Γράφει η Τόνια Ζαραβέλα: Κάπου δε βγαίνουν οι αριθμοί. Χάθηκαν τα
μηδενικά, χάθηκαν και τα πηλίκα. Ένας λαός ολόκληρος πιάνει τα
υπολογιστάκια, βάζει κάτω τα χρωστούμενα, ξεχειλώνει τη σύνταξη,
ρημαδοβρίζει εκείνο το λογαριασμό που συχνά πυκνά τον συναντούν τα
ποδάρια του στη σχισμή της πόρτας.
Αλλού τα λεφτά, αλλού οι αφραγκιές, αλλού γι΄ αλλού τα πλεονάσματα. Οι ζωές αριθμοί, κι ο θάνατος τα΄ χει τα μηδενικά του -μες την όλη μαυρίλα λογαριάζονται μπόλικα χρωματιστά χαρτονομίσματα του ευρώ.
Είμαστε στη χώρα όπου, με τη γέννηση κάθε μωρού και τις πρώτες αχτίνες του φωτός, ένα χρέος (35.454 ευρώ υψωνόταν το 2012) δυσανάλογο οποιασδήποτε λογικής, μα και παράνοιας φορτωνόταν κι εξακολουθεί να φορτώνεται –στα χρόνια της κρίσης- στις ευθύνες καθ΄ έκαστου βρέφους. Κάπως έτσι «γεννημένοι χρεωμένοι» προσπαθούμε να πειστούμε από την ιστορία μιας επιτυχίας· να ξετυλίγεται αυτή μπροστά μας και να μη βγαίνουν οι χιλιάδες, ούτε τα δεκαράκια. Ουδεμία ταύτιση στις πράξεις των διοικούντων με εκείνες του όλου κόσμου. Υπάρχει διαφορά στα νούμερα, γιατί είναι –όπως φαίνεται- άλλες οι πράξεις: στη μία τα κρατούμενα, στην άλλη οι άνθρωποι και οι ψυχές.
Το 2014, είχε δηλώσει ο υπουργός Οικονομικών Στουρνάρας, οι αγορές θα ανοίξουν για την Ελλάδα. Ύστερα ειπώθηκε πως είναι μια μεγάλη πιθανότητα. Σήμερα, ακούμε και ακούμε για τα 2,7 δις του πρωτογενούς πλεονάσματος, ή διαφορετικά το 1,5 % του ΑΕΠ, για τα 153 «ναι» του προϋπολογισμού του 2014, για τα 200εκατ. το χρόνο που στοιχίζουν στο ελληνικό κράτος οι «μαϊμού» συντάξεις, για το 1,4 δις του δημοσιονομικού ελλείμματος... Αυτοί οι αριθμοί συχνά-πυκνά αντηχούν τριγύρω μας, μιας και απασχολούν τους πάντες. Τα άλλα δεδομένα, τους υπόλοιπους αριθμούς τους ξεχνούμε, τους καταπνίγουμε εκ προθέσεως και εξ αμελείας.
«Η Ελλάδα -διαβάσαμε τις προάλλες- είναι στην τέταρτη χειρότερη θέση της Ευρώπης στην οικονομική ανισότητα των πολιτών». Αναρτήθηκε, επίσης, πως μειώθηκε κατά 12,2% η αξία των εξαγωγών τον Οκτώβριο, εν αντιθέσει με τον αντίστοιχο μήνα του 2012. Κι αν ψάξουμε ποσοστό προς ποσοστό, αράδα προς αράδα, αν αναλογιστούμε και ζυγιάσουμε τα δεδομένα, βρισκόμαστε στην πραγματική ιστορία «επιτυχίας» αυτής της Κυβέρνησης· τα πραγματικά, συγκλονιστικά, μετρίσιμα νούμερα.
Έχουμε –δυστυχώς- και λέμε.
Στον αντίποδα των θρυλικών μειώσεων, σύμφωνα με τις επιταγές των οργάνων των δανειστών, έχουμε ένα σωρό αυξήσεις, οι οποίες και χαρακτηρίζουν την αμέσως επόμενη Ελλάδα από εκείνη της «Μεταπολίτευσης», την «Ελλάδα της κρίσης». Μια «νέα» Ελλάδα που στέκει πλήρως, αναχρονιστικά στο παρόν με τους καπνικούς φόρους που ετοιμάζει και τις συνθήκες προηγουμένων δεκαετιών (όταν τα μαγκάλια ξαναβγήκαν να ζεστάνουν τα σκοτεινά δωμάτια) να φλερτάρουν τις χρονιάρες μέρες, κάτι λίγο πριν το 2014!
Η διαφορά, λοιπόν, στους υπολογισμούς των υπευθύνων και όλων εμάς των πολιτών, έγκειται στο γεγονός πως εμείς καταγράφουμε, συμπονούμε και δε λησμονούμε ανθρώπους και ψυχές. Οι πρώτοι καταμετρούν απλώς νούμερα, προσπαθούν να βγουν οι αριθμοί μήπως και σωθεί η Ελλάδα, μήπως κι έρθει η ανάπτυξη, αυξάνοντας τα κακά ποσοστά που γράφουμε και ξεγράφουμε στα τεφτέρια της συνείδησης και της ανοχής μας.
Στα 10.815.197, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, πληθυσμού της Ελλάδας, οι 3.639.429 –κατά τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ- είναι απασχολούμενοι, οι 3.327.859 άνεργοι που δεν αναζήτησαν δουλειά, ενώ 1.019.805 πολίτες είναι εγγεγραμμένοι στα επίσημα μητρώα ανεργίας του ΟΑΕΔ. Μέσα σε ένα μόνο μήνα, από τον Αύγουστο στον Σεπτέμβρη του 2013, 14.023 ακόμη άνθρωποι στη χώρα μας έμειναν άνεργοι, με την ανεργία να κάνει νέο ρεκόρ, φτάνοντας το 27,4%. Την ίδια ώρα τα χρέη των νοικοκυριών με κομμένο ρεύμα, προς τη ΔΕΗ αγγίζουν το1,3 δις ευρώ.
Και δεν είναι αυτό το μόνο ρεκόρ της Ελλάδας. Η «Ελλάδα του μνημονίου» σπάει ρεκόρ πεντηκονταετίας στις αυτοκτονίες. Μέχρι στιγμής για το τρέχον έτος υπάρχουν 34 επισήμως καταγεγραμμένες αυτοκτονίες, χώρια από αυτές που «πνίγηκαν» στις μικρές κοινωνίες ή εκείνες που, όπως αναφέρουν εφημερίδες, καταγράφηκαν από δημόσια νοσοκομεία ως καρδιακές ανακοπές, δηλητηριάσεις ή και ατυχήματα(!).
«Πόσοι άνθρωποι αυτοκτόνησαν από την αρχή της οικονομικής κρίσης; Ακόμη και οι επίσημοι φορείς της πολιτείας «τσακώνονται» μεταξύ τους. Αλλα λέει η Ελληνική Αστυνομία και άλλα η Ελληνική Στατιστική Αρχή. Για την ΕΛ.ΑΣ., την τετραετία από το 2009 έως και τον Αύγουστο του 2012 αυτοκτόνησαν 3.124 άνθρωποι, ενώ για την ΕΛ.ΣΤΑΤ. την ίδια περίοδο αυτοκτόνησαν 1.245 συμπολίτες μας.»
Αυτά είναι δύο σημειώματα που άφησαν αυτόχειρες. Είναι τα πιο τρανά παραδείγματα της «επιτυχημένης ιστορίας» για την οποία μας μιλούν. Κύριοι, ιδού! Το 'success story' σας συμπυκνωμένο σε λίγες φράσεις ποτισμένες με αίμα.
«Δεν έχω ούτε για το νοίκι»
Αυτόχειρας, 53χρονος, από τη Θεσσαλονίκη: «Μπαίνουμε σε έναν χειμώνα που θα διαρκέσει χρόνια. Καλύτερα ένα φρικτό τέλος παρά φρίκη χωρίς τέλος... Δεν έχω χρήματα ούτε για ενοίκιο. Πώς να σκεφτείς με άδειο στομάχι; Είμαι σε κινούμενη άμμο».
«Το αίμα μου ποτάμι»
Νίκος Τζιανής, από τη Λάρισα: «Ξέρω ότι οι Ελληνες πρέπει να πάψουν να αυτοκτονούν και να βγουν στους δρόμους, για να σας διώξουν. Ξέρω ότι αυτοκτονώντας δεν βοηθάω κανέναν, αλλά δεν αντέχω άλλο αυτή την ντροπή... Εύχομαι το αίμα μου να γίνει ποτάμι και να σας πνίξει»...
Τόνια Ζαραβέλα
http://www.toxwni.gr/
