περιφέρονται στον δρόμο ουρλιάζοντας σε σαράντα διαφορετικές γλώσσες, εκ
των οποίων καμία δεν είναι ελληνικά, συχνάζοντας στα δεκάδες παρακμιακά
μαγαζιά κυρίως Μπαγκλαντεσιάνων που ήρθαν στην χώρα χτες και που
κατέλαβαν όλη την Αριστοτέλους, την Αχαρνών και τους πέριξ δρόμους και
στα επίσης δεκάδες παράνομα τριτοκοσμικά τζαμιά, τα οποία τα ανοιγουν με
ιδιαίτερη ευκολία «σύλλογοι» και κανείς δεν τους ενοχλεί.
Φωνές, βρώμα, εκμετάλλευση και κάργα ξέπλυμα χρήματος μέσα από τα
παρακμιακά μπακάλικα, Ιντερνετ καφέ και κομμωτήρια που ο Δήμος
αδειοδοτεί αφειδώς, αλλά δεν θέλει να κλείσει.
Όλοι με ένα κινητό στο χέρι να μιλάνε κάπου και να αναρωτιέται όλη η
γειτονιά πού τα βρήκαν τα λεφτά και για το κινητό και για τον
λογαριασμό.
Αυτοσχέδιες ανακοινώσεις στα Αραβικά με αριθμούς τηλεφώνων κολλημένες
όπου βρουν, σε κολώνες, σε τζάμια, σε πολυκατοικίες. Είναι προφανές πως
πρόκειται για δουλέμπορους, για πωλητές πλαστών εγγράφων, για μαστροπούς
που αφήνουν το τηλεφωνάκι τους όπου βρουν σε κεντρικά πάντα σημεία για
να το δει όποιος τους χρειαστεί.
Αλλοδαποί με καροτσάκια «ψειρίζουν» τους κάδους σκουπιδιών συνεχώς και
πάνε και έρχονται επίσης ανενόχλητοι σε κεντρικούς δρόμους. Ενίοτε πιο
πολλά είναι τα καροτσάκια από τα αυτοκίνητα. Ανενόχλητοι περνάνε και
μπροστά από το αστυνομικό τμήμα της περιοχής περιφέροντας με άνεση τα
σκουπίδια τους.
Όλα τα μαγαζιά των αλλοδαπών (δεκάδες πάνω στην Αριστοτέλους) ανοιχτά
πάντα μέχρι τις 1.00-2.00 το βράδυ και φυσικά και τις Κυριακές. Η
αστυνομία δεν έρχεται και ο Δήμος για τις Κυριακές δεν έχει λέει δύναμη
να στείλει. Ας το πει στους ελάχιστους Ελληνες καταστηματάρχες που
προσπαθούν να επιβιώσουν νόμιμα και οι οποίοι είναι σαν την καρέτα
καρέτα στην Αριστοτέλους και γενικότερα στην περιοχή, είδος προς
εξαφάνιση.
Φρουτάκια, παράνομα καζίνο, αλβανικά μπουζουκοκαφεπορνεία, συμπληρώνουν
το σκηνικό και την κατάντια ενός δρόμου και μίας άλλοτε καλής και
αστικής περιοχής. Οι οίκοι ανοχής άπειροι. Και επειδή δεν μας φτάνει η
Φυλής και οι γύρω δρόμοι, μεταφέραμε την πορνεία στον δρόμο, αλλά και
μέσα στα διαμερίσματα των πολυκατοικιών, που λειτουργούν πιο κυριλέ ως
στούντιο, όπου πορνόγεροι και καταπιεσμένοι ξεδίνουν πάνω σε θύματα
trafficking, ελεγχόμενα από τους νόμιμους Βαλκάνιους μετανάστες και δικά
μας φυντάνια.
Τέτοιου είδους διαμερίσματα, όπως και αυτά που στοιβάζονται αλλοδαποί,
καταστήματα ξεπλύματος και λοιποί παράνομοι χώροι ενοικιάζονται κυρίως
από Ελληναράδες της επαρχίας, οι οποίοι είναι προφανές πως ξερνάνε όλο
τους το κόμπλεξ πάνω στην πρωτεύουσα. Στο καφενείο του χωριού, μέσα στον
καθαρό αέρα, πού να καταλάβεις πάνω σε ποιούς και σε πόσους ασελγείς
για να πάρεις το ενοίκιο σου; Ασε που είναι και οι καλύτεροι πελάτες του
trafficking.
Μία από τα ίδια οι κάτοικοι Βορείων και Νοτίων Προαστίων, καθώς και
Παγκρατίου, οι οποίοι το παίζουν «εγώ στην Αθήνα μένω, ξέρω», αλλά στο
μεταξύ νοικιάζουν ότι υπόγειο και απαράδεκτο διαμέρισμα έχουν, όπου
βρουν και οι υπόλοιποι ένοικοι μαζί με όλη την γειτονιά να πάνε να
πνιγούν. Οι δε ιδιοκτήτες κάτοικοι Δυτικών Προαστίων, αρχοντοχωριάτες με
τα όλα τους.
Φυσικά δεν πάνε πίσω κάτι δικηγόροι, κάτι μεσίτες και κάτι τυχοδιώκτες
που άδραξαν την ευκαιρία να πλουτίσουν συνεργαζόμενοι με κάθε εγκληματία
και κάθε δουλέμπορο.
Ελάχιστες και φωτεινές οι εξαιρέσεις που έχουν κρατήσει τις ιδιοκτησίες
τους κλειστές σεβόμενοι τόσο την περιουσία τους όσο και τους συμπολίτες
τους. Για τους υπόλοιπους έχουμε να πούμε πως ελάχιστα διαφέρουν από
τους τριτοκοσμικούς που κουβαλούν στα σπίτια μας. Πέρασαν δίπλα από τον
πολιτισμό και δεν ακούμπησαν. Μόνο δίποδα ζώα μπορούμε να τους
χαρακτηρίσουμε.
Αυτή είναι η ζωή μας. Αυτοί είναι οι άνθρωποι με τους οποίους
συναναστρεφόμαστε καθημερινά, αυτό είναι το χάλι όλης της πόλης, αυτή
είναι η κατάντια μίας Πολιτείας, ενός Δήμου, ενός Κράτους που θεώρησε
πολύ φυσιολογικό να χάσει τον έλεγχο ολόκληρων περιοχών του κέντρου της
πρωτεύουσας και να το αφήσει στα χέρια κάθε εγκληματία, ο οποίος άνετος
και ωραίος ασελγεί πάνω μας χωρίς κανείς να τον ενοχλεί, με τις ευλογίες
και την υποστήριξη ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ.
Κανείς Ελληνας δεν περνάει πια από την Αριστοτέλους, μόνο από πείσμα,
για να μην παραδώσουμε τελείως τον δρόμο. Εάν βρεθεί κανείς κατά λάθος
αλλάζει δρόμο.
Θέλουμε την ζωή μας πίσω. Θέλουμε τον δρόμο μας πίσω. Θέλουμε την πόλη
μας πίσω.
Νανά Σ.
olympia
http://elnewsgr.blogspot.gr/2012/06/blog-post_2896.html
