ηλιακή και αιολική ενέργεια (απολύτως γνωστό παλαιόθεν). Το ερώτημα
είναι γιατί το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν έπραξε τίποτα επί δεκαετίες
ώστε να πλουτίσει αυτή την χώρα, ενώ έπραξε οτιδήποτε για να την
φτωχύνει.
ΕΦΕΡΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ
Η σημερινή οικονομική συνθήκη που επικρατεί στην Ελλάδα, καλλιεργήθηκε
επί 60 και πλέον χρόνια. Δεν είναι μόνο η περίοδος μετά το 1975, όπου οι
εναλλασσόμενες κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με ολίγον ΚΚΕ, δημιούργησαν
στρατιές διορισμένων ψηφοφόρων και στρατιές κρατικοδίαιτων
επιχειρηματιών. Επιχειρηματίας με λεφτά των φορολογουμένων γίνεται
οποιοσδήποτε, αρκεί να έχει έναν γνωστό πολιτικό στο κατάλληλο κέντρο
αποφάσεων. Και πριν το 1975, ίσως ακόμα από την εποχή του μεσοπολέμου,
το ελληνικό πολιτικό σύστημα, φρόντιζε πάντα να έχει τον δικό του
"στρατό" τακτοποιημένο, εξασφαλίζοντας την επανεκλογή του. Έτσι
μετονομάσθηκε και η πλατεία Βασιλέως σε Πλατεία Κλαυθμώνος...... Σήμερα,
αυτό που συμβαίνει είναι να δημιουργείται ένα νέο κύμα στρατολογημένων
ψηφοφόρων συμβασιούχων, βραχείας εργασιακής περιόδου. Από την άλλη
πλευρά, το ελληνικό πολιτικό σύστημα, έδειξε τον κτηνώδη χαρακτήρα του
και την διαχειριστική του ανικανότητα, καθώς εκμεταλλεύθηκε δύο φορές
τους δημοσίους υπαλλήλους "του". Την πρώτη φορά τους εκμεταλλεύθηκε ως
ψηφοφόρους και τους διόρισε. Την δεύτερη φορά, τους εκμεταλλεύεται ως
θύματα και τους απολύει.
Το τραγελαφικό είναι ότι από το πολιτικό σύστημα, οι σημερινοί πολέμιοι
του δημοσίου, είναι κυρίως οι κατά παράδοση πολιτικές οικογένειες, που
έχουν να παρουσιάσουν διαδοχικές γενεές, πατεράδων, τέκνων, εγγονών και
συγγενών, που παρέλασαν και παρελαύνουν από τα δημόσια αξιώματα. Δηλαδή
οικογένειες εξ εκλογής "δημοσίων υπαλλήλων".
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΕΧΝΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ "ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ" ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ
Πλήρως έχει γίνει πλέον αποδεκτό, ότι από το σύνολο σχεδόν των 240 δις
ευρώ που δανείστηκε η χώρα από τον Μάιου του 2010 έως του τρέχοντος
έτους, μόλις τα 7 πήγαν στον Κρατικό προϋπολογισμό και αυτά
διοχετεύθηκαν κυρίως για να πληρωθούν υποχρεώσεις του κράτους προς
ιδιώτες προμηθευτές.
Δεν πήγαν δανεικά της τρόικας σε μισθούς και συντάξεις και κυρίως δεν
πήγαν λεφτά της τρόικας σε νευραλγικούς τομείς όπως η υγεία και η
παιδεία. Αντιθέτως, αυτοί οι τομείς κοινωνικής στήριξης, αποστέωθηκαν.
Άρα το δεύτερο ψέμα που είπαν και ο Παπανδρέου το 2010, και ο Παπαδήμος
το 2012 και ο Σαμαράς, ότι χρειαζόμαστε τα δανεικά για να πληρωθούν
μισθοί και συντάξεις, έχει αποκαλυφθεί. Όλα τα χρήματα που δανείστηκε
υποχρεωτικά η Ελλάδα μέσω του μνημονίου πήγαν και πάνε σε δανειστές του
εξωτερικού, για δύο λόγους. Πρώτον, διότι οι ελληνικές κυβερνήσεις,
ουδέποτε διαπραγματεύθηκαν και δεν διαπραγματεύονται τους όρους
δανεισμού. Φαίνεται ότι είναι απόλυτα εξαρτώμενες από ξένα συμφέροντα
και εξ αυτών καθοδηγούνται πλήρως για τον τρόπο και την μέθοδο λήψης
αποφάσεων. Δεύτερον, ο δανεισμός των 240 δις, είναι η αναγκαία συνθήκη
ώστε να μην χάσουν χρήματα οι ξένοι "επενδυτές" - ή τοκογλύφοι - καθώς ο
έλεγχος της χώρας περνάει σε χέρια άλλων ιδιωτών που δεν έχουν καμία
διάθεση να εμπλακούν με τους πάλαι ποτέ δανειστές. Αυτό το σκηνικό, οι
Έλληνες πολιτικοί, το ονόμασαν συνολικά "μεταρρύθμιση" και το σέρβιραν
στην ελληνική κοινωνία ώς η αναδιάρθρωση του ελληνικού δημοσίου τομέα
και οι ιδιωτικοποιήσεις. Στην πράξη όμως, ο ιδιωτικός επιχειρηματικός
και εργασιακός τομέας διαλύθηκε ενώ ο δημόσιος τομέας, συνεχίζει να
προστατεύει τα κομματικά στελέχη και τους πρώην αφισοκολλητές και
τραμπούκους που διόρισαν τα κόμματα. Τα οριζόντια μέτρα απολύσεων, αυτό
αναδεικνύουν, καθώς ενώ δεν έχει υπάρξει - και δεν θα υπάρξει - κανενός
είδους αξιολόγηση υπαλλήλων και δομών, απολύονται ομοίως υπάλληλοι που
προσλήφθηκαν μέσω διαγωνισμών του ΑΣΕΠ και υπάλληλοι που μπήκαν από το
παράθυρο. Και κάτι μου λέει ότι οι δεύτεροι είναι οι λιγότεροι, γιατί
μέχρι στιγμής κανένας δεν έχει μιλήσει για την έμπρακτη παρέμβαση σε
οργανισμούς που ιδρύθηκαν για ψηφοθηρικούς λόγους.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΧΕΙ ΠΕΣΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ
Η "ανάπτυξη" είναι και για τον Σαμαρά, κάτι που θα έλθει. Αντί όμως να
έλθει, συνεχώς απομακρύνεται. Οι οικονομολόγοι που αναλύουν συνεχώς την
ελληνική τρέχουσα πραγματικότητα, αμφισβητούν κάθετα την εκτίμηση ότι η
Ελλάδα θα έχει θετικό ρυθμό ανάπτυξης το 2014, έστω και μικρό. Αν συμβεί
κάτι τέτοιο σημαίνει ότι σε απόλυτους αριθμούς, από αυτή τη στιγμή
μέχρι και τον Ιανουάριο του 2014, θα πρέπει να έχουμε ανάπτυξη της τάξης
του 7%. Αυτό σημαίνει ότι από αύριο το πρωί πρέπει να αρχίσουν να
δημιουργούνται 50.000 θέσεις εργασίας για κάθε μονάδα ανάπτυξης, ώστε
στο τέλος του χρόνου να ξεπεράσουμε την 6.5% ύφεση - για έβδομη συνεχή
χρονιά - και να αρχίσουμε να προσεγγίζουμε το 0.5% ανάπτυξης. Και φυσικά
κάτι τέτοιο είναι αδύνατο, εν μέσω απολύσεων σε ιδιωτικό και δημόσιο
τομέα, ανυπαρξία αξιοποίησης του δυναμικού της χώρας και συνεχούς
υποβάθμισης και εκποίησης των υποδομών της. Οι πολιτικοί μας όμως,
γνωρίζουν πολύ καλά ότι το ακριβότερο που μπορούν να πουλήσουν είναι η
ελπίδα και το ισχυρότερο εργαλείο για να ελέγξουν είναι ο φόβος. Έτσι
συνεχίζουν να πουλάνε ελπίδες χωρίς αντίκρυσμα και να απειλούν με ολική
καταστροφή αν δεν τηρηθεί το μνημόνιο. Και η ελληνική κοινωνία,
φοβισμένη να αντιδράσει, και αισθανόμενοι ασφαλείς στις ψεύτικες ελπίδες
που τις πουλάνε, συνεχίζει να πιστεύει ότι θα επιβιώσει, χωρίς να κάνει
καμία ουσιαστική απόπειρα για να αποδράσει. Προτιμάει να βλέπει και να
ακούει και όχι να ζει. Και δυστυχώς, τείνει να θεωρεί συνηθισμένα
φαινόμενα την αυτοκτονία, την πείνα και την ανέχεια, αρνούμενη να τα
αναγνωρίσει στον εαυτό της.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΘΑ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΟΥΤΕ ΤΟ 2022
Ίσως αυτό είναι το σημαντικότερο που πρέπει να βάλουμε στο μυαλό μας
όλοι μας. Και δεν θα βγει η χώρα από την σημερινή κατάσταση εφ΄όσον
συνεχίσει να εφαρμόζεται αυτή η πολιτική. Δυστυχώς, μία οικονομία
διαλύεται μόνο με στοχευμένες παρεμβάσεις. Και αυτές οι παρεμβάσεις
είναι αυτές ακριβώς που εφαρμόζονται στην χώρα σήμερα. Πλήρης
χειραγώγηση της οικονομικής δραστηριότητας στην πραγματική οικονομία.
Η υπέρβαση, είναι πάντα ένα όπλο. Η δυσκολία είναι να συνειδητοποιήσει
κάποιος την κατάστασή του, να την αποδεχθεί και να κάνει το πρώτο βήμα.
Πάντα μία μεγάλη αλλαγή, δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή από την συνείδηση,
όταν συμβαίνει αργά και σταδιακά. Η μεγάλη κοινωνική υποβάθμιση έγινε
αργά και σταδιακά, βασιζόμενη σε λογικοφανή επιχειρήματα που γέννησαν οι
αδυναμίες της κοινωνίες μας, των τελευταίων 50 - 60 ετών. Στην
πραγματικότητα οι παλαιές γενιές, ακόμα και αυτές του "πολυτεχνείου" δεν
αφήνουν τίποτα στους σημερινούς νέους ηλικίας από 20 - 40 ετών, δηλαδή
στις σημερινές παραγωγικές ηλικίες. Η Ελλάδα, αν συμβεί κάποια υπέρβαση,
θα ξεκινήσει κυριολεκτικά από το μηδέν, αφού έχει ήδη στην πράξη
παραχωρηθεί η εθνική κυριαρχία, η οικονομική ζωή ελέγχεται από ξένους
και οι βασικοί πυλώνες των υποδομών και της ενέργειας εκχωρούνται ταχέως
σε γερμανικά και αμερικανικά συμφέροντα.
Οι άρχοντες της οικονομικής δραστηριότητας, πάντα γνώριζαν ότι είναι
πολύ δύσκολο να εναρμονισθεί η προσπάθεια πολλών προς έναν σκοπό. Και
πάντα φρόντιζαν να διαιρούν τους πολλούς σε μικρά αδύναμα υποσύνολα.
Αυτό είναι το παράδειγμα των κομμάτων και τόσων άχρηστων ιδεολογιών που
διακινούνται. Ενώ ο ένας κοινός σκοπός, δηλαδή η δημοκρατία και η
ποιότητα ζωής των πολιτών, εξαφανίζεται. Αντίθετα, οι ολίγοι οικονομικά
ισχυροί, φροντίζουν πάντα να είναι ενωμένοι και συντονισμένοι ώστε να
εξυπηρετήσουν το κοινό τους συμφέρον που δεν είναι τίποτα άλλο από το
οικονομικό κέρδος και η περιουσία τους. Έτσι εξηγείται πως το 90% του
παγκόσμιου πλούτου ανήκει στο 10% των κατοίκων της γης, ενώ το 90% των
ανθρώπων ζει με ό,τι απομένει.
Η υπέρβαση λοιπόν είναι το όπλο. Αν πάψεις να πιστεύει σε μία ελπίδα που
δεν θα έρθει και γίνεις ενεργός πολίτης, θα αλλάξεις την ζωή σου. Αν
περιμένεις πάντα τον άλλον να σου λύσει το πρόβλημα, μάλλον θα
περιμένεις. Οι αξίες που έχουν χαθεί είναι η λύση, η δημοκρατία, η
ελευθερία, η κριτική σκέψη η αξιοκρατία. Η μιζέρια είναι θάνατος. Κι
μέσω της μιζέριας κάθε μέλος της ελληνικής κοινωνίας αναμένει ως
αμνοερίφιο την ώρα της σφαγής του.
Κλείστε τα αυτιά στις Σειρήνες και μείνετε σταθεροί στις αξίες !
Γρηγορείτε !
http://logia-starata.blogspot.gr/2013/07/blog-post_2229.html
