Ετσι μετά από το Σάββατο ( Saturday) και την Κυριακή (Sunday) υπάρχει η Someday ( Η κάποια μέρα).
Οι άνθρωποι χάνουν στιγμές πολύτιμες και μοναδικές ευκαιρίες επικοινωνίας και αλήθειας με το να ζουν για την Κάποια Μέρα. Αναβάλλουμε πράγματα που θα μπορούσαμε να κάνουμε τώρα προς κάποια χρονική περίοδο στο μέλλον.
Ζούμε για την κάποια μέρα που υπάρχει λόγω της επανάπαυσης, της βαρεμάρας, της αμφιβολίας και κυρίως του φόβου…Του φόβου να είμαστε παρών στο εδώ και στο τώρα και να ζούμε χωρίς όρια.Αφορμή για αυτό το άρθρο ήταν η συζήτηση που είχα με μία φίλη η οποία μου εξέφρασε το παράπονό της για την μοναξία της και για το ότι δεν την καταλαβαίνουν οι άλλοι αλλά μου υποσχέθηκε ότι αυτό θα αλλάξει σύντομα. Οτι βρίσκεται σε αυτήν την διαδικασία, και κάποια κοντινή μέρα θα το πετύχει. Κάποια μέρα δηλαδή! Το να είσαι παρών και δρων όμως γίνεται μόνο στο εδωτώρα, είναι σαν το τσιγάρο θα έλεγα. Η το κόβεις μαχαίρι ή δεν το κόβεις ποτέ.
Αν θες να κάνεις κάτι, κάντο τώρα και εδώ. Δεν υπάρχει κάποια μέρα αοριστίας, ζήσε την μέρα σου σαν να έιναι η τελευταία σου στιγμή και συμπεριφέρσου στους ανθρώπους και στα πάντα γύρω σου σαν να μην υπάρχουν αύριο, μα ιδίως στον ίδιο σου τον εαυτό σου, σαν να μην είσαι εσύ εδώ αύριο.
Τι θα ήθελες να πείς ή να κάνεις εάν γνώριζες ότι δεν θα είσαι εδώ σαν παρουσία αύριο (ή καλύτερα την επόμενη αμέσως στιγμή) και δεν θα μάθει ποτέ ο άλλος τι ήθελες να μοιραστείς μαζί του αν έφευγες; Τι θα ήθελες να πεις ή να κάνεις αν ο άλλος δεν υπήρχε στην ζωή σου την επόμενη στιγμή; Αν χανόταν για πάντα από την ζωή σου, αν έφευγε από την ζωή; Τι θα ήθελες να πεις ή να κάνεις με τον εαυτό σου αν εσύ έφευγες από την ζωή αύριο;
Kανείς δεν ξέρει την στιγμή που θα φύγει και η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπωνείναι πολύ σημαντικό στην εξέλιξή τους. Και πάνω από όλα η επικοινωνία με τον εαυτό. Θες να το κουβαλάς για πάντα μέσα σου αυτό το Someday;
Λειτουργώντας στο εδώ και στο τώρα μπορούν οι στιγμές σου να γίνουν άφοβες και πολύτιμες. Και η ουσία, η επικοινωνία με τους άλλους που είναι καθρέφτης σου να είναι ουσιαστική και αληθινή. Ετσι γίνεται και ουσιαστική και η επικοινωνία με τον εαυτό σου. Ζεις στην ροή και στην αφθονία της ψυχής σου.
Το Someday είναι ένα από τα βαρίδια που δεν αφήνει το αερόστατό σου να πετάξει. Θες να ζεις την ζωή σου έτσι; Και μετά να αναρωτιέσαι όταν οι άλλοι φεύγουν από την ζωή σου σε φυσικό επίπεδο πως θα ήταν αν ζούσες στην επαφή μαζί τους σε ουσία και σε όχι στην κάποια μέρα;
Μη έχοντας ποτέ χρόνο να είσαι παρών στις μοναδικές στιγμές και μεταθέτοντας την ουσιαστική επικοινωνία σε υποθετικά μέλλοντα χρόνο; Δεν υπάρχει Someday. Yπάρχει μόνο το εδώ και το τώρα. Η ζωή κυλάει μέσα από τα δάχτυλα σαν το νερό…κλείσε τα δάχτυλα και πιες το νερό τώρα.
Αποφασίζοντας να ζεις την ζωή στο εδώ και τώρα γίνεσαι όλο και πιοσυνειδητός. Οσο περνάει ο καιρός επιλέγω να βιώνω αυτήν την στιγμή μέσα από την παρουσία του παρατηρητή μου.
Και να μιλώ αυτό που αισθάνομαι, εκφράζομενος και να επικοινωνόντας χωρίς φόβο χωρίς να περιμένω την όποια κάποια μέρα. Μπορείς να είσαι αληθινός και υπερήφανος που αποφάσιζεις να επικοινωνείς την κάθε στιγμή και να την απολαμβάνεις με τον εαυτό σου και με τους συνάνθρώπους σου. Αύριο μπορεί να μην ζεις ή να μην ζουν αυτοί. Γονείς, συγγενείς, σχέσεις, αγαπημένοι και αγαπημένες, φίλοι και φίλες, γνωστοί, περαστικοί…
Ακόμα και αν δεν σε ακούσουν θα έχεις κάνει το καλύτερο και πολλά πράγματα θα μπορούν να είναι διαφορετικά με αυτήν την σωστή και αληθινή επικοινωνία. Θα σε ακούσει πάνω από όλα η συνείδησή σου ότι έπραξες αυτό που είναι πιο κοντά στην ψυχή σου.
Και εξαφάνισες τον φόβο και την κάποια μέρα για πάντα. Είσαι ελεύθερος. Εκεί δεν υπάρχουν ερωτηματικά ούτε κενά. Εκεί σταματάς να μην έχεις ποτέ χρόνο και έχεις χρόνο διαρκώς σε κάθε στιγμή, να γίνεσαι αιώνιος και άπειρος. Γιατί ζείς αυτήν την στιγμή της ψυχής σου και μπορείς να την μοιραστείς με τους άλλους. Αυτό τελικά είναι έρωτας.
Ζεις.
Σωτήρης Ζαφείρης
http://enallaktikidrasi.com/
