Είναι ώρα για την τελική αναμέτρηση στην Ελλάδα ανάμεσα στους προνομιούχους του Δημοσίου και στους υπολοίπους, υποστηρίζουν οι “F.T.” στο σημερινό τους editorial. Ζητούν ουσιαστικά να γίνει “εσωτερική στάση πληρωμών” και καλούν τους Έλληνες να τα βάλουν με τους πολιτικούς, που ακόμα και σήμερα δεν τολμούν να αναμετρηθούν με τους προνομιούχους.
Μέχρι τώρα, η Αθήνα και οι εταίροι της στην ευρωζώνη έμοιαζαν με τους επιβάτες που τσακώνονται ενώ το πλοίο βυθίζεται. Μια συνεργασία την οποία δεν ήθελε κανένας συνεχίστηκε λόγω του φόβου ότι η Ελλάδα θα ξεμείνει από κεφάλαια, συμπαρασύροντας και την Ευρώπη. Παρουσιάστηκε, όμως – -υποστηρίζουν οι FT- μία ευκαιρία να αποσυνδέσουμε τα δεινά της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Πρέπει να την αρπάξουμε.
Εάν δεν εκταμιευτεί η επόμενη δόση από το δάνειο της ευρωζώνης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, τότε τα κεφάλαια της Αθήνας θα εξαντληθούν στις αρχές Οκτωβρίου. Μέχρι τον Δεκέμβριο, όμως, δεν υπάρχουν λήξεις ελληνικών κρατικών ομολόγων. Παράλληλα, οι εγχώριες τράπεζες αναμφίβολα θα μπορέσουν να μετακυλίσουν τις μικρές πληρωμές των βραχυπρόθεσμων εντόκων γραμματίων που λήγουν τους επόμενους μήνες. Κατά συνέπεια, το θύμα από τα άδεια ταμεία του ελληνικού κράτους δεν θα είναι η αγορά ομολόγων, αλλά ο δημόσιος τομέας της Ελλάδας και όσοι λαμβάνουν επιδόματα. Και γι’ αυτούς ο μόνος υπόλογος είναι η κυβέρνησή τους.
Η τρόικα μπορεί αξιόπιστα να απειλήσει με αναβολή της εκταμίευσης της επόμενης δόσης για τρεις μήνες. Και αυτό θα πρέπει να κάνει εάν η Αθήνα δεν ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Θα είναι πραγματικά τραγικό -ΣΣ Αγγλική Υποκρισία, εδώ γελάνε- εάν το ελληνικό δημόσιο σταματήσει να πληρώνει μισθούς και συντάξεις. Θα είναι, όμως, μία τραγωδία που έχει γραφτεί από τους ίδιους τους Έλληνες. Δεν είναι χρέος των υπολοίπων να την αποτρέψουν. Κι αυτό όχι μόνο γιατί δεν είναι επικίνδυνο για την Ευρώπη -η ένδεια της μεσαίας τάξης στην Ελλάδα δεν θα προκαλέσει χρηματοοικονομική αναταραχή- αλλά κυρίως επειδή έτσι θα αναγκάσουν τον πολιτικό κόσμο της Ελλάδας να αντιμετωπίσει την αλήθεια.
Η αλήθεια απέχει πολύ από το “είμαστε όλοι μαζί σε αυτό”. Οι Έλληνες είναι χωρισμένοι σε αυτούς που ευνοήθηκαν από τη δυσλειτουργία του κράτους -τα καλά προστατευμένα και καλά αμειβόμενα κλειστά επαγγέλματα, τους δημοσίους υπαλλήλους, κλάδους που ελέγχονται από καταχρηστικά συνδικάτα- και στην πλειονότητα εκείνων που δεν συμμετέχουν σε αυτό το σύστημα, οι οποίοι πρέπει να χρηματοδοτούν αυτά τα προνόμια και τώρα σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος της αργοπορημένης λιτότητας.
Τα δεινά της Ελλάδας δεν είναι εξωγενή, αλλά είναι σύμφυτα με το πολιτικό της σύστημα.
Η Αθήνα δεσμεύτηκε στους πιστωτές της ότι θα αντιμετωπίσει αυτές τις ομάδες συμφερόντων. Θα δημιουργούσε μεγάλα οικονομικά πλεονεκτήματα ξεκλειδώνοντας ορισμένες πηγές ανάπτυξης και με πιο αποδοτικές και λιγότερες δημόσιες δαπάνες. Η κυβέρνηση, όμως, δίστασε να αποδεσμεύσει την οικονομία από τον έλεγχο των λίγων προνομιούχων. Αντιθέτως, κατέγραψε ανεπαρκή δράση ως προς τη μείωση του δημοσίου ελλείμματος.
Η λαϊκή αγανάκτηση πρέπει να στραφεί στη σωστή κατεύθυνση. Σε εκείνους που εκμεταλλεύονται ένα χρεοκοπημένο σύστημα. Αυτή θα ήταν η πολιτικά έξυπνη κίνηση.
Η Ελλάδα μπορεί να σωθεί μόνο από έναν ηγέτη που αναγνωρίζει αυτήν τη μάχη και παίρνει τη θέση όσων δεν βρίσκονται εντός συστήματος. Εάν το ελληνικό κράτος δεν μπορέσει να πληρώσει τις υποχρεώσεις του, τότε η Ελλάδα ίσως να εξωθηθεί σε αυτήν την τελική αναμέτρηση. Όταν οι πολιτικοί δεν έχουν το κουράγιο, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τους παρακινήσουμε.
ΠΗΓΗ: FT.com
ΣΣ Σπρώχνουν τη χώρα στο χάος και την αναταραχή, όχι για να εκμαιεύσουν από τους διστακτικούς πολιτικούς-όπως λεν- τις ωφέλιμες μεταρρυθμίσεις, αλλά για να σιγουρέψουν το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.
Τι επιχείρημα, οποίο καλύτερο προσκλητήριο αυτοπειθαρχίας, από το να προκαλέσουν τη διακοπή της πληρωμής των μισθών και των συντάξεων, στο διάστημα Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου που δεν υπάρχουν σημαντικές λήψεις ομολόγων;
Κι όταν οι ΔΥ πάνε όλοι μαζί να κάνουν αναλήψεις για να βγάλουν το μήνα, στις Τράπεζες θα τους περιμένει μια έκπληξη
Μια ευτυχία…
Λέγε ρε, ξεπουλάς ή δε ξεπουλάς;
