ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ
Ένα από τα πρώτα πράγματα, που σκέφτηκε η κυβέρνηση για είσπραξη χρημάτων, ήταν η αύξηση των αντικειμενικών αξιών. Σωστό· για να δούμε όμως πως το χειρίστηκε; Μετά από πολλές παλινωδίες και διαρροές ανακοίνωσε, ότι οι αυξήσεις θα ισχύσουν από 1/1/2011. Σωστό κι αυτό, για να εξαναγκάσει όσους είχαν σκοπό αγοράς, να την πραγματοποιήσουν (και να εισπράξει το κράτος). Κάποια στιγμή, γύρω στον Αύγουστο του 2010 διαπίστωσαν, ότι οι αντικειμενικές είναι ήδη ψηλές και θα υπήρχε δυσκολία στις αγοροπωλησίες και κάνουν την πρώτη πατατιά (στο συγκεκριμένο θέμα πρώτη, όχι γενικώς): ανακοινώνουν (από τον Αύγουστο) την μετάθεση της ημερομηνίας για ένα εξάμηνο ! Αποτέλεσμα; Αναβλήθηκαν οι περισσότερες αγοροπωλησίες λόγω του κλίματος αβεβαιότητας και της αναβολής, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση τέσσερις μήνες πρίν την λήξη της προθεσμίας, μόνο και μόνο για να κάνει εντυπώσεις στα ΜΜΕ (ότι δήθεν κατανοεί τις δυσκολίες της αγοράς). Ένα μήνα πριν την εκπνοή της νέας προθεσμίας ξαναανακοινώνει πρόωρα την νέα αναβολή !!! Το έχει βάλει αμέτι μωχαμέτι να μην γίνει καμία αγοροπωλησία ακινήτου επί των ημερών του ο υπουργός των οικονομικών; Γιατί μόνο έτσι μπορώ να καταλάβω αυτή την τακτική. Εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες είμαστε πνιγμένοι και προσπαθούμε να πουλήσουμε τα σπίτια μας και ούτε αυτό δεν μας αφήνουν να κάνουμε. Γιατί; Μήπως ο στόχος είναι να πέσουν κι άλλο οι αξίες των σπιτιών μας (και να χρεωθούμε περισσότερο) ώστε και να τα ξεπουλήσουμε και να παραμείνουμε χρεωμένοι; Όπως ακριβώς και με το χρέος της χώρας δηλαδή· και ξεπούλημα και θα παραμείνουμε χρεωμένοι. Επειδή σε όλα τα μέτρα υπάρχει η κουτοπόνηρη διάσταση (σε βάρος των ασθενέστερων οικονομικά), μένει να δώσει κανείς την ερμηνεία, αν πρόκειται για άχρηστους, ή υποχείρια συμφερόντων. Θα πει κανείς «μην λες βαριές κουβέντες, τα λάθη ανθρώπινα είναι, ήθελαν κι αυτοί να κάνουν μία καλή εντύπωση και δεν το σκέφτηκαν»… Πώς να το σκεφτούν, όταν ξημεροβραδυάζονται στα κανάλια και τις «εκδηλώσεις»; Πότε κάθονται να σκεφτούν τα προβλήματα του κράτους;
Το τραγικό όμως δεν είναι η εκπνέουσα κυβέρνηση· εξίσου τραγωδία είμαστε και όλοι οι υπόλοιποι, αρχής γενομένης των μπροστάρηδων του αντιΠΑΣΟΚικού αγώνα. Κανείς δεν θέλει πραγματική συζήτηση περί του πρακτέου, παρά μόνο με όσους συμφωνούν απόλυτα μαζί του. Ολοι περιχαρακώνονται στις δικές τους θέσεις και ετοιμάζονται για το κλωτσομπουνίδι που θα αρχίσει. Συναγωνίζονται για το ποιος θα πεί την πιο εύκολη, την πιο εύπεμπτη λύση· ει δυνατόν μονολεκτική. Μη βάζουμε τον λαό σε πολλές σκέψεις. Σου λέει (εντελώς αθώα) ο άλλος «κυβέρνηση τεχνοκρατών». Δηλαδή μέχρι τώρα τι κυβερνήσεις είχαμε; Τσοπάνων και ψαράδων; Ο «κύριος καθηγητής» δεν λέγαμε για όλους, όσους σήμερα λέμε πολιτικάντηδες; Ποιος από αυτούς δεν είναι «τεχνοκράτης»;
Πείθομαι απολύτως για την ανιδιοτέλεια του καθηγητή Κ. Μπέη (παρότι δεν τον γνωρίζω) και δέχομαι αυτά που ο ίδιος είπε « ρώτησα το 1989 τον Ανδρέα Παπανδρέου, δεν είναι υπερβολικό το χρέος, που έχουμε; Και μου είπε: όχι· μια χαρά είναι τα πράγματα. Τότε εγώ του απάντησα: πείθομαι σε αυτά που μου λέτε κύριε πρόεδρε» (γιατί και ο Ανδρέας ήταν καθηγητής). Τότε δεν ήταν οικονομολόγος ο κ. Μπέης; Γιατί δεν επέμενε στην θέση του και «πείσθηκε» τόσο εύκολα; Τώρα τα έμαθε καλύτερα τα οικονομικά και βγάζει γλώσσα στον (πεθαμένο πιά) δάσκαλο του; Μάλλον άργησε ο κύριος καθηγητής.
Επίσης άργησαν και οι «τεχνοκράτες» των προπυλαίων. Τόσα χρόνια γιατί έκαναν την πάπια και αλληλοβραβεύονταν για την προσφορά τους στην επιστήμη με τους πρώην τεχνοκράτες (νυν πολιτικάντηδες); Δεν τους είδα τόσα χρόνια να επαναστατούν για το σύστημα που μας πήγαινε στον γκρεμό. Καλά ο λαός· εκείνοι δεν το ήξεραν; Η μήπως θα μας παραπέμψουν σε άρθρα που έγραφαν; Ας γράψουν και τώρα άρθρα λοιπόν, γιατί θα τους λερωθεί το πουκαμισάκι. Γιατί πριν πέντε και δέκα χρόνια δεν έβγαιναν όλοι μαζί στο δρόμο, όπως κάνουν τώρα, να πουν «λαέ οι πρώην συνάδελφοι μας και νυν πολιτικάντηδες σε κοροϊδεύουν, στο λέμε εμείς, οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι». Δεν ταίριαζε στην εικόνα τους; Και τώρα ταιριάζει, να έρχονται μέρες μετά τους αγανακτισμένους πολίτες (αυτοί, που έπρεπε να είχαν προηγηθεί χρόνια) και να παριστάνουν τους μπροστάρηδες, που είναι έτοιμοι να «αναλάβουν τις ευθύνες» τους;
Είναι κακό να ορέγονται την εξουσία; Όχι, αλλά γιατί δεν μας λένε τουλάχιστον τι θα κάνουν; Γιατί δεν θέτουν τα σχέδια τους στην κρίση μας; Τι έχουν να μας πουν; Ότι εμείς δεν ξέρουμε από οικονομικά και τι να μας εξηγούνε τώρα; Τα ίδια έλεγαν και οι προηγούμενοι και οι προπροηγούμενοι. «Αφήστε σε εμάς τους γνώστες την τύχη σας». Αναμφίβολα υπάρχουν και εκείνοι που εξαιρούνται, αλλά οι ακαδημαϊκές συντεχνίες είναι οι χειρότερες και αυτό ο λαός το ξέρει. Όταν έχει, την γνώμη που έχει, για τους γιατρούς (που όσο κι αν είναι έμποροι, κάτι του προσφέρουν) θα πεισθεί ότι οι οικονομολόγοι είναι καλύτεροι; Κι αν πεισθεί προσωρινά, τι έγινε; Θα κάνουν μαγικά οικονομικίστικα κόλπα και η γραφειοκρατική μηχανή θα αρχίσει να παράγει χρήσιμα αγαθά; Μήπως οι ίδιοι δεν έχουν συμβάλει καθοριστικά στην διαμόρφωση αυτής της ακαταλόγιστης νομοθεσίας, μετέχοντας στις νομοπαρασκευαστικές επιτροπές των σοφών;
Λένε στον λαό μόνο τις βολικές αλήθειες: «οι πολιτικοί τα φάγανε» «φέρτε πίσω τα κλεμμένα» κ.λ.π.. Εκτός από αυτήν την αλήθεια όμως, υπάρχει και η άβολη, την οποία προσπερνάνε. Πριν το ξέσπασμα της κρίσης τα έσοδα του κράτους ( όλοι οι ποικιλώνυμοι φόροι και τα δάνεια) ξοδεύονταν ως εξής: 20% τοκοχρεολύσια, 70% μισθοί και συντάξεις (το συντριπτικό μερίδιο των οποίων συντάξεων έπαιρναν εκείνοι, που είχαν υπηρετήσει το γραφειοκρατικό σύστημα, μέσα ή έξω από το δημόσιο) και 10% όλα τα άλλα (έργα και παροχές προς τον λαό) στα οποία συμπεριλαμβάνονταν και όλες οι μίζες και όλα τα κλεψιμαίικα. Ποιος φταίει, που το 70% των εξόδων, δεν απέδιδε τελικά τα λεφτά του; Ο όγκος της γραφειοκρατικής εργασίας, που προκύπτει από αυτήν την σχιζοφρενική νομοθεσία. Τι προτείνουν τώρα για αυτήν την νομοθεσία (την οποία συνδημιούργησαν οι κύριοι καθηγητές); Προς το παρόν τίποτα· «ας πάρουμε εμείς οι τεχνοκράτες την εξουσία (για άλλη μια φορά) και μετά βλέπουμε».
Λένε, ότι (αν τους δώσουμε την εξουσία) θα καταγγείλουν το μνημόνιο ως παράνομο!!! Εχω κάτι πιο αποτελεσματικό, να τους προτείνω: να το ξορκίσουν στον απήγανο. Δεν ντρέπονται, να συνεχίζουν να παραμυθιάζουν τον κόσμο; Το μνημόνιο είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της πολυετούς κοροϊδίας, στην οποία μετείχαμε σχεδόν όλοι, αλλά εκείνοι πρωταγωνιστούσαν. Και είναι αναπόφευκτο για τον απλούστατο λόγο, ότι ούτε τώρα αλλάζουμε τις δομές της οικονομίας μας. Δεν μπορούμε να απεγκλωβιστούμε από αυτό; Μπορούμε, αλλά με έναν πραγματικά άλλο δρόμο· όμορφο μεν, αλλά πολύ δύσκολο για τον τρόπο ζωής που συνηθίσαμε. Ας πούνε αυτήν την αλήθεια στον λαό και να αφήσουν τις ανοησίες περί Ουγγαρίας, Ιρλανδίας κ.λ.π. λες και το πράγμα έχει τελειώσει και εκείνοι την γλίτωσαν οριστικά. (με αυτή την λογική και εμείς πριν δύο χρόνια είμασταν «οχυρωμένοι») Φυσικά και υπάρχει άλλος δρόμος, αξιοπρεπής· να πουν όμως ποιος είναι, γιατί ο κοσμάκης άλλα νομίζει.
Γιατί δεν λένε στον λαό τι σημαίνει «δεν πληρώνω τα χρέη και κόβω μόνος μου, ότι θεωρώ υπερβολικό». Δεν λέω, ότι θα έλθει και η συντέλεια του κόσμου, αλλά ο λαός (με αυτά που ακούει) νομίζει, ότι θα είναι πιο άνετα από σήμερα και θα κάνει την ίδια «εργασία» που κάνει σήμερα (και φυσικά πάλι θα αγανακτήσει). Σε αυτή την περίπτωση (που αρχίσουμε μόνοι μας να κουρεύουμε τα χρέη) εγώ λέω, να μην πληρώσουμε τίποτα· έτσι κι αλλιώς θα κληθούμε να ζήσουμε με τις δυνάμεις μας (και δεν θα μας περισσεύει ούτε δραχμή, να τους πετάξουμε στην μούρη). Είναι κακό αυτό; Όχι, αλλά να μην παραμυθιάζουν τον κόσμο, ότι (ως υπερήφανοι Ελληνες πλέον) θα συνεχίσουμε να παίζουμε τις γραφειοκρατικές κουμπάρες. Και μια και (επιτέλους) γίναμε όλοι οικολόγοι, πρέπει να ξέρουμε, ότι αξιοπρέπεια συν οικολογία σημαίνει « το ξινιάρι που βογγάει». Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού.
Υ.Γ. Δεν το έριξε ολόκληρη η πνευματική μας ηγεσία στην εξέγερση· υπάρχουν και οι «μετριοπαθείς» που «τολμούν» και ζητούν από την κυβέρνηση να γίνει πιο «τολμηρή» στο ξεπούλημα, για να την βγάλει το σύστημα λίγους μήνες παραπάνω. Μετά από ένα γενικόλογο παραινετικό κείμενο προς την πολιτική ηγεσία (που, παρά τα σωστά του, ουσιαστικά δεν προσθέτει τίποτα) μας είπαν από τηλεοράσεως (Α. Δοξιάδης κ.α.) να αφήσουμε τους πολιτικούς να κάνουν με ηρεμία την δουλειά τους, γιατί αυτοί «ξέρουν»… Με όλο τον σεβασμό, αυτό δεν το λένε μετριοπάθεια· αλλιώς το λένε.
Εν τέλει σε αυτό, που συμφωνούν και οι έξαλλοι και οι «μετριοπαθείς» είναι ότι ο λαός δεν σκαμπάζει από οικονομία και πολιτική και πρέπει απλά να ακούει τους «ειδικούς» και να αποφασίζει (είτε με εκλογές, είτε με επανάσταση) ποιοι θα αναλάβουν τα ηνία. Εστω λοιπόν, να τους ακούσουμε, όχι όμως σε ατέλειωτους μονολόγους μεταξύ συμφωνούντων, ούτε σε ανόητες κοκορομαχίες. Ας κάνουν λοιπόν την εκκλησία των ειδικών (μια και δεν μπορούν να ανεχτούν την λαϊκάντζα της εκκλησίας του δήμου) και ας είμαστε άλαλοι ακροατές. Σε έναν πραγματικό διάλογο ουσίας όμως, όχι σε συνθηματολογίες και γενικότητες. Το να μας ζητάνε, να είμαστε ακροατές και χειροκροτητές στις ακαδημαϊκές σοφιστείες τους είναι θράσος. Αν έχουν τίποτε άλλο να πουν, εκτός από εύκολες ρητορείες, περιμένω να το επικροτήσω.
Παναγιώτης Θ. Ρέππας
