Το τρελό σαφάρι του Χρηματιστηρίου της Αθήνας, απλώς επιβεβαιώνει τις υποψίες της πλειοψηφίας:
Πως οι άνθρωποι που την τελευταία εικοσαετία έδωσαν στην φούσκα υπόσταση, στην μπουρμπουλήθρα οικονομική οντότητα και στους φελλούς αξία, σήμερα σέρνουν τη χώρα στα βράχια, μόνο και μόνο για να ελαχιστοποιήσουν τις πιθανότητες ν’ απολέσουν κάποια από τα επενδεδυμένα υπερκέρδη τους. Και το κάνουν με... τις ευλογίες όλων των τελευταίων κυβερνήσεων, αξιοποιώντας την ανοχή και των υπολοίπων της αντιπολίτευσης, που ρόλο κι ευθύνη είχαν να ελέγχουν την ποιότητα και την ποσότητα της δημοκρατίας που όλοι μαζί μας επιφύλαξαν.
Πρόκειται για την ίδια δημοκρατία που επιτρέπει σε υπεύθυνους πολιτικούς άνδρες, άλλα να λένε το πρωί, άλλα το μεσημέρι κι άλλα το απόγευμα της ίδιας ημέρας, απροκάλυπτα κι ανερυθρίαστα σπρώχνοντας μαζί με δεκάδες φόρους κι ευφυολογήματα, μια ολόκληρη κοινωνία στο πουθενά.
Το χειρότερο που μας συμβαίνει δεν είναι πως τελούμε εν αναμονή της αδυναμίας πληρωμών, της δημόσιας ομολογίας πτώχευσης. Το χειρότερο όλων είναι πως τα μέτρα που σήμερα παίρνονται και καμία απολύτως σχέση δεν έχουν με εξυγίανση και ανάπτυξη, αλλά με άγρα βαλαντίων, θα μείνουν και αφού οι εμπνευστές τους έχουν οδηγηθεί ηθελημένα ή μη στο περιθώριο…
Οι άδειες των ταξί για παράδειγμα, είτε ο κ.Παπανδρέου συνεχίζει να κατέχει το σημερινό του αξίωμα είτε όχι, θα συνεχίσουν να κοστολογούνται από 15 έως και 40 χιλιάδες ευρώ. Και δεν ξέρω –συγχωρείστε με- κανέναν άνεργο, μακροχρόνια ή μη, που να διαθέτει το συγκεκριμένο ευτελές κατά την κυβέρνηση ποσό, προκειμένου να μπορεί να βγάλει μεροκάματο… Θα μου πείτε, βέβαια, ότι δεν συμβαίνει το ίδιο με όσους σκοπεύουν να στήσουν εταιρίες! Θα συμφωνήσω…
Δεν ξέρω κανένα κράτος να ήλεγξε οποιονδήποτε επιχειρηματία που αρνείται να πληρώσει τις αποδοχές στους εργαζομένους του, να κλείνει ή ν’ απειλείται η προσωπική του περιουσία. Δεν είδα ποτέ μέχρι σήμερα υπουργό, βουλευτή ή πολιτευτή, που να είδε με τον ίδιο, ή έστω παρόμοιο τρόπο με την πλειοψηφία, την λύση ενός ζητήματος. Δεν κατάφερα ακόμη να πείσω και να πεισθώ, γιατί ένα ταμείο ασφάλισης δεν πληρώνει το κόστος βασικών εξετάσεων, προτιμώντας προφανώς να διακινδυνεύσει την υγεία μερικών ασφαλισμένων του και τα χρήματα χιλιάδων που θα κληθούν στη συνέχεια να πληρώσουν…
Δεν καταλαβαίνω πως είναι δυνατόν να μην υπάρχουν βιβλία για τα σχολεία, θρανία και δάσκαλοι, την ίδια ώρα που οι αυτοαποκαλούμενοι συνεχιστές του έργου που εμπνεύστηκε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, μπορούν να κοστολογούν την ανέγερση ενός τεμένους έναντι 15 εκατομμυρίων ευρώ. Διερωτώμαι: Στο σκυρόδεμα, αντί γι’ αμμοχάλικο, θα εμφυτεύσουν ρινίσματα χρυσού;
Πολλά είναι αυτά που δεν καταλαβαίνω κι ας μπορώ να εξηγήσω πια. Πολλά εκείνα που μπορώ να δω, επαρκώς υποψιασμένος και αποφασισμένος να κλείσω τ’ αυτιά σε άλλοθι και τις φραστικές ακροβασίες όλων εκείνων των αυτόκλητων σωτήρων που μετέτρεψαν την κυβέρνηση και την χώρα σε ιλαροτραγωδία…
