Αυτό το πικρό και θλιβερό συμπέρασμα βγαίνει από την απόλυτη ανυπαρξία της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στα σημερινά μεγάλα θέματα, που συγκλονίζουν την «γειτονιά» μας.
Βλέπετε τι γίνεται στην Τουρκία. Η απόλυτη κυβερνητική κρίση.
Αυτή είναι μία ευκαιρία τεραστίου μεγέθους για την Ελλάδα να «στριμώξει» κάπως την Τουρκία, που τα τελευταία χρόνια είχε πάρει στα σοβαρά «κεφάλι» στις μεταξύ μας «σχέσεις».
Αλλά, φευ!
Ο τούρκος «μπέης» Ερντογάν, ένας πονηρός ισλαμιστής, σήμερα καταρρέει. Περιήλθε σε πολύ δύσκολη θέση.
Εμείς, πού ακριβώς είμαστε;
Μάλλον στο… πουθενά!
Τι κάνει το υπουργείο Εξωτερικών μας;
Μάλλον… τίποτε!
Είναι, άραγε, άσχετοι ή αυτή είναι η «γραμμή» της υποτέλειας που ακολουθούν εδώ και πολλά χρόνια;
Μία πολιτική, που δεν είναι εξυπηρετική των εθνικών μας συμφερόντων, αλλά αιώνια υποτελής και δουλική στον σιωνιστικό εξωτερικό παράγοντα.
Άνθρωποι που πέρασαν από αυτό το υπουργείο, ο σημερινός Βενιζέλος, πιο παλιά ο Σαμαράς και ο Αβραμόπουλος, δίνουν «ρέστα» στον εβραϊκό παράγοντα.
Σήμερα, και οι τρεις τους είναι και πάλι (δυστυχώς για την Ελλάδα) στις θέσεις κλειδιά…
Ο Ερντογάν δεν μας «πήγαινε». Επέμενε και συνεχίζει να επιμένει για τζαμιά στην Ελλάδα.
Γιατί;
Μήπως αυτός άνοιξε την Χάλκη ή κάποιον χριστιανικό ναό στην Τουρκία;
Δεν θυμάμαι να το έκανε.
Επίσης, «σκύλιασε» τους τελευταίους μήνες ο ισλαμιστής, πως δεν υπάρχει κράτος «Κύπρος»!
Αυτό, σαν να ετοιμάζει και πάλι κάποιου είδους εισβολή στην Κύπρο…
Κι εμείς, ως χώρα, παραμένουμε πάλι παθητικοί και ηττοπαθείς.
Όπως συμβαίνει συνέχεια, από το 1974 και μετά.
Καμία ισχυρή ενέργεια έναντι της Τουρκίας και κανένας δυναμισμός.
Αυτό το γνωρίζουν τα «γεράκια» της Άγκυρας και γι αυτό διεκδικούν όλο και πιο πολλά από την Ελλάδα.
Εμείς, τους κάνουμε τις χάρες, αλλά η Τουρκία δεν σταματά να διεκδικεί.
Είναι, άραγε, αυτό ισότιμη σχέση;
Ή μήπως είναι σχέση υποτέλειας του πολιτικού μας συστήματος, του τόσο ενοχικού, απέναντι στην Τουρκία;
Τελικά, αν δεν φύγει οριστικά το προδοτικό αυτό πολιτικό σκηνικό, που «γεννά» Λιάπηδες και Άκηδες, «άσπρη μέρα» δεν βλέπουμε!
Αν φύγει, τότε ίσως και να αλλάξει η Ελλάδα στάση προς την Τουρκία.
Να πει επιτέλους και ένα «διεκδικούμε»!
Πηγή "Ελεύθερη Ώρα"
Σχόλιο ιστολογίου: Η έλλειψη εθνικής στρατηγικής πολιτικής, ειδικά στις ελληνοτουρκικά «σχέσεις» και η ταυτόχρονη δημιουργία και εφαρμογή προσωπικών πολιτικών από τους εκάστοτε πρωθυπουργούς και υπουργούς, αποτελούν δύο βασικούς πυλώνες της εφαρμοσθείσας καλοσχεδιασμένης και διαχρονικής τουρκικής πολιτικής απέναντι στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, η αχρήστευση (λόγω κομματοκρατίας) ικανών διπλωματών, που δεν χρησιμοποιούνται ούτε καν σαν σύμβουλοι και που αγνοούνται επιδεικτικά από τους εκάστοτε κυβερνώντες (πρόσφατο παράδειγμα η επιστολή του «Διπλωματικού Κύκλου» προς τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, η οποία έμεινε αναπάντητη, παρά της κρισιμότητας του περιεχομένου της), είναι ένα ακόμη δείγμα της καταστροφικής ιδιοτελούς – υποκειμενικής εφαρμοσθείσας ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Δυστυχώς, η Τουρκία εκμεταλλεύεται στον μέγιστο βαθμό την ανικανότητα (με ψήγματα επιτήδευσης) τω ν αρμοδίων πολιτικών και κρατικών υπαλλήλων, δημιουργεί εκ του μηδενός ζητήματα και περιμένει μία λάθος ενέργεια ή διατύπωση από το αδαές ελληνικό πολιτικό προσωπικό, που δεν κατανοεί την αναγκαιότητα δημιουργίας και χρήσης "έξυπνων εργαλείων", που μειώνονται συνεχώς λόγω της ανεπάρκειας των "υπευθύνων"...
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
http://kostasxan.blogspot.gr/2013/12/blog-post_6271.html
