Γιατί είναι λογικό. Όταν έχεις σαράντα χρόνια την εξουσία (μια ο ένας μια ο άλλος) και αποτύχεις παταγωδώς, κι όχι απλά αποτύχεις αλλά αποδειχτεί πως ο κρατικός πλούτος έχει καταληστευθεί,...
πως τα πάντα έγιναν ρημαδιό στο όνομα μιας απίστευτης απληστίας, ματαιοδοξίας, ανικανότητας, που φτάνει πλέον στη τελική φάση στα όρια της εθνικής προδοσίας και στο ξεπούλημα της πατρίδας και του λαού της, για να ζητάς ξανά τη ψήφο όλων αυτών που έχεις ρίξει σε έναν εφιάλτη χωρίς τέλος, πρέπει να υπολογίζεις σε δυο πράγματα . Η πως είναι ηλίθιοι ή πως πάσχουν από το σύνδρομο της Στοκχόλμης.
Ποντάρεις δηλαδή πως οι σε κατάσταση ομηρίας εδώ και σαράντα χρόνια πολίτες έχουν χάσει τη δυνατότητα αυτόνομης και λογικής σκέψης, έχουν χάσει τη δυνατότητα να ζουν εκτός ομηρίας, φοβούνται την ελευθερία τους, φοβούνται να περπατήσουν με δικά τους βήματα, κι έχουν εξοικιωθεί τόσο με τα εγκλήματα των απαγωγέων που βλέπουν το μαύρο για άσπρο, το αδίκημα για δικαιοσύνη και τις ληστρικές συμμορίες για αγγέλους προστάτες!!!
Το επιχείρημα ή εμάς ή το χάος είναι από μόνο του γελοίο. Γιατί αν κάποιος, είναι δεξιός, κεντρώος, αριστερός, ακροδεξιός, ακροαριστερός, εθνικιστής, αναρχοαυτόνομος, οικολόγος, φιλοευρωπαϊστής λάιτ διαπραγματεύσεων, φιλοευρωπαΪστής σκληρών διαπραγματεύσεων, οπαδός του ευρώ χωρίς μνημόνιο, οπαδός του ευρώ με μνημόνιο, οπαδός της δραχμής, και ότι άλλο ζητάει η ψυχή του έχει πληθώρα από κόμματα που δεν έχουν δοκιμαστεί στην εξουσία, δεν έχουν κάνει συνεργασίες με όσους έφεραν τη χώρα σ΄αυτό το σημείο (τουλάχιστον όχι ακόμα) και καλύπτουν όλο το ιδεολογικό φάσμα .
Με λίγα λόγια όποιο και να είναι το όραμά μας , έχουμε πληθώρα λύσεων ΧΩΡΙΣ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Εχουμε δεκάδες αδοκίμαστους πολιτικούς, έχουμε ποικιλία από κόμματα και τη γνώση πως ο δικομματισμός όσο και να έθρεψε τον ταπεινό εαυτούλη μας για χρόνια και να μας έκανε να νοιώθουμε πως ζούμε στη παιδική χαρά της Δύσης, παπαπλα , τέλειωσε. Δεν έχει άλλα δώρα. Δεν θα μας ξαναπάρει σοκολατάκια... Οπότε ίσως ήρθε ο καιρός να αντιμετωπίσουμε και τον εφιάλτη που μας ξημέρωσε και τους Εφιάλτες που τον προκάλεσαν.
Κι όσο για το ποιος από όλους αυτούς τους νέους πολιτικούς είναι σοβαρός ή όχι, αυτό μπορεί να το ανακαλύψουμε στη πορεία αλλά στα σίγουρα ξέρουμε ποιος δεν είναι σοβαρός από όσους δοκιμάστηκαν ήδη
Τα περί ή εμάς ή έξω από την Ευρώπη παραμένουν λοιπόν επιχειρήματα για μικρά παιδιά.
Εκτός κι αν πουν ξεκάθαρα πως έχουν κάποια ιδιαιτερότητα που αγνοούμε μέχρι τώρα. Π.χ. πως η Ευρώπη είναι μέλος μιας κλειστής λέσχης και υποστηρίζει τα μέλη της λέσχης μόνο. Οπότε αν δεν έχει ένας ηγέτης και οι παρατρεχάμενοί του κάρτα μέλους δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί κανείς. Κι όχι μόνο, αλλά έτσι και τολμήσει κανείς να βγάλει ηγέτη εκτός λέσχης θα τον λιώσουν σαν κατσαρίδα (έτσι αποκτούν και λογική και ουσία οι απειλές που μας φαίνονται πως δεν κολλάνε κάπου...) Σ΄αυτή τη περίπτωση θα πρέπει να μας πουν , εμείς έχουμε κάρτα μέλους δεν εξυπηρετούμε καμιά Ευρώπη των λαών, αλλά μια λέσχη συγκεκριμένων συμφερόντων στην οποία είμαστε μέλη και η Ευρώπη δεν ανήκει στους λαούς της αλλά στη Λέσχη, οπότε επιβάλλεται και δια ροπάλου ακόμα η υποταγή.
Ναι αλλά μισό λεπτό, σ΄αυτή τη περίπτωση δεν θα μιλάμε πια για κράτη και λαούς, αλλά για Λέσχες και παιχνίδια στυγνών τυράννων, οπότε εμείς ότι και να κάνουμε θα είμαστε χαμένοι . Οπότε και σ΄αυτή τη περίπτωση δεν έχουμε σχέση με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (σαν συμφέρον) απλά θα σκεφτούμε να τους ψηφίσουμε μόνο από φόβο υποκύπτοντας στις κατοχικές δυνάμεις και την επιβολή της νέας τάξης πραγμάτων.
Συμπέρασμα. Είτε είμαι δεξιός είτε κεντρώος, είτε αριστερός, είτε κουμουνιστής, είτε εθνικιστής ή ότι άλλο , με βλέψεις είτε για ευρώ, είτε για δραχμή, μπορώ άνετα να επιλέξω κάτι άλλο εκτός από όσους ήδη ξέρω κι επιβάλλεται βάση της απλής λογικής να το κάνω
ΕΚΤΟΣ ΑΝ
Πάσχω από το σύνδρομο της Στοκχόλμης ή είμαι ηλίθιος.
Είδατε πόσο απλό είναι?
Στις 17 λοιπόν δεν θα μετρήσουμε ποιος είναι φιλοευρωπαΪστής ή όχι όπως μας πιπιλίζουν το μυαλό συνέχεια (μέχρι εμετικού σημείου) αλλά ποιος δεν έχει ακόμα απογαλακτιστεί από τη μάνα ΝΔ και το πατερούλη ΠΑΣΟΚ και παραμένει κρεμασμένος στο βυζί τους, με τις πάνες του, ανήμπορος να σκεφτεί το κόσμο χωρίς αυτούς. Επίσης θα μετρήσουμε όσους κυρίευσε ο φόβος, όσους δειλιάζουν να αντιμετωπίσουν το δύσκολο δρόμο της ελευθερίας και θα επιλέξουν τη σιωπηλή υποταγή.
Δεν ξερω ειλικρινά πως θα πάει το πράγμα. Γνωρίζω επίσης πως αν κατορθώσουν ξανά να κάνουν μια κυβέρνηση οι δυό τους (έστω και με μια τρίτη τσόντα) κατά πάσα πιθανότητα ούτε μπλογκ δεν θα έχουμε για να γράφουμε στο άμεσο μέλλον (και γιατί δεν θα υπάρχει χρήμα για για να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες, φαντάσου για να πληρώνουμε τον provider) κι ακόμα γιατί , όπως το κόβω, με το κιχ που θα γράφει κάποιος θα μπαίνει λουκέτο όχι απλά στο μπλογκ του αλλά σ΄όλη του τη ζωή....
Η νέα δημοκρατία που οραματίζεται η νέα δημοκρατία (μ΄αρεσε αυτό) έχει δώσει σοβαρές ενδείξεις πως δεν σκοπεύει να αφήσει κανέναν πια να λέει ότι θέλει. Έχουμε ακούσει για λάστιχα που θα καταβρέχουν τους διαδηλωτές, ειδικά όπλα, ακούσαμε για κατέβασμα παντελονιών, για ξεσκέπασμα κουκουλοφόρων, γενικότερα για το όποιος δεν είναι μαζί μας συνθλίβεται. Μόνο για δημοκρατία δεν έχουμε ακούσει τίποτα....
Το ΠΑΣΟΚ αδιαφορεί παντελώς γιατί θεωρεί πως έτσι κι αλλιώς θα είναι η απαραίτητη συνισταμένη για να δημιουργηθεί οποιαδήποτε κυβέρνηση. Παίζει με 10% και αν είναι και τόσο, κι αισθάνεται σίγουρο πως θα είναι μέσα στο καρέ, στο τραπέζι της τσόχας (συγνώμη των διαπραγματεύσεων ήθελα να πω...)
Για σκεφτείτε το...
Το μόνο επιχείρημα που μπορούν να επικαλεσθούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι πως είναι εγγυητές προς τη Τρόικα να γίνουν όλα όπως οι ίδιοι υπέγραψαν. Μας είπαν πως το μνημόνιο είναι μονόδρομος κι έστειλαν και εγγυητικές επιστολές για να εξασφαλιστούν οι εταίροι πως δεν πρόκειται να κάνουν οτιδήποτε άλλο. Κι αν ακόμα μετάνιωσαν (λέμε τώρα) , από που βγαίνει το συμπέρασμα πως μετάνιωσαν κι οι εταίροι? Αν κάνουν πίσω κι εκείνοι σημαίνει πως όλη η ευρωζώνη καταρρέει. Οπότε για ποια ευρωζώνη πρέπει να ψηφίσουμε?
Αρχίζω να σκέφτομαι μήπως τελικά, μετά από τόση τρομοκρατία κι αφού θα επιλέξουμε ευρώ για να είμαστε ασφαλείς, βρεθούμε (κι οχι γιατί θα το έχουμε αποφασίσει) χωρίς ευρώ , χωρίς Ευρώπη, χρεοκοπημένοι αλλά και εξευτελισμένοι, να προσπαθούμε να ανταγωνιστούμε πλέον το μάρκο, το δολλάριο τη λίρα και το φράγκο, μόνοι σαν λουκουμάκι στα χέρια των δανειστών να μας κάνουν ότι γουστάρει η ψυχή τους. Γιατί αμφιβάλλω αν έχουμε γνώση (ακόμα) το μέγεθος του εγλήματος που έχει συμβεί και το τι στο διάολο έχει υπογαφτεί ερήμην μας.
http://vasiliskos2.blogspot.gr
