Όλοι όσοι είχαν μια οποιαδήποτε σχέση με τα δύο κόμματα, είχαν μπολιαστεί με τη νοοτροπία τους. Αυτή που τους έλεγε "κλέψε, φάε, ζήτα". Και μόλις καταλάμβαναν μια δημόσια θέση, έκαναν πράξη τη νοοτροπία. Έκλεβαν, έτρωγαν και ζητούσαν προμήθεια για τα πάντα.
Ο Τσοχατζόπουλος, ο Χριστοφοράκος, ο Μαντέλης, είναι όλοι δημιούργημα
αυτής της "φιλοσοφίας ζωής". Και όλοι όσοι βρέθηκαν κάποια στιγμή δίπλα
σε αυτούς, έκαναν στο μέτρο της θέσης τους το ίδιο. Γιατί αν δεν έκαναν
το ίδιο, αν δεν είχαν την ίδια "φιλοσοφία ζωής", κάποιος θα είχε
αντιδράσει, κάποιος θα είχε πει κάτι και δεν θα προλάβαιναν οι επώνυμοι να αποκτήσουν τόσο
μεγάλες περιουσίες κλέβοντας. Δεν θα ψάχναμε τους Χριστοφοράκους. Ούτε
θα βρίσκαμε τον Τσοχατζόπουλο στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου.
Αν σκεφτεί κανείς ότι ο καθένας από αυτούς τους επώνυμους είχε δίπλα του
δεκάδες άλλους ανθρώπους, που τους "μπόλιασαν" και τους έμαθαν την
"τέχνη", το πλιάτσικο, αντιλαμβάνεται ότι το πρόβλημα είναι πολύ βαθύ.
Έχει εισχωρήσει παντού και έχει επηρεάσει τον τελευταίο δημόσιο
υπάλληλο, που διορίστηκε από τους Μητσοτάκηδες της πολιτικής ζωής, αλλά
και ανθρώπους που ήταν κοντά στους επώνυμους αλλά δεν είχαν σχέση με το
δημόσιο.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το δημοσιογράφο του ΔΟΛ και φίλο του Κρεμαστινού και
του Νικητιάδη, που τον φύτεψαν ως σύμβουλο στη Ροδίτικη εφημερίδα
ΠΡΟΟΔΟΣ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο καλά είχε μάθει ο σύμβουλος την "τέχνη"
του πλιάτσικου.
Είναι τόσο μεγάλο το πρόβλημα που, ακόμα και αν λειτουργούσε σωστά η
δικαιοσύνη στην Ελλάδα, θα χρειάζονταν δεκαετίες για να εκδικαστούν όλες
αυτές οι υποθέσεις και εκατοντάδες φυλακές να χτιστούν στη χώρα. Όσο τα
κόμματα "κανακεύουν" τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης των εργολάβων και
κλεφτών, για να εξαπατούν τον κόσμο, τίποτα δεν θα αλλάξει. Ο Κάντας
μπορεί να κατονόμασε ονόματα και διευθύνσεις, μεταξύ των οποίων και του
Παπαντωνίου. Τα ΜΜΕ όμως αναφέρονται σε αυτόν ως ένας άλλος ΥΠΕΘΑ, εκτός
του Τσοχατζόπουλου.
Και όσο ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και οι φίλοι τους υπάρχουν, αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Στην Τομπουγλελλάδα.
