Τον Ιούλιο αναμένεται να εισπραχθεί ο ΦΠΑ από τις
επιχειρήσεις για το δεύτερο τρίμηνο του 2012 και όπως δείχνουν τα πρώτα
στοιχεία από το Υπουργείο Οικονομικών τα έσοδα από το ΦΠΑ θα υποστούν μεγάλη
καθίζηση, όπως αναφέρουν στελέχη του, ενώ θα κριθεί από αυτή την είσπραξη το μέγεθος της
τρύπας του προϋπολογισμού για το 2012.
Η ανάλυση της άνωθεν είδησης είναι λογικό να προβληματίζει
τα στελέχη της κυβέρνησης για το πώς θα καλύψουν τη μαύρη τρύπα, την ίδια
στιγμή που για 200 εκατομμύρια ευρώ αναμένεται να προκύψουν μαζικές περικοπές σε αξιωματικούς του στρατού,
σε καθηγητές, σε γιατρούς κτλ. Σε τι άλλες περικοπές θα κινηθούν όμως αν ο ΦΠΑ
φανεί ότι υστερεί σε ποσά πολλαπλάσια των 200 εκατομμυρίων;
Θα θέλαμε να σταθούμε στο εξής: Ουδείς έχει κατανοήσει πως η
αγορά δεν κινείται, ακόμα και οι εταιρίες που ήταν ανέκαθεν υγιείς, κανείς δεν
αντιλαμβάνεται πως με 6 δις που χρωστάει το κράτος στη πραγματική οικονομία
όλοι έχουν κηρύξει στάση πληρωμών και τέλος, όσο η ύφεση βαθαίνει και οι
μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν τόσο θα βλέπουν στο Υπουργείο τα έσοδα να
μειώνονται.
Με την απαρχή της κρίσης στην Ευρώπη είχε κάνει αίσθηση πως
σε Αγγλία Γαλλία και αν δε μας ξεγελά η μνήμη μας, Ιταλία, το κράτος μείωσε το
συντελεστή του ΦΠΑ ώστε να δώσει ανάσα στη πραγματική οικονομία και κίνητρο για
επενδύσεις. Την ίδια στιγμή στη Ψωροκώσταινα έγιναν δυο συνεχόμενες αυξήσεις
στους φορολογικούς συντελεστές, σε όλες τις κατηγορίες.
Είναι πασιφανές πως για να κάτσεις στη καρέκλα του Τσάρου
της ελληνικής οικονομίας πρέπει να έχεις
τελειώσει τα καλύτερα οικονομικά Πανεπιστήμια της Ευρώπης και φυσικά να έχεις
τεράστια πείρα στην Οικονομία, είτε τη πραγματική είτε τη χρηματιστηριακή. Τα
τελευταία χρόνια η λέξη πείρα στη
πραγματική οικονομία έχει εκλείψει.
Δεν είναι δυνατόν μεσούσης της υφέσης, εν μέσω προβλέψεων
για ΑΕΠ που βαίνει συνεχώς μειούμενο, με γνώση ότι η επιχειρηματικότητα μόνο
μπορεί να σε βγάλει από το τέλμα, να έρχεσαι σα κράτος και συνεχώς να
«ξεζουμίζεις» όσους βρίσκουν το μεράκι και το θάρρος να επιχειρούν, όσους δε
στέλνουν τα λεφτά τους στην Ελβετία αλλά στήνουν το όνειρό τους, γιατί αυτοί θα
πληρώσουν φόρους, θα μειώσουν την ανεργία, θα επενδύσουν στην έρευνα, θα
πληρώσουν ΙΚΑ και ο κατάλογος των θετικών μακρύς.
Προσωπική μας κρίση: Οι άνθρωποι που λαμβάνουν τις
οικονομικές αποφάσεις είναι το ελάχιστον ανίκανοι και μη γνώστες της πραγματικότητας.
Μπορεί να διαθέτουν 4 πτυχία και 3 master όμως έχουν «γράψει» ελάχιστες ώρες στο τιμόνι κάποιας
επιχείρησης στο τομέα της πραγματικής οικονομίας. Σωρηδόν διευκολύνσεις και
χρηματοδοτήσεις σε τράπεζες που ξεπερνούν αθροιστικά τα 100 δις και
απαγχονισμός των μικρομεσαίων ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ επιχειρήσεων με μη καταβολή 6 δις, με
συνεχόμενους φόρους και μεγάλη γραφειοκρατία. Είτε φιλελευθερισμός σε όλους,
είτε σε κανέναν.
Ας αποφασίσουμε λοιπόν τι θέλουμε, θέλουμε ένα γερό
τραπεζικό σύστημα στην Ελλάδα και ανάπτυξη μέσω τεράστιας δανειοδότησης, ακόμα
και ανθρώπων που δεν τηρούν τις προϋποθέσεις ή θέλουμε πραγματική ανάπτυξη που
θα μειώσει και το δεύτερο πρόβλημα της Ελλάδας για το οποίο ελάχιστοι μιλούν;
(Η Ελλάδα υποφέρει από το πρόβλημα του διδύμου ελλείμματος ) Θα παράγουμε
υπηρεσίες και προϊόντα ώστε να μπορέσουμε να εξάγουμε και να γίνουμε μια
ανταγωνιστική χώρα, μπας και ισοσκελίσουμε ποτέ τον αργό θάνατο του ελλείμματος
εμπορικών συναλλαγών. ‘Οπως και στα ταμεία του κράτους κάθε μήνα τα πλην είναι
πιο πολλά από τα συν, το ίδιο έχουμε και στα τελωνεία της παραμεθορίου. Εκτός
αν θέλουμε να είμαστε συνεχώς έρμαια και επαίτες… Ας διαλέξουμε όμως σύντομα,
γιατί ο θάνατος είναι αργός και κάνει θόρυβο
Υ.Γ. Στη Δημόσια Οικονομική, υπάρχει το διάγραμμα του Laffer το
οποίο αναφέρει πως το κράτος είναι δυνατόν να μεγαλώνει τα έσοδά του με αύξηση
της φορολογίας και συγκεκριμένα του ΦΠΑ. Από ένα σημείο και μετά (ας πουμε π.χ.
για πάνω από 40% ΦΠΑ) το κράτος θα βλέπει συνεχώς τα κέρδη του να μειώνονται,
άρα δεν είναι λογικό μετά το 40% να αυξάνει και άλλο το συντελεστή φορολόγησης.
Χωρίς να έχουμε στοιχεία για τη περίπτωση της Ελλάδας,
διαβάζοντας όμως ότι το κράτος έχει συνεχώς μειούμενα έσοδα, θα πρέπει αυτό να
προβληματίσει τους «επιστήμονες» του Υπουργείου Οικονομικών για το μήπως έχουν
ξεπεράσει το σημείο που αναφέρει η καμπύλη ΧΧΧ, μήπως έχουν ξεπεράσει το σημείο
ελαστικότητας των Ελλήνων. Και μην εκλάβετε τη λέξη ελαστικότητα ως οικονομικό
όρο, την ελαστικότητα του φιλοτίμου τους εννοούμε
