Έπεσε
λοιπόν η «χούντα» του ΓΑΠ, και κάπως έτσι ισοπεδώσαμε άλλη μία λέξη
μαζί με τη μνήμη όσων βασανίστηκαν και σκοτώθηκαν πριν 40 χρόνια στη
διάρκεια της πραγματικής χούντας. Με παρόμοιο τρόπο, οι «μισθοί πείνας»
της προηγούμενης δεκαετίας, δεν μπορούν να βρουν αντίκρισμα στη σημερινή
πραγματικότητα όπου κάποιοι μισθοί έχουν όντως μειωθεί σε επίπεδο
πείνας. Ίσως η μοναδική ανάμνηση που απέμεινε στους συνδικαλιστές που
ωρύονταν πριν δέκα χρόνια για το εισόδημά τους, να είναι το τετραψήφιο
νούμερο του μισθού τους που, σε ορισμένες περιπτώσεις, ενδεχομένως
σήμερα να έχει γίνει τριψήφιο. Και τώρα, πώς θα ονομάσουν αυτό το
νούμερο αφού η «πείνα» εξαντλήθηκε την περίοδο των παχιών αγελάδων;
Κάπως
έτσι ισοπεδώθηκαν και λέξεις όπως «απατεώνας», «κλέφτης», «καθίκι»,
«δωσίλογος», «προδότης» και «μαλάκας». Ειδικά στο τελευταίο, και μετά
από ζύμωση αρκετών δεκαετιών, φαίνεται πως βρήκαμε τον κοινό παρονομαστή
για κάθε κάτοικο αυτής της χώρας. Με την υπέροχη αβρότητα και ευγένεια
που μας χαρακτηρίζουν, καταφέραμε να βάλουμε όλες τις λέξεις σε ένα
καζάνι και τώρα να προσπαθούμε να συνεννοηθούμε. Όλοι απατεώνες,
κλέφτες, καθίκια, δωσίλογοι, προδότες και μαλάκες. Η ρητορική του κ.
Πάγκαλου περί μαζικής ευθύνης έφυγε από το επίπεδο πολιτικού διαλόγου,
και διαχύθηκε σε ολόκληρη την κοινωνία.
Πλέον
ο δημόσιος διάλογος έχει άμεσες διεξόδους απλότητας. Μπορείς να
ισοπεδώνεις με χαρακτηρισμούς που η ευρύτερη κοινωνία έχει αποδεχτεί ως
κανόνα. Αν είσαι αριστερός, όλοι οι αντίπαλοι είναι νεοφιλελεύθεροι. Αν
είσαι δεξιός, όλοι οι αντίπαλοι είναι συριζαίοι. Αν είσαι στο κέντρο,
μάλλον για βολεμένο σε κόβω αφού δεν εκφράζεις κανέναν από τους δύο. Αν
είσαι Ευρωπαϊστής, είσαι εθνοπροδότης, και αν τρομάζεις στη σκέψη
επιστροφής στη δραχμή, τότε σου έχουν κάνει πλύση εγκεφάλου τα ΜΜΕ και
οι «καθεστωτικοί».
Λέξεις
και έννοιες διασκορπισμένες μέσα σε μία σαλάτα πάθους. Αυτό έμεινε
πλέον στον δημόσιο διάλογο. Θέλουμε να χαρακτηρίσουμε κάτι, και του
βάζουμε το κάτιτίς παραπάνω. Ποντάρουμε έτσι στο να ακουστούμε λίγο
περισσότερο, αλλά και να μιλήσουμε στην «ψυχή» του άλλου. Όμως αγαπητέ,
με το πάθος ξεδίνεις λίγο εσύ, αναστατώνεις και για λίγο τον άλλο, αλλά
λύσεις και διάλογο δεν δημιουργείς. Και πες ότι εσύ βιώνεις μία
συναισθηματικά έντονη περίοδο και θέλεις να ξεδώσεις εδώ και τώρα. Τα
παιδιά σου τί φταίνε που κάποια στιγμή θα αναζητούν στο διαδίκτυο τί
σήμαινε κάποτε «διάλογος» και τί «κυριολεκτική σημασία των λέξεων»; Ή
μήπως οραματίζεσαι ένα μέλλον όπου θα επικρατεί όποιος φωνάζει
περισσότερο και χρησιμοποιεί τις πιο βαρύγδουπες και φαρμακερές λέξεις;
Και
μην με παρεξηγείς. Είναι καλό να χρησιμοποιείς τις λέξεις με πάθος.
Αλλά να διαστρεβλώνεις λέξεις και έννοιες για χάρη του πάθους, είναι
κυρίως ανέντιμο προς τις πραγματικές έννοιες που θα ήθελες να εκφράσεις,
γιατί πολύ απλά τις ισοπεδώνεις. Και όταν έρθει η ώρα που πρέπει
πραγματικά να τις χρησιμοποιήσεις, δεν θα έχουν πια αξία.
http://ellinaki.blogspot.com/2011/12/blog-post.html
