Λίγα λόγια για το σύνδρομο της Στοκχόλμης[1].
Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Nils Bejerot, Σουηδό ψυχίατρο για να περιγράψει τη δημιουργία ενός δεσμού μεταξύ απαγωγέα και θύματος. Το γεγονός που οδήγησε σε αυτή παρατήρηση, ήταν η ληστεία στην Sveriges Kreditbank, 23 Αυγούστου του 1973 (Στοκχόλμη) όπου απαγωγείς κράτησαν τα θύματά τους σε ομηρία για έξι μερόνυχτα. Στο τέλος της ομηρίας, παράδοξα, αρκετά από τα θύματα αντιστάθηκαν στην προσπάθεια των αρχών, να τους σώσουν και έπειτα -μετά τη σύλληψη των δραστών- αρνήθηκαν να καταθέσουν εναντίων των απαγωγέων τους ή προσφέρθηκαν να ενισχύσουν οικονομικά τον δικαστικό αγώνα τους. Μία από αυτές δε[2], ερωτεύτηκε αυτόν που της στέρησε για μέρες την ελευθερία!
Βάσει της ψυχαναλυτικής θεώρησης, ένα το άτομο υπό συνθήκες πίεσης, αναζητά τρόπους να επαναφέρει την απωλεσθείσα ψυχική ισορροπία του. Ένας από τους μηχανισμούς, που ενδέχεται να παίζει ένα ρόλο είναι η ταύτιση με τον επιτιθέμενο[σημ.: Θυμίζει λίγο την ρήση του Πάγγαλου ότι “μαζί τα φάγαμε”]. Δηλαδή, για να αποφύγει το άγχος που δημιουργεί η επίθεση, το άτομο ταυτίζεται με την πηγή της επίθεσης, ώστε να διαμορφώσει θετικά συναισθήματα για τον επιτιθέμενο.Ενδιαφέρον είναι δε, ότι το 27% περίπου των αιχμάλωτων [2] σύμφωνα με το FBI το αναπτύσσει [Σημ.: Ίσως αξίζει κάποιος να προβληματιστεί με το ποσοστό.].
Τα αμπέλια και η κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα.
Η απαγόρευση φύτευσης αμπελώνων μέχρι τις 31/12/2015 [καν.(ΕΚ) 479/2008 ] [4],[5] ίσως είναι ότι χαρακτηριστικό για την σημερινή Ελλάδα. Συνοπτικά, οι κάτοχοι εκτάσεων που έχουν φυτευτεί χωρίς δικαίωμα φύτευσης [Σημ.: ο έλεγχος από της Βρυξέλλες σε όλο της το μεγαλείο!] πριν την 31/08/1998 υποχρεούνται να εκριζώσουν τα αμπέλια τους με ιδία δαπάνη. Στην περίπτωση που δεν προβούν στην εκρίζωση επιβάλλεται χρηματική ποινή 1200€/στρέμμα. Το πρόστιμο -που ισχύει για ένα έτος από την κοινοποίηση- διπλασιάζεται, εφόσον η παράνομη φυτεμένη έκταση συνεχίζεται να υφίσταται. Με λίγα λόγια…. ο αγρότης είναι υποχρεωμένος να παράγει αυτά που επιβάλουν -ακόμα και αν μπορεί να παράγει παραπάνω- στο όνομα της Ε.Ε. Και αν αυτό δεν ονομάζεται φεουδαρχία, τότε τι θα μπορούσε να είναι!
Όμως ακόμα υπάρχει ελπίδα.
Σε αντίθεση με τα δημοσιεύματα σαν αυτά του CNN[6], η ημέρα της κρίσης των ψυχών δεν έφτασε ακόμα. Όσο και να προσπαθούν να περάσουν τον θλιβερό μονόδρομο τους ακόμα και σε χώρες όπως ο Καναδάς ένας άλλος άνεμος φυσά. Και ο ποιητής [7] λέει….
“Του ανέμου δεσμώτης το σύννεφο ας ταξιδεύει
Το ταξίδι δεν είναι Ελευθερία
Η Ελευθερία είναι ο άνεμος
Ο έρωτας στα μάτια της
και η θάλασσα
Πάθος η φουρτουνιασμένη θάλασσα
Αγάπη, η απαλή βροχή
Γι’ αυτό κάθε απόγευμα βρέχει
στα μάτια της
Όμως κουράστηκε η βροχή
και οι χείμαρροι φούσκωσαν[...]”
