Γράφει ο 29-26Ελπίζω ο Γιωργάκης να είναι υπερήφανος για την χώρα που άφησε. Το 2009 παρέλαβε μια ευρωπαϊκή χώρα με πρόβλημα ελλείμματος. Το 2012 παρέδωσε οικόπεδο....
.Ένα οικόπεδο, μάλιστα, βόμβα για την παγκόσμια οικονομία που κανείς δεν θέλει και όλοι το διώχνουν μακριά. Ακόμη και το Κοσσυφοπέδιο κάποιοι το θέλουν, εμάς κανείς. Γιώργο Παπανδρέου σου ευχόμαστε ολόψυχα, δέκα εκατομμύρια Έλληνες, να πάθεις αυτό ακριβώς που έκανες στη χώρα, τίποτε παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Οι απόψεις για το άτομο σου διίστανται: Άλλοι λένε ότι είσαι απλά ανόητος, άλλοι ότι είσαι ψυχώ, διαλέγεις και παίρνεις, εμένα δεν μου πέφτει λόγος.
Λόγος μου πέφτει για αυτούς που σε προώθησαν. Λόγος μου πέφτει για τα media που σε στήριξαν σαν τον ηγέτη του αιώνα και εγκλώβισαν τον Έλληνα σε ένα δίλημμα που δεν υπήρχε: Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα. Διαλέξαμε Σοσιαλισμό και πήραμε Βαρβαρότητα. Την πήραμε και την κατάπιαμε ολόκληρη, αμάσητη χωρίς σάλιο ή λιπαντικό. Τα κανάλια έκαναν καλά την δουλειά τους, έφεραν στην εξουσία το άτομο χωρίς παρελθόν, για να μας κυβερνήσει με μοναδικό όπλο το όνομα και πολλές υπόγειες συμφωνίες. Αλλά οι φανέλες δεν παίζουν μπάλα, ή έτσι λένε, η χώρα γκρεμίστηκε, οι συμφωνίες ακυρώθηκαν.
Μου πέφτει λόγος για τον Σημίτη, τον άνθρωπο που παρέδωσε το ΠΑΣΟΚ στον Γιώργο. Το γιατί, με ποια συμφωνία και ποια λογική, δεν απαντήθηκε ποτέ. Του χρωστούσε κάτι; Δεν ήξερε τι είχε μέσ’ στο κεφάλι του; Του είχε εμπιστοσύνη; Αν ναι τότε θα αρχίσω να αναρωτιέμαι για το εχέφρον του Σημίτη. Το υπόλοιπο ΠΑΣΟΚ τι έκανε; Το κατάπιαν και αυτοί αμάσητο; Στελέχη δεν υπήρχαν και αρχηγικά μάλιστα; Όλοι για το ''καλό'' του κόμματος; Κανείς δεν έφερε αντίρρηση στην ''μεγάλη δημοκρατική παράταξη'';
Τέλος μου πέφτει λόγος για τον κόσμο που τον στήριξε. Ο Γιώργος δεν μπήκε με τα τανκς στη βουλή, τον ψήφισαν 3 εκ. άνθρωποι. Άνθρωποι που παραπλανήθηκαν από κούφια λόγια χωρίς νόημα. Άνθρωποι χτυπημένοι από τον τυφώνα των media χωρίς δική τους σκέψη και κρίση. Που αναμασούσαν υποσχέσεις και λόγια γνωρίζοντας ότι ήταν ψεύτικα. Γνωρίζοντας ότι λεφτά δεν υπήρχαν. Αλλά βλέπεις ήθελαν να διώξουν την δεξιά, την επάρατη νόσο. Μετά είδαν μπροστά τους την πιο σιχαμερή έκδοση της δεξιάς: αυτή που κόβει μισθούς, συντάξεις και φάρμακα χωρίς έλεος, χωρίς τέλος. Για να κρατάει μερικούς χιλιάδες ημέτερους ευχαριστημένους εις βάρος εκατομμυρίων άλλων.
Ξαναβρισκόμαστε μπροστά σε ένα δίλλημα που είναι ψεύτικο: Μνημόνιο ή αντιμνημόνιο, ευρώ ή δραχμή; Τον Ιούλιο, το δίλλημα αυτό θα έχει ξεχαστεί, καθώς θα επικρατήσει το μόνο και πραγματικό δίλημμα που υπάρχει από το 1981 ως σήμερα: Θέλουμε λιγότερο ή περισσότερο κράτος; Αυτό πρέπει να απαντήσουμε στις 17 Ιουνίου και σε όλες τις επόμενες εκλογές. Από την απάντηση που θα δώσουμε εξαρτώνται όλα τα άλλα: ποιες μεταρρυθμίσεις θέλουμε να κάνουμε, αν θέλουμε να προσλάβουμε ακόμα 500.000 στο δημόσιο, αν θα ανοίξουμε τα επαγγέλματα και θα προσελκύσουμε επενδύσεις ή όχι. Αυτό πρέπει να το αποφασίσουμε ανεξαρτήτως ευρώ ή δραχμής, μνημονίου ή όχι.
Ο κρατισμός είναι εθνική ανάγκη που φύτεψε ο Αντρέας και πότισαν όλοι οι άλλοι. Δύσκολα ξεριζώνεται και το βλέπουμε σε κάθε δημοσκόπηση. Ο Αλέξης όταν έσκασε το μυστικό των κρατικοποιήσεων και των προσλήψεων γέμισε κόσμο. Κανείς δεν μιλάει για απολύσεις άχρηστων δημοσίων υπαλλήλων που μπήκαν απ’ το παράθυρο ή για τον Οργανισμό Αποξήρανσης της λίμνης Κωπαΐδας που είναι ακόμη ορθάνοιχτος. Όλοι ακολουθούν τον πόλεμο χωρίς λογική. Το κυνήγι των εντυπώσεων, της ατάκας. Και όλοι εμείς θα ξυπνήσουμε στις 18 Ιουνίου και δεν θα βλέπουμε πια κανέναν να μιλάει για όλα αυτά! Η ατζέντα, ξαφνικά, θα έχει μετατοπιστεί σε πιο γήινα θέματα, όπως η εξεύρεση χρημάτων για μισθούς και συντάξεις και που θα βρούμε τα λεφτά. Ακόμη και ο Αλέξης θα αναγκαστεί να μπει σε αυτή την άβολη λογική.
Και κάπως έτσι ο κρατισμός που αγάπησε ο μέσος Έλληνας θα κερδίσει για τελευταία φορά….
himaira.blogspot.com
