Εν τω μεταξύ η συντέλεια έχει ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό, η...
κάθετη πτώση προς την απόλυτη εξαθλίωση του ανθρώπινου γένους συνεχίζεται ανενόχλητη, τα σενάρια ενός μελλοντικού κόσμου σκοτεινού όπου οι μάζες πλέον θα μοιάζουν με υπάκουα εξαρτήματα μιας παγκόσμιας μηχανής κιμά επαληθεύονται , αλλά η συντέλεια που είχε προτείνει το Χόλιγουντ, οι απανταχού ανόητοι ή απατεώνες, κι η παπαδιά με τ΄αλλα όνειρα, δεν ήρθε!
Μήπως να σκεφτούμε τι θεωρούμε συντέλεια ο καθένας. Γιατί εσύ μπορεί να σκέφτεσαι πως συντέλεια είναι να χάσεις όλα έχεις, ενώ εγώ συντέλεια μπορεί να θεωρώ το να συνεχίσεις να τα έχεις! Τα καλά νέα λοιπόν είναι πως σήμερα δεν ήρθε το τέλος αυτού του κόσμου. Τα κακά νέα είναι ακριβώς αυτό. Πως αυτός ο αποβλακωμένος κόσμος θα συνεχίσει να βαδίζει τη πορεία του μέχρι την αληθινή καταστροφή του, η οποία φυσικά δεν θα γίνει ούτε με φαντασμαγορικό τρόπο ούτε σε συγκεκριμένη ημερομηνία. Θα επέλθει όταν θα έχει στραγγιχτεί κάθε στάλα ενέργειας από πάνω μας, όταν η μονάδα θα έχει χάσει κάθε ελπίδα να μπορεί να σκέφτεται σαν μονάδα. Πόσες φορές ακούσατε τα τελευταία χρόνια να παίζει το σενάριο ενός γλυκύτατου «όλον» Η μεγάλη αγκαλιά? Προσέξτε όσοι είστε έτοιμοι να βυθιστείτε σ΄αυτή τη μεγάλη αγκαλιά μην σας σφίξει υπερβολικά και σκάσετε από τη πολύ ζέστη!
Η συντέλεια θα έχει ολοκληρωθεί, όταν θα μας υποδεικνύουν τι ώρα ακριβώς πρέπει να εισπνεύσουμε και τι ώρα να εκπνεύσουμε. Και όχι αυτό δεν είναι ιστορία συνωμοσίας. Είναι ΤΟ ΕΜΦΑΝΕΣ το οποίο παραμερίζουμε για να δούμε κάτι άλλο που δεν έχει καμιά αλήθεια και καμιά ουσία. Στο άμεσο μέλλον κάθε χρόνος θα αφαιρεί πλέον όχι ένα ή δυο πραγματάκια από τη ζωή μας. Θα καταργεί ολόκληρη κατηγορία. Τα χαράτσια με το έτσι θέλω ,οι κεφαλικοί φόροι, το φόρτωμα με ενοχές – μαζί τα φάγαμε – το απεχθές χρέος που όλοι το δημιουργήσαμε, η αναδυόμενη έχθρα μεταξύ προβάτων – αυτό το πρόβατο έφαγε περισσότερο χορτάρι από εκείνο - είναι απλά η προπόνηση. Μια μικρή γεύση από την προφητεία όχι των Μάγιας αλλά των «μάγων της εξαπάτησης».
Ξαφνικά δεν θα μπορείς να έχεις μετρητά. Θα ανακαλύψεις ένα πρωί πως δεν ήρθε ο Νιμπιρού αλλά η τράπεζα μέσα στο σπίτι σου διευκρινίζοντάς σου πως και να θέλεις να μην έχεις συναλλαγή μαζί της είναι αδύνατον γιατί δεν θα μπορέσεις να ζήσεις. Η ζωή σου θα είναι απόλυτα ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΗ απο το Τραπεζικό σύστημα. Και τις σερβιέτες σου και τις καπότες σου θα πρέπει να τις αγοράζεις με κάρτα. Cashless ονομάζεται η πρώτη γεύση σου από την υπέροχη νέα εποχή που ξημερώνει.
Κάποιο άλλο πρωί θα ξυπνήσεις και θα δεις πως μια ολόκληρη κατηγορία από τρόφιμα, ή άλλα είδη που θεωρούσες δεδομένα θα είναι απαγορευμένα πλέον. Και θα υπάρχουν ένα σωρό μπούρδες που θα σου λένε για πιο λόγο ακριβώς το έκαναν. Κι εσύ θα λες, ε ..για να το λένε έτσι θα είναι.
Μπορώ φτιάξω έτσι στο πόδι ένα τεράστιο κατάλογο με πράγματα, συνήθειες, επιθυμίες, όνειρα που θα εξαφανίζονται και θα απαγορεύονται δια ροπάλου, και μάλιστα, με τη βοήθεια εκατοντάδων βιβλίων επιστημονικής φαντασίας, μπορώ να αφήσω τη φαντασία μου αχαλίνωτη.
Η καταστροφή δεν ήρθε σήμερα με τους τρόπους που μας είχαν ζαλίσει τα τελευταία χρόνια. Όμως τελικά την αποφύγαμε ή απλά έφτασε στα μυαλά των περισσότερων η τελευταία λέξη από το ΧΑΛΑΣΜΕΝΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ?
Κάποιος πριν αρκετό καιρό ίσως φώναξε το όνομα της καταστροφής αλλά σε σένα κατέληξε μετά από χιλιάδες αυτιά που άκουσαν ότι ήθελε ο καθένας σαν προφητεία Μαγιας, ΟΥΦΟ, Νιμπιρού, Ηφαίστειο ή άλλα τέτοια.
Η αρχική λέξη όμως όντως να ήταν η πραγματικότητα και κάποιοι να την έχουν ήδη προφέρει, αλλά όταν το σου πουν π.χ. «με ταϊζεις» αλλά εσύ καταλάβεις «με γεμίζεις».. έχουμε πρόβλημα. Μεταξύ του αντικειμένου τροφής και του αντικειμένου του πόθου υπάρχει μεγάλη απόσταση ε?
Είμαστε ήδη κατεστραμμένοι. Total eclipse of the mind. Κι όταν στο λένε αυτό κατάμουτρα πεισμώνεις. Κατεστραμμένος είσαι και φαίνεσαι θα πεις με τσαντίλα σ΄οποιον τολμήσει να σου αμφισβητήσει τη νοημοσύνη σου. Κι αν είσαι κι ελληνάρας θα πεις «καλά κάνω κι είμαι έτσι, έτσι γουστάρω και δεν σου πέφτει λόγος»
Τη πάτησες. Ακριβώς αυτό είναι το πρόβλημα. Πως δεν θα γίνει ότι γουστάρεις και πως σου έχω νέα, εσένα δεν θα σου πέφτει λόγος. Ότι και να θέλεις, ότι και να νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις, ότι και να φαντασιώνεσαι πως σου αξίζει ξέχνατα. Όλα θα είναι σε ΜΕΤΡΗΜΕΝΗ ΜΕΡΙΔΑ.
Τόση δουλειά, τόσο φαΐ, τόσος ύπνος, τόσο χέσιμο, τόσο πήδημα. Και με αυτό το συγκεκριμένο τρόπο. Δεν θα το καταλαβαίνεις. Θα γίνεται σιγά σιγά και θα σου κάνουν αρκετές πρόβες πριν από το κάθε κομμάτι που θα σου κόβουν. Θα σου πλασάρουν κάποια ηρεμιστικά τρικ για να είσαι συνέχεια σαν μαλάκας και μόλις θα σε πιάνει το ηρεμιστικό.... τσακ θα φεύγει κι ένα κομμάτι.
Μέσα στη πνευματική ντάγκλα σου εσύ δεν θα παίρνεις πρέφα τίποτα. Θα προσπαθείς να καταλάβεις από πότε ξεκίνησε η κάθε νέα σου συνήθεια αλλά δεν θα θυμάσαι. Θα νομίζεις πως όλα είναι στη φυσιολογική τάξη. Όπως πρέπει. ΛΟΓΙΚΑ.
Κάποια πρωινά θα ξύνεις τη κούτρα... και θα αναρωτιέσαι «δε θυμάμαι, είχα κάποτε πόδια?....μπά, μάλλον δεν είχα θα συμπαιρένεις» «Κι εκείνα τα παπούτσια στη ντουλάπα ποιανού είναι?...» Του συγκατοίκου θα σου φωνάζει μια φωνή. «μα..είχα συγκάτοικο?» Δεν θυμάσαι το Μήτσο θα σου ξαναλέει η φωνή. Τρελός είσαι. «Οχι, βέβαια τον θυμάμαι» θα λες βιαστικά μην σε πάρουν στραβά! Αρα τα παπούτσια είναι του Μήτσου κι εσύ δεν είχε πόδια ποτέ. Σωστά? Πολύ σωστά.
Βλέπεις το να πιστεύεις σε πράγματα φαντασμαγορικά αλλά άχρηστα είναι κακό. Το να πιστεύεις όμως σε ιστορίες συνωμοσίας ή φαντασίας αλλά που έχουν κάποια λογική δεν είναι κακό. Ένας τρόπος προστασίας είναι. Ο πολύ γνωστός μας Κϊσινγκερ συνήθιζε να λέει «το ότι πάσχω από μανία καταδιώξεως δεν σημαίνει πως δεν με καταδιώκουν» Το ότι ο κόσμος δεν καταστράφηκε σήμερα ΟΠΩΣ ΕΙΧΕΣ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙ δεν σημαίνει πως δεν καταστράφηκε.
Το πρόβλημα είναι πως οι άνθρωποι δεν μπορούν να βρουν το μέσο όρο μεταξύ φαντασίας και λογικής. Εκείνο τη χρυσή τομή όπου το ένα βοηθάει το άλλο. Η πρέπει να ακούμε συνεχώς ανόητους να λένε ότι τους κατεβαίνει στο κεφάλι , ή πρέπει να ακούμε σε αντιπαράθεση αποστειρωμένους που η φαντασία τους, το ένστικτο, η ικανότητα να βλέπουν εκτός αυστηρών κριτηρίων είναι ανύπαρκτη.
Η δυνατότητα να μπορείς να κάνεις συνειρμούς λογικούς από τα δεδομένα που έχεις μπροστά σου δεν είναι συνωμοσιολογία είναι το ΕΜΦΑΝΕΣ. Σου λένε πως η τάδε ουσία ή το τάδε φαγητό ή το τάδε φάρμακο ή το τάδε εμβόλιο, είναι επικίνδυνο και μπορεί να προκαλέσει τραγικά προβλήματα, ψάξτο. Κάνει? Κι αν δεις επιστημονικές μελέτες σοβαρές που να το λένε σκέψου γιατί δεν απαγορεύεται η διακίνησή αυτών των πραγμάτων? Και ποιοι το επιτρέπουν? Γιατί οι υπόλοιποι επιστήμονες κάνουν τα στραβά μάτια? Γιατί αυτοί που το ισχυριζόντουσαν εξαφανίστηκαν ή γελοιοποιήθκαν ή τους απομόνωσαν. ΨΑΞΤΟ!
Έτσι πρέπει να είναι από δω και μπρος η σκέψη όποιου καταδικάζεται στην ωραία φυλακή που του αναλογεί , για να προσπαθήσει τουλάχιστον να ανακαλύψει ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ τον καταδίκασαν. Γιατί εδώ που φτάσαμε θα φωνάζουμε εθελοντικά ένοχοι, και θα βάζουμε μόνοι μας τις αλυσίδες στα πόδια. Θα απλώνουμε και τα χέρια και θα λέμε κλείσε με μέσα, το αξίζω!
Πόσο ακόμα θα επιμένουμε να κοιτάμε από την άλλη? Και τελικά γιατί να το κάνουμε? Έχουμε υπογράψει κάποιο ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ υπακοής? Εγώ όχι. Εσείς?
ΣΗΜΕΊΩΣΗ 1 – Το κείμενο το έγραψα το πρωί πριν τις 13.13, γιατί το μεσημέρι δεν θα προλαβαίνω έχω δουλειές να κάνω. Και μη ξεχνάτε ο καλύτερος τρόπος να χτυπήσεις μια αλήθεια ποιος είναι? ΤΟ ΧΑΛΑΣΜΕΝΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ. Σπουδαίο παιχνίδι. Η ιδιαιτερότητά του είναι πως ανάμεσα στον πρώτο παίκτη και τον τελευταίο υπάρχουν όλοι οι υπόλοιποι. Οπότε αν εγώ πω σαν πρώτος παίκτης η συντέλεια είναι εδώ, οι μεσαίοι παίκτες συμπληρώσουν κι έρχεται στις 13.13, εσύ ο τελευταίος τροχός της αμάξης (συγνώμη του παιχνιδιού ήθελα να πω) ,θα κοιτάξεις το ρολόι και θα πεις τρελός ήταν ο πρώτος παίκτης, σπάνια θα καταλάβεις πως τρελός δεν ήταν ο πρώτος, απλά ήταν απατεώνες οι ενδιάμεσοι γιατί αυτό ακριβώς είναι το παιχνίδι. Να μην πιάσεις τη πρώτη λέξη.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2 - Το ομολογώ μου αρέσουν οι ιστορίες συνωμοσίας. Δεν παχαίνουν, είναι τσάμπα και μπορείς να τις φτιάξεις και μόνος σου. Το καλύτερο!
