Οι
ηγέτες της ευρωζώνης ξεπέρασαν κάθε όριο στη συμπεριφορά τους απέναντι
στην πατρίδα μας. Με πρωτοστάτες την καγκελάριο και τον υπουργό
Οικονομικών της Γερμανίας, μέσα σε 10 μέρες ταπείνωσαν τρεις φορές την
Ελλάδα, ένα κράτος στο οποίο η χώρα τους οφείλει τεράστια ποσά για
αποζημιώσεις για όσα διέπραξαν τα στρατεύματά της στη διάρκεια της
Κατοχής.
Πρόκειται για μια απαράδεκτη συμπεριφορά απέναντι σε μια χώρα που τόσα έχει προσφέρει στην Ευρώπη και τον κόσμο.
Λαβή
για την πρώτη ταπείνωση της χώρας έδωσε, δυστυχώς, ο ίδιος ο
παραιτηθείς πρωθυπουργός με την απόφασή του να θέσει σε δημοψήφισμα τη
συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου με την ευρωζώνη για ένα μικρό «κούρεμα» (που
κάθε άλλο παρά επιλύει το πρόβλημα) του δημόσιου χρέους της χώρας,
συμφωνία την οποία ο ίδιος είχε αποδεχτεί. Εξαιτίας αυτής της
-ασύλληπτης ανευθυνότητας- «πρωτοβουλίας» του, ως κακός μαθητής, κλήθηκε
την 1η.11.11 σε απολογία στις Κάνες από το «δίδυμο» Μέρκελ-Σαρκοζί, και
του δηλώθηκε ορθά-κοφτά ότι στην περίπτωση που θα επέμενε στη διεξαγωγή
δημοψηφίσματος, αυτό να διεξαχθεί στις 4.12.11 και το ερώτημα σ' αυτό
να μην είναι το «ναι ή όχι στη συμφωνία», αλλά το «ναι ή όχι στην
παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη». Σκύβοντας το κεφάλι αποδέχτηκε την
αλλαγή αυτή. Επιστρέφοντας όμως στην Αθήνα αντιμετώπισε μια γενική
κατακραυγή για ένα δημοψήφισμα με το ερώτημα αυτό και αναγκάστηκε να το
αποσύρει.
Ηδεύτερη
και μεγαλύτερη ταπείνωση ήρθε στις 6.11.11. Λίγες ώρες πριν οι αρχηγοί
των δύο κομμάτων προσέλθουν στο προεδρικό μέγαρο για να συζητήσουν το
θέμα του σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας, ο επίτροπος της Ε.Ε. Ολι
Ρεν με ανακοίνωσή του, εκτελώντας τις εντολές των ηγετών της ευρωζώνης,
απαίτησε το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας των δύο κομμάτων,
προσδιορίζοντας το έργο το οποίο θα πρέπει να φέρει εις πέρας, δηλαδή
την πλήρη και ανεπιφύλακτη έγκριση τόσο της συμφωνίας της 26ης.10.11 όσο
και όλων των μέτρων που χρειάζονται για την υλοποίησή της. Αυτή όμως η
απαίτηση είχε ήδη διατυπωθεί επανειλημμένως, πολλές μέρες πριν, από το
γερμανικό δίδυμο Μέρκελ-Σόιμπλε. Οι αρχηγοί των δύο κομμάτων εξουσίας,
σκύβοντας το κεφάλι, συμμορφώθηκαν προς την απαίτηση αυτή.
Σε ό,τι αφορά τη διαδικασία για το σχηματισμό αυτής της κυβέρνησης συνεργασίας, σημειώθηκε κατάφωρη παραβίαση του Συντάγματος.
Για
πρώτη φορά ένας πρωθυπουργός πήγε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας όχι για
να παραιτηθεί, ώστε να αρχίσει η διαδικασία που προβλέπει το Σύνταγμα
για το σχηματισμό νέας κυβέρνησης, αλλά για να δηλώσει ότι θα παραιτηθεί
υπό όρους (δηλαδή αν θα σχηματιστεί η κυβέρνηση συνεργασίας που
απαιτούσαν οι ηγέτες της ευρωζώνης). Δυστυχώς ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας
αποδέχτηκε την απαίτηση αυτή των εταίρων μας, και αντί για τη σύγκληση
σύσκεψης υπό την προεδρία του των αρχηγών των κομμάτων που
εκπροσωπούνται στη Βουλή, κάλεσε μόνο τους αρχηγούς των δύο κομμάτων
εξουσίας και, αφού αυτοί συμφώνησαν, προχώρησε στη σύγκληση της σύσκεψης
όλων των αρχηγών. Μια σύσκεψη που, μετά τα όσα είχαν συμφωνηθεί, δεν
είχε κανένα νόημα. Η σύσκεψη ματαιώθηκε δύο φορές και όταν έγινε,
συμμετείχαν σ' αυτή μόνο τρία από τα πέντε κόμματα που εκπροσωπούνται
στη Βουλή.
Και
ενώ δεν είχε ακόμα σχηματιστεί η κυβέρνηση συνεργασίας, ήρθε η τρίτη
ταπείνωση της χώρας, με την απαίτηση του προέδρου της ευρωζώνης Γιουνκέρ
και του επίτροπου Ολι Ρεν να αναληφθεί γραπτώς η υποχρέωση εφαρμογής
όλων όσα προβλέπονται από τη συμφωνία της 26ης.10.11 τόσο από τους
αρχηγούς των δύο κομμάτων εξουσίας όσο και από τον πρωθυπουργό και τον
υπουργό Οικονομικών της νέας κυβέρνησης και το διοικητή της Τραπέζης της
Ελλάδος.
Ω
ς δικαιολογία για τη νέα αυτή απαίτησή τους ήταν ότι η ευρωζώνη δεν
εμπιστεύεται τη χώρα μας μετά την απόφαση του τέως πρωθυπουργού να
προκηρύξει δημοψήφισμα για μια συμφωνία την οποία είχε δεσμευτεί να
εφαρμόσει. Με την απαίτησή τους όμως αυτή ουσιαστικά επέβαλαν και στη
Βουλή των Ελλήνων να μετατραπεί σε όργανο επικύρωσης των απαιτήσεών
τους.
Είναι
τραγικό στην τρίτη αυτή ταπείνωση της χώρας μας να σιωπά ο παραιτηθείςπρωθυπουργός και να την αποδέχεται ο μεταβατικός πρωθυπουργός,
καταρρακώνοντας το κύρος του. Οι επόμενες μέρες θα δείξουν αν ο αρχηγός
της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα επιμείνει στην άρνησή του να υπογράψει
αυτή την ταπεινωτική για τη χώρα επιστολή ή αν θα υπαναχωρήσει και σ'
αυτήν, όπως συνέβη με πολλές πρόσφατες δηλώσεις του.
Συνολικά
οι τρεις αυτές διαδοχικές ταπεινώσεις της χώρας μας αποδεικνύουν από τη
μια μεριά τον επικυρίαρχο ρόλο της Γερμανίας -με συνεργό, δυστυχώς, τη
Γαλλία- στην ευρωζώνη και την παντελή έλλειψη ισοτιμίας των μελών της,
και από την άλλη την πλήρη υποταγή των δύο κομμάτων εξουσίας στις
αποφάσεις και τους εκβιασμούς των επικυρίαρχων, που μετέτρεψαν την
πατρίδα μας σε προτεκτοράτο τους.
*Πρώην: αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ
