Μέρες τώρα αναζητώ την ευχή που θα πρέπει να κυριαρχήσει για την φετινή πρωτοχρονιά και το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό, είναι η ατάκα του αείμνηστου Βασίλη Αυλωνίτη «Ωρέ Που Πάμε Ρε, Που Πάμε».
Στις 23 Απριλίου 2010 από το όμορφο Καστελόριζο ο τότε πρωθυπουργός, μας ανακοίνωσε ότι η Ελλάδα μας καταστρέφεται, ότι έχουμε πρόβλημα με τις αγορές, και ότι αποφάσισαν να μας σώσουν ζητώντας τη βοήθεια του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, αλλά και του ΔΝΤ και έτσι μας ήρθε το πρώτο μνημόνιο.
Σήμερα περισσότερα από 3,5 χρόνια μετά, μετά και τα πόσα ακόμα μνημόνια πόσο μας έχει βοηθήσει η τότε απόφαση, που βρισκόμαστε σαν χώρα και σαν λαός;
Μας είπαν καλό κουράγιο και περάσαμε το 2011 ευχόμενοι για μια καλύτερη χρονιά.
Μας είπαν ότι το 2012 αρχίζει η ανάκαμψη και φτάσαμε να το αποχαιρετούμε μέσα σε πρωτοφανή δεινά, φτώχια, ανεργία, λουκέτα, αυτοκτονίες, εξαθλίωση και το αποχαιρετίσαμε ευχόμενοι για όχι άλλα μέτρα.
Τώρα καλούμαστε να αποχαιρετήσουμε το 2013, την χρονιά του πρωτογενούς πλεονάσματος, με ένα λαό αποσβολωμένο, χωρίς μέλλον, χωρίς προοπτική, χωρίς ελπίδα, γονατισμένο και ανήμπορο να αντισταθεί ακόμα και στην αυτοκτονία που του επιβάλουν καθημερινά οι σωτήρες του και προσπαθώ να βρω την ευχή για το 2014.
Έχουμε κολλήσει τα μάτια μας στις οθόνες της τηλεόρασης και του υπολογιστή και περιμένουμε πλήρως εξαρτημένοι να δούμε κάτι «θετικό», όπως μικρότερος φόρος από αυτόν που αρχικά διέρρευσαν και ας μην έχουμε να τον πληρώσουμε, ή ακόμα καμιά καλή ατάκα, κάποιος να τους τα χώνει βρε παιδί μου, για να ικανοποιήσουμε το θυμικό μας μιας και είμαστε-μας έκαναν, αδύναμοι να το εκφράσουμε πολιτικά.
Φεύγει το 2013 μέσα σε διλλήματα όπως, θα πεθάνουμε από ο κρύο ή από την αιθαλομίχλη, θα μου συνδέσουν ξανά το ρεύμα ή να ψάξω για κεριά και αναρωτιέμαι ένας λαός που δεν έχει σήμερα, πως μπορεί να έχει αύριο;
Ταυτόχρονα ανακαλύψαμε ότι η κίνηση στα μαγαζιά είχε παγώσει όχι γιατί δεν υπήρχαν χρήματα για αγορές, αλλά γιατί δεν προλάβαινε ο καταναλωτής τα μαγαζιά ανοικτά και έτσι θεσπιστήκαν οι Κυριακές, οι λευκές νύχτες, για να πιαστούμε για άλλη μια φορά κοροΐδα.
Αυτό όμως που με ξεπερνάει είναι η αδράνεια των πολιτικών μας. Δεν αναφέρομε βέβαια στους κυβερνόντες, εξάλλου δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από αυτούς, ξέρουμε ότι είναι εξαρτημένοι, ότι όχι μόνο έβαλαν το δάχτυλο στο μέλι αλλά μπήκαν ολόκληροι μέσα και από όσο έσταζε-στάζει γύρω τους, μελώθηκαν και αρκετοί φίλοι, εκλεκτοί, σύντροφοι και ομοϊδεάτες τους.
Αναφέρομε στους πολιτικούς και στα κόμματα της αντιπολίτευση και για να μην παρεξηγηθώ, του δημοκρατικού συνταγματικού τόξου (εκεί ανήκω και εγώ), που ενώ καταγράφουν και αναδεικνύουν τα πραγματικά προβλήματα, ενώ καλά γνωρίζουν ότι ένας λαός εξαθλιωμένος δεν μπορεί να ξεσηκωθεί, δεν έχουν καταφέρει ακόμα και σήμερα να δώσουν την ελπίδα και να μπουν μπροστά για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και των εκφραστών της.
Αλήθεια τι περιμένετε, πόσα ακόμα νομίζετε ότι μπορούμε να αντέξουμε, πως μπορείτε ακόμα να παραμένετε στις βουλευτικές σας θέσεις;
Ενόψει Χριστουγέννων η μνημονιακή κυβέρνηση ψήφισε τόσα νέα μέτρα και φόρους που θα αφανίσουν και τους λίγους που είχαν απομείνει και έδιναν το φιλί της ζωής στα εκατομμύρια των ανέργων, των φτωχών και των αστέγων.
Σας ακούμε να ζητάτε εκλογές χωρίς πραγματικά να τις προωθείτε, να μιλάτε για επανάσταση χωρίς να ανάβετε το φυτίλι, να αναφέρεστε στην οργή του λαού χωρίς να την αισθάνεστε, να μιλάτε για αντίδραση χωρίς να αντιδράτε.
Παρά τις μάχες που δώσατε μέσα στην βουλή, η κατάσταση γίνετε ολοένα και χειρότερη χωρίς καμιά προοπτική βελτίωσης και με δεδομένο την εξαθλίωση του λαού μας, έχετε υποχρέωση να αναλάβετε πρωτοβουλίες σήμερα και αν πραγματικά πιστεύετε ότι οι εκλογές είναι μονόδρομος σωτηρίας, τότε παραιτηθείτε και σταθείτε ουσιαστικά δίπλα στους Έλληνες σταματώντας την καταστροφή.
Θα πρέπει επιτέλους και εμείς να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, να μην επιτρέψουμε να μας εξαπατήσουν ξανά, να βάλουμε μπροστά το κοινό καλό και όχι το ατομικό και να κατανοήσουμε ότι κινδυνεύει και το σπίτι μας να καεί όταν καίγεται του γείτονα.
Τελικά ποια θα είναι η ευχή που θα επικρατήσει για το 2014 πέρα βέβαια από το να έχουμε την υγειά μας; Ο κάθε ένας ας την ανακαλύψει μόνος του.
Εγώ εύχομαι να συνειδητοποιήσουμε επιτελούς το που πραγματικά πάμε και να αλλάξουμε αμέσως ρότα, το πώς όλοι το ξέρουμε έτσι δεν είναι;
http://tro-ma-ktiko.blogspot.gr/
